Staircase

XVI

XVI

Maria Ferlinger

 

She's Maria, the little girl who've been ruined our almost happy summer vacation but then again, it'll be fun playing with her. Yes, we can't see her, and yes we can feel her and of course we sure that, she won't win in this game she started.

            Sabi ni Sir Joel na wag muna daw kaming aalis ng bahay dahil sa nalaman namin, and yet we must do some to her. Kailangan namin siyang alayan nang kahit ano na para kahit papaano ay matahimik ang nanggugulong kaluluwa niya. Nang muli kong balikan ang mga picture frames na nakalagay sa itaas nang cabinet ay naagaw ang atensyon ko nang isang litrato nang isang batang babae kasama ang kanyang mga magulang, at nanay niya at tatay.

            "Oh my god!" ani ko nang maagaw nang mata ko ang atensyon nang isang lalaki na nasa likuran nang pamilya. Nakatago ito sa likod nang puno at doon nakataas ang kutsilyo. May something doon na may misteryo pa rin. What happened to her parents? Pinatay din kaya sila nang killer na 'to? Nilapag ko muli ang picture frame, this girl shall rest her soul and may it peacefully tho.

            Ayoko na nang kababalaghan, masyadong marami nang nangyari sa amin nitong mga nakaraang araw. Ayoko nang maulit, lalo na ang pagkawala ni Jimelo, lalo na ang kaibigan kong si Lotus. Hindi rin maipaliwanag sa amin ni Jam kung saan napunta ang bangkay ni Jimelo dahil after daw nilang dalhin ito sa hospital sa bayan, ilang araw makaraan. Wala na daw balita doon.

            Nakakahabag din 'yun syempre.

            Huminga naman ako nang malalim upang hindi na bumagabag sa aking isipan kung ano mang misteryo ang nasa likod nang litratong ito. It's creepy because of a black man with no faces, ang creepy talaga at nakakapanindig balahibo.

            "Guys, punta na tayo kilang Mang Remmuel!" ani Harold at lahat naman kami ay nagsunudan sa kanya palabas nang pinto.

            Papunta kami ngayong magbabarkada sa bahay ni Mang Remmuel upang doon mananghalian dahil inimbita niya kami, naaawa daw kasi siya sa sinapit namin dito sa barrio. Oo tama nga naman kasi si Mang Rem, dayo lang kami dito pero kami pa 'yung napagbuntungan ng galit niya at isa isa pa niya 'sigurong' papatayin. I couldn't believe that I'll faced some this kind of problems in my life, and I don't know how to solve the problems were that Maria Ferlinger started.

She played us, but she can't tolerate us.

Lahat nang iniwan niya sa bahay, malalagpasan naming 'yan panigurado.

Nang marating naman namin ang bahay ni Mang Remmuel na hindi naman kalayuan sa tinitirhan namin ay sinalubong naman kami ng asawa nito. Malugod niya kaming pinapasok sa loob at sobrang galak naman kami dahil kahit hindi nila kami masyadong kilala ay pinapatuloy nila kami sa bahay nila. Ganito ba sa barriong ito, masyadong mababait ang mga tao kaya laging may napapahamak?

"Kamusta na kayo mga hijo at hija?" pagtatanong ng asawa ni Mang Remmuel na si Manang Henlina. Napatingin naman ako kay Harold na siya naman ang sasagot din dahil kilala niya rin naman itong si Manang Hen.

"Mabuti naman po." Harold said.

Crack that. No, there were no days that we didn't have some comfy enough day. Lagi na lang kaming nagagambala at hindi komportable. Lagi na lang kaming kinakabahan, yung akala mong feeling na parang laging may nakatingin sayo. Harold is a hard-headed person, kung ano man ang gusto niya pagpipilitan niya, hindi siya magpapaawat. Kung ano man ang pinili niya susundin niya.

Napabuntong hininga na lamang ako.

Last time we've came here, were still seven and now down to five. May susunod pa kaya sa amin, at sino? Ayoko munang mawala, kasi ako gusto kong malaman kung anong misteryo ang bumabalot sa amin ngayon. And we couldn't like to just stayed there without any findings we see. Kailangan namin kumilos.