''BERDEL''

Sehmuz ağa Ek - 1

Beril 'in agzindan °•○●

Normal bir Persembe günüydü , kizim ve ben kahvaltiyi hazirlamak icin onceden uyanmistik .Bora bugunku toplantisina hazirlanmak icin sözde erken kalkicakti ama benim uykucu kocam daha uyanmamisti bile , kahvaltiliklari tepsiye dizerken masa örtüsünle bana gülümseyen minik kızım Buse bana gülümsuyordu . Ona en içten gülümsememle bakarak masayi hazırlamaya koyulduk . Artik Dikili'de yasiyorduk normal bir apartmanda yasamayi istemedigimden  Dikili gibi şirin bir yerde bir yazlikta yasamak bana daha cazip gelmisti . Balkon'da kahvaltinin daha iyi olacagini düşündüğüm den kahvaltiyi orada hazırlamistim . Buse'm bana masumca bakiyordu , sarılarak kokusunu içime çektim .

"Buse'm babayi uyandirmaya ne dersin ? "

" Olur annem "

Sinsi adimlarla bangodaki suyu alip yatak odasinin yolunu tutmustuk , Bora hala uykusundan uyanamamis bir vaziyette yatakta boylu boyunca uyuyordu . Yüzüne soguk suyu yüzüne yediginde yerinden sıçrıyisi gorulmeye degerdi . Yanagimiza küçük bir öpücük kondurdu ve ;

" Benim hayatimin guzelleri gelmis iste .." dedi.

" Hadi hayatım kahvalti hazir biran once ye de bugunku toplantina gec kalma bitanem .. "

"Benide düşünürmüş , Beril seninle evlendigim icin cok mutluyum bu hayattaki en dogru yaptigim sey olmasada sen benim degerlimsin . "

Yüz ifadem degismisti biraz alınganlıkla;

" Yaptigin en dogru şey ne ki Bora "

Bora gülerek o masum tavrini takindi ve ; " Kizimiz Buse "

Ona sarildigimda Buse kiskanmisti Bora  onuda kucagina aldiginda ikimizin yanaginada sulu birer öpücük birakmisti .

Düşündüm de Bu Hayatta En Dogru Yaptigimiz Sey Kızımız Buse'y Di .

Zor gunlerimizden sonra bize Rabbimizin hediyesiydi ..

Bu mutlu aile tablosunu büyük bir gürültüyle calan telefonun sesi bozdu . Arayan Sehmuz Ağaydi :

" Beril kızım Onur öldü ama sen Bora denen biriyle evlenmissin ve biz anca duyuyoruz Töre'den iznin var evlenmen de bir sorun yoktur ama yakinda Onur'un akrabalari her yerde seni ariyorlar Onur'un ölümünden seni sorumlu tutuyorlar . Dikkatli ol kapatamam gerekiyor ."

Duyduklarimdan sonra ellerimin titredigini ve atesimin yükseldiğini hissediyordum , Bora bunu anlamis olucaktiki neler olduğunu sormustu kizim ise olanlardan habersiz bana su getirmeye gitmişti daha küçücüktu 2.5 yasinda bir Melek'ti ama benim icin birseyler yapmak istiyorudu , hazir Buse mutfakta oyalanirken Bora'nin kulagina zorlukla ;

" Onur'un akrabalari peşimdeler ."

"Tamam Güzelim bi caresine bakicaz ." diyerek beni teselli ediyordu .

Buse ise paytak adimlarla sürahi  ve bardagi ayni anda taşımaya çalışıyordu .Minik elleriyle hep beni mutlu etmeye calisiyordu .Yanagini küçük bir öpücük kondurduktan sonra ; "Tesekkurler benim Güzel Kızım "

"Sen hic uzulme anne oluymu "

Daha yeni konusmaya basladigindan bazen küçük hatalar yapiyordu , ama hızlı ogrenen bir çocuktu . Buruk tebessümümle ;

" Kızım büyümüşte beni  düşünürmüş , canim benim "

Diyerek hem Bora'ya hemde Buse'ye sıkıca sarılmıştım.

Kahvaltıyı bile unutmustuk " Hadi bakalim kahvaltiya" dedikten sonra Bora göz yaşlarımı sildikten sonra  kahvaltiya oturmustuk . Artık ne kadar yiyebildiysek -Aslinda buna tiftmek denirdi ya- yemistik .Bora beni nekadar da yanliz birakmak istemesede bu toplanti çok önemliydi .

Anlımdan operek ;

" Kendine iyi bak Melegim en kısa surede donucem disari cikmamaya ozen göster ."

"Tamam aşkım sen işini aksatma seni bekliyicem ."

dedikten sonra Bora'yi ise ugurlamistim . Sonrada Buse ile yemek yapmaya basladik .

Bora'nin agzindan °•○●

Arabayla sirkete gidiyordum ama aklimda sürekli Beril'im vardi. Şehmuz'un yüzünden neşemiz kaçmıştı aklimda Onur'un akrabalarindan nasil kurtulucagimiz hakkinda ufak bir fikir bile yoktu .Dertli ve düşünceli bir sekilde sirketin merdivenlerini adimliyordum sekrater Banu'nun yanina gidip son durumu öğrenmiştim. Banu dar ve kisa etegi ile kisa buluzunu gözüme gözüme gösteriyordu onu uyardiktan sonra toplanti odasina yöneldim .

Toplanti sıradan gecmisti yada bana öyle geliyordu sürekli aklimda Beril vardi , toplantidan sonra direk eve gitmek icin yöneldim .Son hız eve gidiyordum sanki icimde kotu bir his vardi sanki birsey olacakti .

Eve girdigimde gördüğüm manzara ile şok oldum.

Kızım, kizim Buse'mm kanlar içinde yerlerde yatiyordu .Yanına gidemiyordum uzaktan görmek bile bana tarifsiz bir acı veriyor . Evlat acısını bu kadar yeni tatmamaliydim .Ben bir babaydim çocuğumun ölümü benim ölümüm den farksizdiki  ya Beril hayatımın kadini neredeydi ?

Hızlı adimlarla evin icini dolasiyordum mutfakta boylu boyunca uzanan bilekleri kanlar icinde olan Beril'imi görmüştüm .Napicami bilemiyordum hissedemiyordum sanki beynim islevi bırakmış olanlara isyan ediyordu .

Telefonum ellerimin arasinda kayip gidicekti sanki avuç iclerim buram buram ter olmustu. Evlat hasreti beni kavurup durmuştu. 

Çekingen tavirlarla ambulansi ariyabildim .Yaklasik 4 dakika sonra ambulans gelmisti .Ama bu hayatin bana garezi vardi .Ambulans'ta gördüğüm kisi ile birkez daha lanet okudum.

---------------------------

Kısa kesmis olabilirim ama diger ek daha iyi olacak emin olun ayrica dahada uzun olacak . Yeterince heyecanli oldu umarim begenmissinizdir .Voteleyip destek cikan beni unutmayan herkeze sonsuz tesekkurler .. :)Bu arada Buse kızlaridir anlamissinizdir umarim ♥