Kidnapped By A Possesive Mafia Boss

Chapter 30: Welcome to Philippines

HUNTER POV

Dismayado akong umalis sa hospital..I know sobra ko siyang nasaktan..and I will not deny that..Gustong gusto ko siyang yakapin...Pero parang wala nalang ako para sa kanya..

So umalis na nga ako atsaka dumeretso sa aking sasakyan..gustong gusto ko na humingi ng tawad at kausapin siya..Nung nakita ko siya sa drug store..hindi na siya mawala sa isip ko..

Kaya naman nagtanong ako kay brandon ng konting impormasyon tungkol sakanya..at nalaman ko na doktor siya..at binabantayan niya ang dad niya na naaksidente sa mismong transaction ko..

Feeling ko kasalanan ko kung bakit naaksidente ang dad niya..dahil sa kalaban namin ay naaksidente yung dad niya..

So pumasok na nga ako sa aking kotse na sobrang na dismaya..hindi niya manlang ako pinagbigyan na kausapin siya..

Isinandal ko ang aking ulo sa sandalan nitong sasakyan ko..nang mapansin ko si empress na nagmamadaling lumabas at pumunta sa kotse niya..

Kaya napag-isipan ko na sundan siya..nang makalabas kami sa compound ng hospital na ito..habang bina-baybay namin ang daanan napansin ko na parang papunta kami sa airport dahil ito naman ang daanan..

Sino naman kaya ang tatagpuin niya dito sa airport?..Imposibbleng ang mama niya dahil laging andun naman yun sa hospital..may binayaran kase akong na magbantay sakanila..

Aiy..baka hindi sino,baka naman ano?
Ano naman ang gagawin niya dito?
Baka siguro may nahimatay o kailangan lang ng first aid..kaya siya tinawagan..kase nga doctor..at napakamot nalang ako sa aking ulo..

Sinundan ko siya..at ipinarada ang aking sasakyan hindi kalayuan sakanya..

Kinuha ko ang aking cup at shades na kinagamit ko minsan para sa aking transaction at isinuot ito..

Sinundan ko lang siya..dumaan siya sa likuran nitong airport...minamasdan ko lang siya habang may tinatawagan..gusto ko tuloy kumanta ng..

🎵Minamasdan kita nang hindi mo alam..🎶
Pinapangarap na ikaw ay akin🎶

Naputol ang aking pag-iisip nang mapatingin ako sa tinitingnan niya ay may paparating na lalaki at isang bata..

Mas lalo pa akong nabigla ng marinig kong tawagin ng batang lalaki si empress na mom..so may anak na siya?...

Lumuhod naman siya at hinagkan iyong bata..tapos ang sunod na aking nakita ang nagpakirot ng konti sa aking puso..

Nakita kong tumayo saka niya hinalikan iyong lalaki..At iyong ngiti niya na matagal kong hindi nakita ay iba na ang nginingitian niya..Dati Rati ako lang ang hinahalikan niya at nginingitian ng ganyan..ngayon iba na..

hinawakan ng lalaki yung kamay niya atsaka tumungo sa sasakyan niya..Nang papalapit sila ay naaninag ko ang mukha nung lalaki..Si Yohan Martinez pala!..

Para silang isang masayang pamilya..That should be me..

🎶That should be me holding your hands.🎶
That should be me kissing your lips🎶
That should be me..That should be me..🎵

Hindi ko nga naman masasabi na"That should be me"kung ako naman ang naging dahilan kung bakit walang kami..

Matapos kong makita ang sweet moments nila..hindi ko na itinuloy na sundan siya..tutal nandiyan naman na si yohan..

Sobrang pagkasawi ang aking naramdaman..tumungo ako sa aking bahay..pagkaparada ko sa aking sasakyan ay dumeretso ako sa underground nitong bahay..

Kung saan dito ako nagsasanay..nagwala ako doon at kung ano ano nalang ang sinusuntok ko...nabasag narin ang malaking salamin na aking sinuntok dahilan upang masugatan ang kanan na kamay at braso ko..may ibang tumalsik pa na naging dahilan narin ng pagkasugat ko sa aking kaliwang braso at sa ibang parte ng aking katawan..Nagpaputok ako at lahat lahat na..

Nang mapagod ako..bigla nalang akong napaupo..hindi ko namalayan..na may luha na pala ako na naging iyak..
iyak ako ng iyak..

Sobrang minahal ko siya..pero sa huli lang din pala ay mawawala siya ng dahil din saakin..at may anak pa pala sila..ano naman ang laban ko sa ama ng anak niya?..

Oo..kinakatakutan nga ako ng ibang tao..ngunit sobrang hina ko pagdating sakanya..Naalala ko na naman tuloy na nung iwan niya ako..naglalasing ako at umiiyak gabi gabi..parang mamamatay ako noon..pero pinagtiyagahan ako ni brandon..unti unti niya akong tinutulungan hanggang sa makabangon ako at makapagtrabaho na ulit..

Maya maya pa ay biglang bumukas ang pintuan..alam ko na si brandon iyon..dahil pagwala ako..sa buong bahay..andito lang ako sa underground ko..

Inakay niya ako at ipinunta sa aking kwarto..ginamot niya ang mga sugat ko..

"salamat brandon"at tinap ko siya sa kanyang balikat..

"alam mo naman tayo lang dalawa ang nagtutulungan..para na kitang kapatid kaya okay lang..magpahinga ka na boss."sabi niya saakin..

Minsan ko na siyang pinagbuhusan ng galit..at naawa ako ng makita ko siya..halos hindi na siya makatayo..kaya pagnagagalit ako hindi nalang siya lumalapit saakin..

"Sige bro. Salamat ulit"sabi ko sakanya..

Sa kabilang kwarto na siya natutulog..kaya naman umalis na siya at nagtungo narin sakanyang kwarto..

Nakahiga na ako..at pinipilit na makatulog ngunit hindi talaga ako makatulog dahil may gumugulo talaga sa aking isipan..iyon ay ang aking nakita sa airport..maraming tanong ang gumugulo sa aking isipan..

Nang makita ko kase ang bata hindi mawala sa aking isip kung anak ba nila iyon o baka naman anak ko iyong bata..dahil may nangyare naman saamin...

Kahit maraming tanong ang bumabagabag sa aking isipan..pinilit ko paring matulog...at unti unti na akong hinihila ng antok..

______________________________________
A/N: Happy New Year guys!!
        I hope na you will enjoy reading this chapter..kung may suggest kayo na maging ending nitong story ay please comment down👇..thank you..and thank you for reading my story😁😍