Aida

Kapitulli 29

U kthyen ne shtepi mese te lumtur dhe te buzeqeshur. Pas pak ajo shkoi ta vizitonte nenen e saj ndersa Erioni doli me ca shoke. Fatoni kishte vazhduar senacat te nje psikologe dhe gjendja e tij kishte goxha permiresime. Por akoma nuk e kishte marre guximin te fliste me Aiden si moter e vella, kishin kaluar muaj e asnjeri prej tyre spo e merte guximin ta hapte ate teme. Dera trokiti dhe kete here ishte ai qe shkoi ta hapte deren. U habit kur e pa ate aty. herave tjera I ishte shmangur takimit me te, kete here nuk e beri. E shikoi per nje kohe te gjate dhe e mori ne perqafim.

-Me fal moter. Me fal per gjithcka-kaq I tha dhe u fut brenda ne shtepi duke e lene ate te vetme ne ate shtepi gjigande. Nuk e kuptoi sjelljen e tij por nuk I dha shume rendsi, fundja kishte ardhur per zonjen Lejla. Disa here kishte shkuar ta takonte por kete here ishte ndryshe, kishte nje parandjenje. Shkoi te dhoma e saj dhe e u afrua te dera ta shihte ne mos ishte e zene. Dera ishte pak e hapur e zonja Lejla ishte ulur ne shtratin e saj e po qante vazhdimisht.

-Zonje, a jeni mire?-e pyeti ajo kur e pa tee men ne ate gjendje. Akoma skishte guxim ta therriste nene.

-Do behem mire bije, do me kaloje.-ia shtrengoi doren dhe I paketoi letrat e shperndara ne shtrat.

-Cka jane keto letra? Nese nuk eshte sekret.-dhe Lejla qeshi.

-Letrat e babit tend kur ishte ushtar, vazhdimisht me shkruante dhe ma shprehte mallin dhe dashurine qe e kishte ndaj meje.-e Aides ju be qejfi qe dashuria e prinderve te tyre paska qene vertet aq e madhe saqe akoma dhe sot kishin ndikim te zonja Lejla.

-Nje gje me gezon shume-I tha Aida.- qe paskam qene frut I dashurise suaj. Kjo gje me pelqeu shume zonje.-dhe per here te pare ia ktheu shtrengimin e duarve.

-Bija ime e bukur..-dera u hap dhe ne dhome hyri zoteri Bujari.

-Aida bije, je mire?-e pyeti ai I merakosur e ajo vetem I pohoi me koke.

-Me fal nese ju nderpreva por paskam harruar celularin, ate erdha ta mar.-pa I kerkuar leje asaj, u afrua e puthi ne koke dhe u largua.

-Mirupafshim.-ju tha te dyjave dhe mori rrugen per ne pune.

-Me guximtar se une..une ...une skam guxim as te te them bije e ai te ledhatoi-qeshi zonja Lejla me veprimin e te shoqit.

-Zonje..eshte akoma heret per mua tju therras nene. E di, e di se ju e enderroni ate fjale nga une..por dua..dua tju kerkoj kohe..smundem menjehere tju quaj ashtu..ndaj nese jeni dakord...tja leme kohes, mos te ngutemi...-I tha Aida dhe Lejla pohoi me koke e lumtur.

-Bija ime e zgjuar dhe zemermire..e kemi kohen e botes..per mua mjafton qe sme urren..qe sme mban meri...te tjerat I kam lene ne duar te Zotit.-dhe I fshiu lotet me facolete.

-Mua tani me duhet te shkoj. Do vij serish.-I tha Aida dhe e perqafoi. Per here te pare, ishte ajo qe e perqafoi e para.

-Ejani nje dite per dreke, me Erionin dhe nenen e tij.

-Patjeter zonje. Mirupafshim dhe te fala Fatonit-doli nga dhoma e lumtur qe ia kishte thene ato fjale nenes se saj e ajo kishte pranuar. Fundja, gjaku uje nuk behet..

*****************

Fejesa e tyre shkoi per mrekulli, ashtu siq Aida kishte deshiruar gjithmone, ne menyre te thjeshte, ne nje darke familjare me te afermit e saj. Edhe Jetoni dhe Sara ishin prezent, ngaqe Ela I kishte ftuar. Perndryshe sdo vinin kurr. Por Aida asnjehere se harroi se ata ishin kujdesur per te ne nje fare menyre, I kishin dhene kulm mbi koke. Mbase, mbase ne jetimore do kishte vuajtur me shume-kishte menduar ajo ndaj nuk kishte kundershtuar kur Ela I kishte thene se edhe Sara dhe Jetoni do vinin. Vjollca ishte akoma beqare, duke pritur princin ndersa Egloni ishte martuar me nje shqiptare ne zvicerr dhe ishin mjaft te lumtur. Fatoni e kishte gjetur fatin e jetes ne nje autobus, ku vetura i ishte prishur dhe patjeter I duhej te shpejtonte per ne pune. Rastesisht ishte takuar me ate dhe sot ajo ishte e dashura e tij. Aida akoma I therriste prinderit e saj me zonje dhe zoteri, akoma nuk e ndjente fjalen nene dhe baba. E ata e mirekuptuan mjaft mire. Pasi te gjithe u shperndane neper shtepite e tyre, ngelen vetem ata te dy ne ate restorant te vogel por mjaft te ngrohte.

-Shpirt, kjo eshte dhurata ime e fejeses.-dhe nga xhepi nxorri nje qafore me inicialet e tyre. E lumtur tejmase, ajo I pranoi se ate qafore do e mbante tere jeten.

-Ndersa...kjo eshte dhurata ime per ty-dhe nga canta nxorri..

Dy krisma arme u degjuan, zera qe bertisnin te frikesuar e njerezit qe shperndaheshin gjithandej.

Kapitulli i parafundit