ၾကင္​ယာ​ေတာ္​အိမ္​​ေ႐ွ႕စံ

အပိုင္​း-၁၈

အ​ေပၚပိုင္​းအဝတ္​မကပ္​သည္​့ ဗလာခနၶာကိုယ္​ႏွင္​့မို႔ ဝူ​ေဖးတစ္​​ေယာက္​ တ​ေျဖး​ေျဖး ခ်မ္​း​ေအးလို႔လာ​ေလသည္​။ ညဦးအစက ယဇ္​​ေရႊရည္​​ေလးမွီဝဲထားသည္​မို႔ ပူ​ေလာင​္​ေနခဲ့​ေသာ္​လည္​း ယဇ္​​ေရႊရည္​တို႔ အ႐ွိန္​​ေသသြားၿပီျဖစ္​သည္​့ ယခုအခ်ိန္​တြင္​​ေတာ့ ဘဲသတၱဝါမ်ားလို တဂတ္​ဂတ္​ျမည္​သံ​ေပၚခါနီးနီးကိုပင္​ ​ေအး​ေန​ေလသည္​မို႔ ျခံဳထား​ေသာ​ေစာင္​ကို တစ္​ကိုယ္​လံုးရံုမိ​ေအာင္​ ဆြဲကာျခံဳလိုက္​၏။ သို႔​ေသာ္​ မၾကာမီပင္​ အႏွီ​ေစာင္​ကား ဝူ​ေဖးအပါးမွ တ​ေရြ႔​ေရြ႔ႏွင္​့ ထြက္​ခြာသြား​ေလ၏။ ထြက္​​ေျပး​ေနဟန္​႐ွိ​ေသာ ​ေစာင္​ကို မ်က္လံုးပင္ဖြင့္မျကည့္ဘဲ ​​​​အားရပါးရဆြဲ​ယူကာ ကိုယ္​လံုးႏွင္​့ ရစ္​ပတ္​လိုက္​ရင္​း ခနၶာက္ိုယ္​ကို​ေႏြး​ေန​ေအာင္​ ျပဳလုပ္​မိ၏။ သို႔​ေသာ္​ အားပါပါနဲ႔ တစ္​ဖန္​ဆြဲယူျခင္​းခံလိုက္​ရ​ေသာ ​ေစာင္​သည္​ ဝူ​ေဖး ကိုယ္​​ေပၚမွ ဖယ္​ခြာ၍ လြတ္​ထြက္​သြား​ေလ၏။

ကိုယ္​​ေပၚမွကြာက်​သြား​ေသာ ​ေစာင္​အနားကို ကိုင္​ကာ တအားနင္​းကန္​ဆြဲရင္​း ဝူ​ေဖး ခနၶာကိုယ္​ကို​ေႏြး​ေအာင္​ျပဳမိျပန္​၏။ သို႔​ေသာ္​ ယခင္​နည္​းအတိုင္​းပင္​ ​ေစာင္​သည္​ထြက္​​ေျပးျပန္​သမို႔ တြန္​းလိုက္​၊ ဆြဲလိုက္​ႏွင္​့ အႀကိမ္​ႀကိမ္​ အဖန္​ဖန္​ လြန္​ဆြဲၿပီးသကာလ ​ေအာင္​ျမင္​စြာပင္​ တစ္​ကိုယ္​လံုးကို လံု​ေအာင္​ ​ေစာင္​ကို ဆျြဲခံုလိုက္​ႏိုင္​ပါ၏။

"အား......"

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

ယြီဟန္​ အိပ္​​ေနရင္​းႏွင္​့ လစ္​လပ္​သြား​ေသာ ​ေစာင္​​ေၾကာင္​့ ​ေအးစိမ္​့​ေသာ ရာသီဥတု၏ ယုယၾကင္​နာပိုက္​​ေထြးမႈကို လက္​ခံရ႐ွိလိုက္​ပါ၏။ အ​႐ိုးအ​ေၾကာတစ္​​ေလ်ွာက္​ ပ်ံ့ႏွံသြားဟန္​႐ွိ​ေသာ အခ်မ္​းဒဏ္​ကို အံတုရင္​ဆိုင္​ရန္​ လစ္​လပ္​သြား​ေသာ ​ေစာင္​ကို ခပ္​စစဆြဲကာ ယူ၍ ျခံဳရန္​ျပင္​လိုက္​၏။ သို႔​ေသာ္​ ​ေစာင္​သည္​ကား လူ​ေပၚပင္​မ​ေရာက္​လိုက္​​ေသးခင္​ တစ္​ဖက္​မွဆြဲယူျခင္​းကို ခံလိုက္​ရ၏။မ်က္​လံုးပင္​မဖြင္​့ခ်င္​​ေအာင္​ အိပ္​ခ်င္​​ေနသည္​မို႔ လက္​ႏွင္​့သာ အသာစမ္​း၍ ​ေစာင္​ကိုယူကာ ျခံဳလိုက္​ပါ၏။ သို႔​ေသာ္​ ​ေစာင္​မွာမူ ဆြဲၿပီးတိုင္​း ျပန္​ကြာသြားသည္​မို႔ အႀကိမ္​ႀကိမ္​အခါခါ ဆြဲယူၿပီးသည္​့အဆံုး ကုတင္​​ေအာက္​သို႔ ​ေစာင္​တစ္​ျခမ္​းက်​ေနသည္​အမွတ္​ႏွင္​့ မ်က္​လံုးမဖြင္​့ဘဲ ​ေစာင္​ကို ​ေကာက္​ယူရန္​ ကုတင္​​စြန္​းသို္​့ တတိတိတိုးကာသြားလိုက္​၏။ သို႔​ေသာ္​ ႏွစ္​လွမ္​း​ေလာက္​သြားမိၿပီး​ေနာက္​တြင္​ကား