ၾကင္​ယာ​ေတာ္​အိမ္​​ေ႐ွ႕စံ

အပိုင္​း-၁၄

ဲယြီဟန္​လည္​း စခန္​းမွခိုးထြက္​သည္​့အခ်ိန္​မွစ၍ ျုပန္​လာသည္​့အခ်ိန္​အထိ ျဖစ္​ပ်က္​ခဲ့သမ်ွ​ေသာ အ​ေၾကာင္​းအရင္​းမ်ားကို အတိုခ်ဳပ္​ကာ အလံုးစံု ​ေျပာျပလိုက္​​ေတာ့ ပိုင္​ဖုန္​း ႐ုတ္​တရက္​ ထိုင္​​ေနရာမွ ဝုန္​းခနဲ ခုန္​ထၿပီး ​ေမးလိုက္​သည္​။

"ဒါဆို မနက္​ျဖန္​ ထပ္​သြားရဦးမွာ​ေပါ့။ အဲဒါက ခိုးထြက္​မွာဆို​ေတာ့ ျဖစ္​ႏိုင္​​ေသးတယ္​။ အ​ေရးႀကီးတာက အဲ့မိန္​းက​ေလးကသာ ရန္​သူ႔တပ္​ဖြဲ႔ကဆ္ိုရင္​ မင္​းသား​ေနာက္​ကလိုက္​လာၿပီး ၿမိဳ႕ဝင္​​ေပါက္​ကို ​ေတြ႕သြားၿပီး ၿမိဳ႕ထဲကို သူလ်ိႈ​ေတြ ဝင္​လာရင္​ ဘယ္​့ႏွယ္​လုပ္​မလဲ။ ၿပီး​ေတာ့ ...သစ္​သီးယို...ဒီလိုစစ္​ျဖစ္​​ေနတဲ့ အခ်ိန္​မွာ ဘယ္​သူက ​ေအး​ေအးလူလူ သစ္​သီးယ္ို ထိုင္​​ေရာင္​း​ေနမွာလဲ။ ..."

"အဲဒါ​ေတာ့ စိတ္​ခ် ....သူမက သာမန္​အရပ္​သူမဟုတ္​ႏိုင္​ဘူးဆိုတာ ကိုယ္​​ေတာ္​ ရိပ္​မိလို႔ ၿမိဳ႕ရဲ႕ မလြယ္​​ေပါက္​ဆီကို ျပန္​လာတုန္​းက ​​ေနာက္​​ေယာင္​ခံလိုက္​တဲ့သူ မ႐ွိတာ​ေသခ်ာ​ေအာင္​ စစ္​​ေဆးခဲ့ပါတယ္​...."

"အံ့ျသပါ့...သစ္​ပင္​​ေပၚက​ေန အထုခံရတာကို​ေတာင္​ ျမန္​ျမန္​​ေတြ႔​ေအာင္​ မ႐ွာႏိုင္​ဘဲနဲ႔....​ေနာက္​​ေယာင္​ခံလိုက္​တဲ့သူကို ဘယ္​လိုမ်ား သတိထားႏိုင္​မွာမို႔လို႔လဲ..."

ပိုင္​ဖုန္​းလည္​း အထက္​ပါစကားတို႔ကို ယြီဟန္​မၾကား​ေစရန္​ ႏႈတ္​မွ မပြင္​့တပြင္​့ ​ေျပာၾကားၿပီး​ေနာက္​ သိလို​ေသာအရာကို​ေမးလိုက္​သည္​။

"ဒါျဖင္​့လည္​း အဓိကျဖစ္​တဲ့ သစ္​သီးယိုကို ဘယ္​မွာ႐ွာမွာလဲ...."

ပိုင္​ဖုန္​း၏ အ​ေမးကို ၾကားလိုက္​သည္​ႏွင္​့ "မင္​း သြား႐ွာလိုက္​​ေပါ့ " ဆိုသည္​့ပံုႏွင္​့ မ်က္​ခံုးတစ္​ဖက္​လႈပ္​ျပလိုက္​​ေတာ့ သည္​း​ေျခပ်က္​မတတ္​ ပိုင္​ဖုန္​း​ေဒါသျပန္​ထြက္​သြား​ေပမယ္​့ တဲအတြင္​းသို႔ ထမင္​းစားရန္​ အခ်ိန္​​ေရာက္​​ၿပီျဖစ္​​ေၾကာင္​း သတင္​းပို႔ရန္​ ဝင္​လာ​ေသာ တပ္​သားတစ္​​ေယာက္​​ေၾကာင္​့ ​ေဒါသကို အတင္​းအၾကပ္​ ထိန္​းခ်ဳပ္​လိုက္​ရ​ေသာ ပိုင္​ဖုန္​း၏ မ်က္​ႏွာမွာ ဘီလူးမႀကီး သံပုရာသီး ဝါးမိသလိုပင္​ ႐ွံု႔တြန္​႔လိမ္​​ေန​ေတာ့သည္​။