Staircase

XIX

XIX

Mystery revealed

 

"Gusto niyo bumalik doon mamaya?" Tanong sa amin ni Jamela. Nakaupo pa rin siya sa sulok na katabi ni Boisen, nag-uusap silang dalawa peor bigla siyang nag-aya na bumalik daw kami mamaya sa dalampasigan. Hindi naman ako sumagot tiningnan ko na lang sila if kung gusto nila, go lang din ako. Pero sumabat si Harold na wag na lang daw.

            "Huwag na kayong umalis alis pa, aalis na rin tayo dito." Sabi ni Harold. Nabuhayan din naman agad ako ng dugo sa sinabi niya. Sa wakas, nagdesisyon na siyang umalis kami rito sa mala-impyernong bahay na 'to. Gusto ko siyang yakapin sa sinabi niya pero ayoko, pinangako ko sa sarili ko na ititigil na namin 'to, kabaliwan lang ata namin ni Harold 'to eh.

            "Mabuti naman at natauhan ka na rin, Harold." Sambit ko na lamang sa kanya. Nginisihan niya ako at napailing na lamang siya. Napakibit balikat naman ako sa kanya at napaupo na lang din sa sofa.

            Naka-empake na naman kaming lahat so ibigsabihin handa na talaga kami umalis dito ang desisyon na lamang ni Harold ang hinihintay namin na ngayon ay nagsabi na siyang malapit na kami umuwi ay nararamdaman ko na talaga na magiging normal na muli ang buhay ko sa ilang araw na hindi kami matahimik sa bahay na 'to. A normal vacation that supposed to be fun and happy turns to a crazy and mysterious vacation that leads some of us to death. Yeah, we still no have idead what happened to Lotus and Jimelo, as I just said in few days wala talaga kaming alam.

            "Mabuti makakauwi na rin tayo." Tugon ni Jamela.

            Ngumiti naman ako sa kanya at hinawakan ang palad niya, malamig ito at malambot. "Yes, Jam... finally." I sighed.

            "Alam mo ba Jewel, simula nung nandito tayo... hindi naman ako matatakutin e, pero simula ng magpakita siya... nabago ata yun sa akin." Sabi ni Boisen sa akin. Hindi ko naman magawang ngumiti sa kanya dahil kahit ako rin, in the first place unang tapak at kita ko pa lamang sa bahay hindi na talaga maganda ang pakiramdam ko dito, may nararamdaman na ako. Kaya tiniis ko lang hanggat sa iba, nagparamdam na rin.

            "Ako rin Jewel, hindi naman kasi talaga ako takot sa multo. You know, I never believed those kinds of churvalu pero ngayon, pianiwala nito sa akin na nabubuhay pala talaga sila ngayon to take some revenges and begging for some helps." Buntong hininga pa ni Greg. We hugged each other, for the few years na nagkaroon kami ng bakasyon ito talaga siguro yung tatatak sa akin, lahat siguro ay nagawa ko na at siguro ito na rin ang huli naming bakasyon.

            "Alam niyo ba guys, huwag kayong magpapadala sa takot. Tatagan niyo ang sarili niyo, keep yourself lead to God siya lang ang magiging kakampi natin. Siya lang ang magiging tagapagtanggol natin, when we at our despites of fears, siya yung magtatanggal ng takot sa sarili natin dahil kapag nandiyan siya sa puso natin. He will never ever let fears entered our life." Ngiti ko pa. Para naman akong nag preach nito pero alam ko naman na makakatulong sa kanila 'yung sinabi ko. God is in our way, hinihintay na lang niya kami.

            "Ano ba kayo guys! Maglipit na nga lang kayo diyan!" and Harold ruined everything. Napahinga naman ako ng malalim at sinunod ang utos niya. Minsan naaawa na ako kay Harold, wala siyang sinusundan sa buhay niya, lagi na lang sarili niya. Lagi na lang desisyon niya ang sinusunod niya. Mabuti pa siguro na itigil ko na at kausapin ko na siya, ngayon na.

            Iniwan ko naman saglit ang inaayos kong gamit at lumapit sa kanya at nakita ko naman siyang nagyoyosi na agad ko namang inagaw sa kamay niya pero naglabas pa siya ng kaha nun at inapakan ko 'yun. Ang ayaw ko sa mga lalaki, ang nagyoyosi, akala kasi nila masaya 'yun at nakakatulong pero it kills them without knowing by them. Baka malalaman na lang namin na na stroke na pala siya, and I don't want to happen to him. Kahit papaano mabait ako.