Elmas

5. Bölüm

"Ben neyim ne?" dedim büyükbabama inanamayarak.

İşin açıkcası biraz önce anlattığı hiç bir şeye inanmamıştım. Tamam, kulağa güzel bir hikaye gibi geliyordu ama önünde sonunda hikaye gibi geliyordu, böyle bir şeyin gerçek olma ihtimali yoktu.

"İnanmanın zor olacağını biliyorum hayatım ancak bana inanmaya çalış.

"Ailemizin çok da büyük olmadığının farkındasın. Diğer arkadaşlarının tonlarca kuzeni varken, ya da senin bile anne tarafından yedi kuzenin varken bizm ailemizde yalnızca Ryan ve sen vardın. Kamad soyundan gelen ailelerin tek dezavantajı bu kanı taşıyanların az çocuklarının olması. Bizim iki çocuğumuz olduğunda büyükannen ve ben oldukça şaşırmıştık, bu görülmesi çok nadir bir durum. Buna rağmen aradan binlerce yıl geçtiği için yine de ciddi sayıda Kamad soyu sürüyor elbette.

"Her neyse seni ve Ryan'ı Kamad olma ihtimalinize karşı hep koruyup gözettik. Ne kadar paramız olursa olsun evlerinize yabancı kişilerin girmesini istemedik, arkadaşların birbirlerine yatıya gidebilirken Ryan ve sen her zaman kendi evlerinizde kalmaya mahkumdunuz. Bütün arkadaşlarınız denetlendi, çok sosyalleşmenizin önüne geçildi. Bizim evimizde de sen her zaman robot almamızı istesen de bu yüzden hiçbir zaman yapay zekaya sahip bir yardımcımız olmadı. Tanıdığımız, bildiğimiz ve ele geçirilemez insanlarla ailemizi ama özellikle Ryan ve seni korumaya çalıştık." dedi büyükbabam.

"Kamad-" dedim ve dediğim kelimenin kulağıma ve zihnime ne kadar saçma geldiğini düşünmemeye çalışarak devam ettim.

"Kamad olanın ben olduğumdan nasıl eminsin? Belki de gerçekten Ryan'dır ha?" dedim bir umutla.

"Hayatım, bütün bu ihtimalleri hem biz hem de Kuyumcu değerlendirdi. Gregory, bizzat kendisi Ryan'ın yanındaydı birkaç hafta öncesine kadar." dedi büyükbabam.

"Ben geleceğim diye Ryan'ı bıraktığında belki Ryan tüm o element şeylerini yapmaya başlamıştır. Bilemeyiz değil mi?" dedim.

Büyükbabam ufak bir kahkaha attıktan sonra

"Ryan'ın kendi kendine element şeylerini yapması mümkün değil. Bu oldukça zorlu ve iyi öğrenilmesi gereken bir süreç ve çoğu zaman kendi kendine ortaya çıkan bir şey de değil." dedi büyükbabam.

Tüm duyduklarıma rağmen umutlu itirazlarımı sürdüreceğim sırada büyükbabam elini kaldırarak benim konuşmama engel oldu ve kendisi konuşmaya başladı.

"Alexis, Kamad olanın sen olduğundan eminiz, artık eminiz. Eğer dikkat ettiysen seni ve Ryan'ı ömrünüz boyunca değerli taşlardan uzak tuttuk, hepsinden. Henüz erişkinliğe erişmeden güçleriniz ortaya çıkarsa sizi çok daha zorlu bir hayatın beklediğinden emin olduğumuzdan ne kadar paramız olursa olsun sizlere asla değerli taşlar barındıran takılar almadık.

"Bunun olumsuz sonucu olarak sizlerin Kamad olup olmadığınız ya da eğer içinizden biriniz Kamad'sa bu hanginiz bunu anlayamadık ama sizin güçlerinizi tetiklemeyi ne olursa olsun göze alamazdık." dedi büyükbabam.

"Ama şimdi nasıl oldu da emin oldunuz? Geceleri uyuyabiliyor olsam uyurken Hulk'a dönüşüp dönüşmediğimi sorgulamaya başlayacağım." dedim gerginlikle.

Sanki teşhisi konulamamış ancak ölümcül olduğu kesin olan bir hastalığa yakalanmış gibi hissediyordum kendimi. İngiltere'ye taşınırken bir anda hayatım değişmişti ancak artık alt üst olacağı kesindi. Değişimleri kolay kaldırabilen bir insan değildim, doğrusu anlaşılan artık insan bile değildim. Hayatım boyunca her zaman kapalı bir arkadaş çevresi ile bildiğim mekanlara gidip bildiğim yemekleri yiyerek büyümüştüm. Büyükbabamın ve ailemin beni her zaman korumak için pek bir çaba harcamasına gerek kalmayacak kadar korunaklı bir hayat sürüyordum zaten ve şimdi o özenle koruduğum hayatımdan geriye hiçbir şey kalmamak üzereydi, hissediyordum.