Search For A Prince

22

Naglalakad ako sa pathwalk ng matamlay. I have no idea kung bakit. Basta ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko, babagsak ako kahit anong oras eh. Lalo na nung nangyari kagabi dahil sa text na natanggap ko

F L A S H B A C K

Nakauwi na kami nila Mommy sa bahay kasama si Niall "Niall, okay lang ba sayo na gabihin ka ?" tanong ko..

"Oo naman." nang makapasok kami sa bahay may nakahanda na palang pagkain sa lamesa kaya diretso na kaming kumain.

"Alam mo Niall, gusto kita for my daughter. Ikaw palang kasi ang pinapakilala nya samin at hunk pa na katulad mo." pagpupuri ni Mommy. Masaya ako kasi masaya sya samin, hinawakan naman ni Niall ang kamay ko.

"I'll never fail you tita." sabi nya sa Mommy ko sabay tingin sakin "..cause I love her so much." ngumiti ako sakanya ng totoo at buong puso, sana ganito na kami until the end.

Madami kaming conversation na natopic hanggang sa matapos kaming kumain.

Nasa labas kami ni Niall, uuwi na kasi sya. "Ingat ka ha." sabi ko.

"I will."

"Bye." pagpapaalam ko, saka pumasok na sa loob ng bahay.

*ring*

Kinuha ko agad ang cellphone ko sa pocket ko at unknown number ang nagtext.

'Thank you for being such a good friend. And sorry I'm over it. Btw, I'm Luke.'

E N D  O F  F L A S H B A C K

Gaano kasakit yun di ba di man lang sinasabi ang dahilan kung bakit nya ako kailangang layuan, at kailangan nyang tapusin ng pagkakaibigan nya sa akin.

"Jiana." tawag sakin ni Natalia na tumatakbo papunta sakin. Napakunot ang noo ko, anong nangyayari ?

"What ?"

"Luke is here."

Luke Hemmings' Point Of View

Matagal din akong nawala at masaya ako sa pagkawala ko. Dahil mas nakilala ko ang sarili ko. I feel much better now.

Nagtitilian, pinag-uusapan. Yan na si Luke ngayon. I forget about the past, I forget about my feelings. Wala na yun lahat. Naging manhid na ako eka nga nila pusong bato.

Masasabi ko na wala na yung malambot at maamong pag-uugali ni Luke.

All is over.

"Luke. Brad!" bati sakin ni Steven.

"Brad."

"So. Ano na feeling mo ?" tumawa ako ng malakas ng malakas na malakas. Dahil may dumadaan. (Jiana)

"Pare, di mo ba sya babatiin ?" tumingin ako sakanya.

"Me ? Greet her. No way. Saka bakit birthday nya ba ?"

"I don't think this was a good changed. Sorry pare, pero di na kita kilala." umalis na si Steven, winalk outan ako. Pake ko sakanya. I'm being myself. At nagpapakatotoo lang ako.

Ano problema nun. Pumunta ako sa room namin at nakita ko sya nagsusulat. Ano naman kaya ginagawa nya. "Luke." tumingin ako sa likod at nakita ko si Leih. "Can I talk to you ?"

**

Nasa likod kami ng school ngayon at dito nya daw gusto kaming mag-usap

"Matagal tagal kadin di nakapasok no ?" tanong nya, bakit ba ang hilig nyang magtanong sa tanong na alam nya naman ang sagot.

"Oo."

"Namiss ka nya." I stare at her so bad. "I can feel it, the way she stares upon the chair next to her. I can barely feel that she always think of you and ask the question why."