Aida

Kapitulli 8

Mengjesi I fresket kishte kapluar ate qytet te vogel duke I lene ne gjume dy te dashuruar, te vuajtur nga jeta. E para qe u zgjua ishte Aida e cila ne ate moment e kuptoi se pse kishte bere nje gjum aq te thelle dhe te embel. Po flinte mbi gjoksin e Erionit dhe me duart e saja te brishta kishte kapur ate rreth qafe. Sapo e pa veten ne ate gjendje, u terhoq pak anash sepse sdonte ta zgjonte edhe Erionin. Po e veshtronte fytyren e tij te embel dhe per nje moment e kaploi nje deshire e flakte ti shijonte buzet e tij, ta shijonte puthjen e saj te pare. Te ngrihej vete skishte fuqi, ndaj preferoi te rrinte aty, afer tij. Dera trokiti me delikatese dhe u degjua nje Hyr e lehte nga ana e saj.

-Mirmengjesi bije, si fjete?-e pyeti e ema e Erionit dhe syte e saj u mbushen me lote. E mallkonte veten qe ishte aq e ndishme. Mendja I shkoi te prinderit e saj, asnjehere nuk ishte zgjuar me ate pytje. Asnjehere nuk ishte zgjuar me ndonje shikim apo fjale te embel nga prinderit e saj.

-Mirmengjesi zonje..ju falemnderit ...per cdo gje.-dhe I buzeqeshi lehte e gruaja e gjore e perqafoi. Vetem kur degjoi renkimin e saj nga dhimbja, atehere u terhoq anash.

-Me fal se mbase te lendova bije. Vetem erdha te te them se mengjesi eshte gati. Deshiron te hash ketu apo do vish ne sallon?-e pyeti ajo me embelsi.

-Do vij ne sallon zonje, por me Erionin cte bejm? Ta zgjojme apo ta leme te fleje?-pyeti e brengosur.

-Lere le te pushoje dhe pak. Sapo ta vendosi buken ne tryeze do e zgjoj une, pa merak. Hajde tani, ngrihu. E ecura do te beje mire.-dhe I ndihmoi te ngrihej. Nga dhoma tjeter doli Egloni, I pershendeti te dyja dhe I ndihmoi Aides te rehatohej ne divan.

-Deshiron gje per te pire?-e pyeti ai me miresjellje e ajo mohoi me koke. Ishte e lumtur qe Zoti ia kishte derguar ate familje ne jete. Gje per te cilen kishte enderruar gjithmone.

-Mirmengjesi familje.-foli pergjumesh Erioni dhe shkoi per ti lare syte. Gjumi akoma si kishte dalur mire.

-Mirdita thuaj vella, ora dy e drekes-e genjeu Egloni dhe ia beri me sy Aides te heshte e ajo vetem qeshi.

-Sa sa? O Zot sa shume paskam fjetur.-u pergjigj ai me nje sy hap e nje sy mbyll. Ora shenonte 10, dhe vetem atehere Egloni ia plasi te qeshures kur e degjoi te vellaun duke bertitur .

-Genjeshtar, ora 10 qenka. Mashtrus.-I bertiti ai duke qeshur.

-He se nuk eshte vone, po mos bertit. Eja se mengjesi eshte gati.-dhe u ulen ne tryeze duke e pritur Erionin.

-Do fillojme te hame apo si e keni hallin? Po e pritem ate, do vije koha per dreke, vonohet shume ai-dhe e ema e shikoi shtrember e Aida vetem qeshi.

******************

-Do ja tregoj qejfin asaj, po erdhi ne shtepi sonte do e shohe ajo se cdo I bej-po I thoshte Sara te shoqit.

-Kujdes mos bej ndonje sherr, e degjove se si na kercenoi ai djaloshi?-foli ai I frikesuar.

-E kush dreqin eshte ai tme tregoje se si te sillem me vajzat e mia? Nje I panjohur, asgje me shume.-dhe I skermiste dhembet nga inati. Prinderve te Fatonit u kishte thene te vinin pas disa diteve pasiqe Aida spo ndihej mire dhe ata kishin pranuar.

***************

-Tani po shkoj ne shtepine time Erion, te falemnderit per cdo gje. Dhe me fal, se te kam lodhur paksa kto dite.-I tha Aida e merzitur qe po largohej.

-Aida, po deshe qendro edhe sot ketu. Dyert e kesaj shtepie, gjithmone do jene te hapura per ty.-ia ktheu ai paksa I merzitur qe ajo do shkonte.

-Jo jo, me mire te shkoj se pastaj behet nami. Falemnderit shume.-dhe I buzeqeshi embel e ai e terhoqi ka vetja duke e perqafuar embel. Puthiti ballin e tij me te sajin dhe duart I mbante ne faqet e saj.

-Mua do me kesh gjithmone prane, mos harro. Mjafton nje zile tma besh dhe aty do jem une. Ne rregull-dhe I la nje puthje te lehte ne balle. Shikimin e embel nuk e nderpreu asnjeri derisa mendja e tij u bind ti shijonte ato buze. Vetem disa centimetra I ndanin buzet e tyre e asnjeri skishte guxim te largohej. Sapo te dyt I mbyllen syte, dera trokiti dhe Vjollca kerkoi falje qe I nderpreu.

-Te pres ne sallon mike.-kaq I tha ajo dhe mallkoi veten qe trokiti ne ate moment.

-Nuk prisje dhe disa minuta moj e marre por u fute ne moment te papershtatshem-foli me veten ajo dhe u tremb me shume kur Egloni e frikesoi nga mbrapa duke ia prekur veshin. Nje e bertitur e madhe u degjua ne shtepi dhe te gjithe vrapuan per te pare se cndodhi. Dhe e gjeten Vjollcen duke ndjekur Eglonin rreth e rreth sallonit.

-Mos me thenshin Vjollca po ste kapa e ste rraha mire e mire-e kercenonte ajo e te tjeret qeshnin.

-Jo po lule bore-e tallte Egloni e ajo po plaste nga inati.

********************

-Shihemi pasneser ne shkolle xhan, sherohu sa me shpejte sepse pa ty sme rrihet as ne shkolle.-e talli Vjollca Aiden e ajo qeshi.

-O lulebore, lere vajzen te qete mos e ngacmo.-I foli Erioni sa per ta acarruar e ajo I gjuajti ne shpatulla.

-Ja pse do ngelesh ne dere te babit, se e ke doren e rend moj.-u ankua ai e te gjithe ia plasen te qeshures. Erioni doli jashte ta percillte deri te dera.

-Ju falemnderit shume per cdo gje Eglon, dhe me falni se ju solla pak telashe-e falenderoi ajo Eglonin dhe ia zgjati doren.

-Ska gje nuse, mos u merakos. Ketu na ke neve-dhe faqet e saj u skuqen nga ajo fjale, nuse. Por ky moment nuk I shpetoi Eglonit I cili qellimisht e kishte quajtur ashtu. Perqafoi edhe Vjollcen dhe doli jashte ku po e priste Erioni. Sa deshi ti thoshte ca fjale, nje makine u ndal para kembeve te tyre dhe nga aty doli personi qe ajo me pak e priste ne ato momente.

-Aida. Kush esht ky?- e pyeti ai duke iu drejtuar Erionit.