Aida

Kapitulli 26

-Cfare u be grua ? a bisedove me te?-e pyeti Bujari Lejlen.

-Po po, bisedova. I tregova cdo gje, e hoqa kete barre nga shpirti.-dhe u ul rendshem ne divanin e sallonit. Ishte e lodhur, e merzitur nga e gjitha kjo ndodhi. Ia kishte ndryshuar komplet jeten.

-A do na fale ndonje dite? A do na lejoje ta therrasim BIJE? A do te mund ta perqafojme ndonjehere?-pyeti ai me syte e ndriquar sikur nje femi kur deshiron te bleje lodren e tij te preferuar.

-Nuk e di o burr, nuk e besoj te na fale. Eshte shume kokforte, tipike si ti. Te ka ngjare komplet ty.-dhe shkoi u struk ne perqafimin e te shoqit. Ne ato momente ne sallon u fut Fatoni, si mos me keq. Gjendjen e kishte katastrof, kundermonte era alkool.

-Bir cfare ben keshtu? E sheh se po e shkaterron jeten tende dhe neve?-I tha ajo dhe iu afrua afer.

-Largohu, mos mu afro. Jeten time ma shkaterruat. Shpresoj qe kurr mos te gjeni paqe.

-Bir, cjane keto fjale? Ceshte kjo sjellje keshtu?-e pyeti I ati paksa me ton te larte e atij si behej vone fare.

-Fale Zotit nuk ndodhi ajo fejese, nuk ndodhi asgje. Vetem kur e mendoj se po te isha fejuar me te...e mendoni se cdo ndodhte? A keni menduar? He? Vazhdimisht kjo gje me rri ne mendje. Do...kisha fjetur me motren time-dhe I shkuli floket nga ato mendime qe e torturonin vazhdimisht. Edhe ata heshten, skishin cte thonin. Fundja, Fatoni kishte te drejte. Po te realizohej ajo fejese, do ndodhte hataja.

********************

-Ku po shkon keshtu kaq heret? Me sa e di une, nuk je sot ne shkolle.-e pyeti Sara Elen.

-Po shkoj ta vizitoj motren time. Me ka marr malli per te.-iu pergjigj ajo pa e shikuar ne sy.

-A more leje qe po del? A pyete dikend?

-Ajo qe merrte leje iku. Fale Zotit shpetoi. Te tjeret dhashte zoti te shpetojne. Nejse, pafshim.-mori canten, telefonin dhe u largua.

-Ela, kujdes si flet me mamin. Une te kam bere ty jo ti mua-I bertiti ajo duke e kapur per krahu.

-Ma lesho krahun sepse po me dhemb, jam vajza jote, une po qe jam vajza jote. Por, nese me lendon sdo hesht. Sjam aq e urte dhe e bute si Aida. Une, torturat e saj sdo I duroja kurr. Denimin nga Zoti do e merrni nje dite ma, mos u merakos. Gjithcka paguhet ne kete bote-terhoqi krahun dhe u largua.

******************

-Vjollc si thua te dalim diku e te shetitemi? Qe ti vije pak humori Aides.-e pyeti Erioni.

-Xhan mua me duhet te shkoj ne shtepi sepse me dhimset mami, ka dite qe eshte e vetme. Me vone do vije prap tju shoh. Shpresoj mos tme hidherohesh-dhe ia shtrengoi faqet, gje qe Erioni e urrente.

-Mire moj mire vetem me lesho zhabe e keqe-dhe ia shkuli paksa floket. Nje lufte e madhe po ndodhte aty dhe vetem Aida me Eglonin arriten ti ndalnin. E zonja Drita e lumtur nga kjo pamje, po qeshte ne nje qoshe te kuzhines. Mezi arriten ti ndanin dhe ia plasen se qeshures.

-Une e shoh kush eshte, Aida ti mbaje Erionin mire-I talli Egloni dhe shkoi ta hapte deren.

-Urdheroni-pyeti ai me miresjellje.

-Jam Ela..motra e Aides. Mund ta takoj pak?-u pergjigj me ndrojtje.

-Ndaq pak ndaq shume, ti erdhe moj. Eja futu brenda.-dhe e thirri Aiden.

-Moter-vrapoi Aida per ta perqafuar ate. Edhe pse nuk ishin motra gjaku, ato serish e donin njera tjetren si te tille.

-Sa shume me mungon Aid, sa me ka mar malli per ty. Sme rrihet atje vetem, jo pa ty.-dhe u struk ne perqafimin e te motres.

-Shpirti im, sa here qe te duash ti me shkruaj dhe une vij, ose eja dhe me vizito.-dhe e puthi ne faqe. Pastaj iu bashkuan grupit tjeter ne sallon ndersa Vjollca kerkoi leje dhe u largua. Kaluan ate pasdite te mrekullueshme nen shoqerine e njerezve me te dashur dhe pastaj u shperndane. Ela shkoi ne shtepi, Egloni doli me ca miq ndersa Erioni dhe Aida shkuan te pushonin. Nena e tyre kishte shkuar te komshinjte, e dinte shume mire se te rinjte deshirojne te rrijne vetem ,ndaj nxorri pretekstin se po shkonte ngaqe ajo e kishte lutur per nje kafe.

-Me ne fund vetem e-I peshperiti Erioni kur e pa ate duke pushuar rehat ne dhomen e saj.

-Hmmm po, ashtu duket-peshperiti ajo e turperuuar..

-Aman shpirt, pse flet keshtu me pauza? Sikur ta ka ngrene macja gjuhen.-shkoi dhe u shtri prane saj.

-Jo por...sdi..-u ndje cuditshem kur e pa ate aq prane. Me delikates ktheu koken nga ai dhe po e shikonte drejt e ne sy, te njejten gje po bente dhe ai. Po e sfidonin njeri tjetrin me shikimin me te embel. Shikim qe zgjati disa minuta e pastaj ajo iu hodh ne perqafim. E puthi forte ne cdo pjes te fytyres e kur arriti te buzet, I shijoi pakufi. Ai e vuri perfundi, keshtu filloi tja ledhatonte trupin qe aq shume ia deshironte. Filloi me puthjet ne qafe, ne buze, ne gjoksin e saj te vogel, e sa deshi tja hiqte rrobat, telefoni I saj po binte vazhdimisht. Asnjeri se mori guximin ta hapte ate dreq telefon qe po ua prishte terezine. Sa u ndal, vazhdoi te binte perseri.

-Hape shpirt, mbase eshte dicka urgjente meqe po bie vazhdimisht.-I tha ai paksa I merzitur e ajo pohoi me koke.

-Alo urdheroni. Po, une jam. Siiiii?? Kur ndodhi kjo?-dhe duart filluan ti dridheshin.

-Ne rregull falemnderit-dhe e hodhi ate tutje.

-Cfare ndodhi shpirt? Cu be?

-Ajo..nena ime..lejla eshte ne spital, shume e semure-dhe lotet I dolen pa ftuar.