Staircase

IV

IV

She's just started

 

~Boisen's POV

"Are you really sure, Lotus?" I hold her hand and staring right to her eyes and pleasing not to leave. But she just pulled her hands and faked a smile, I know it's a fake because she wiped her tears.

            She nodded, "I'm sure with my decision." She looked at me again. Hindi ko maatim na aalis si Lotus kasi sa pesteng nagpaparamdam na 'yan sa kanya. Hindi naman kami naniniwala sa kanya kasi wala namang nakakagpanibago sa lugar at wala namang parang bumagabag sa amin.

            "Lotus, paano ka uuwi? Sino na lang maghahatid sayo? Paano kung mapahamak ka pa?" pag-aalalang tanong naman sa kanya nang bestfriend niya na si Jewel.

            "No, Jel. Hindi naman siguro." Tugon na lamang niya sa amin.

            "Jewel, prayer is the most powerful and protection could we ever have so why do you leave?" Jamela said. Nag-aalala rin sa kanya ang kambal dahil bukod sa kanilang mga kalog isama mo pa si Lotus sa kanila kaya hindi nila matanggap na aalis na si Lotus. Ito 'yung first vacation niya na umalis siya dahil sa ganyang sitwasyon niya.

            "Pero diba, sasama ka pa rin sa susunod nating trip?" Jimelo asked. All of us staring to Lotus and waiting for her answer. Nagtinginan pa kaming lahat at muling inantay ang sagot niya.

            Nabigla na lang kaming lahat na umiling siya sa amin, "Lotus, bakit ba?! Siguro naghahallucinate ka lang kaya ka nagkakaganyan!" sigaw naman ni Harold dahilan para magulat at maiyak si Lotus. I hugged her tightly, as you could see, I'm inlove with her but she don't feel it kaya ako na lang ang gumagawa nang paraan pero paano kung aalis pa siya?

            "Harold, don't shout at her!" sigaw ko. Pero iling na lang ang nagawa niya at sinipa niya ang upuan at tumungo papuntang kusina. Sinundan naman siya ni Jel doon at naiwan naman kaming lima dito sa sala. Inupo ko naman muna si Lotus sa upuan at inutusan si Greg na kumuha muna nang maiinom para kumalma si Lotus. Hindi ko talaga maatim kung bakit ganito na ang nangyayari sa amin. I never imagined what the fvck happening here.  Nang dumating naman si Greg ay pinainom naman niya si Lotus.          

            Tumayo si Lotus, "Aalis na ako." sambit nito saka kinuha ang mga bags nito pero inagawa ko 'to sa kamay niya. "Boisen, you can't please me. I already have my decision. I can't take this anymore. Hindi ko na kayang manirahan dito sa mala-haunted house na bahay na 'to!" sigaw niya.

            I took a deep sighed. "So you'll leave us because of this?" I asked her hoping she said other answer.

            "But there are no reasons left, Boisen. I have to go." She said.

            "Samahan na kita," Paghahatid nang kambal sa kanya.

            Tinitingnan ko na lang siya habang palabas nang pinto. Greg patted me at my shoulder telling me that no to worry about her. Pero hindi rin kasi ako mapapanatag sa kanya. I don't know what could be the truth of what she said. I don't believe of what she said, that she saw a girl standing on the staircase but we don't believe because we don't see anything. Girl or any apparition in there. Well when we heard it, its creepy but its just a something weird from her.

            "WAAAAAAAAAAAH!" nagkatinginan naman kaming apat rito sa sala nang marinig ang sigaw ni Jewel at napatungo naman kami agad agad kung saan sila nanggagaling. At nang makita namin sila ay nandoon sila sa may labas nang banyo at pansin ko naman sa mukha ni Jewel na parang diring diri naman nakatingin sa loob nang banyo.