Aida

Kapitulli 13

-Te uroj rruge te mbare vella, do me mungosh shume.-I tha Vjollca atij dhe e perqafoi forte. pak kohe kishte qendruar me te por e donte shume, e donte si vella.

-Edhe ti mua miushe, do me mungoni shume te gjithe. Kujdesu per te, te lutem.-dhe e perqafoi edhe njehere.

-Patjeter. Mos na harro mire.-dhe ia beri me dore kur e pa ate duke u futur ne taxi.

*******************

-Nuk me ke humbur, as ske per te me humbur kurr-I foli nje ze nga mbrapa duke e lene Aiden te shtangur ne vend. Sdinte ne te kthente koken apo te vazhdonte te enderronte ,zeri I tij iu duk I larget.

-Si..si the?-peshperiti ajo.

-Sme ke humbur kurr sepse ketu kam qene qe nga momenti I pare kur syte tane u takuan.-dhe e perqafoi forte si te ishte nje femi.

-Ti...ti ketu..nuk paske shkuar-ia ktheu perqafimin ajo. Akoma spo I besohej, po I dukej si nje enderr nga e cila sdeshironte te zgjohej.

-Te iki ku moj? Skam ku te shkoj. Vendi im eshte ketu, prane njerezve qe I dua-dhe ia ceku hunden duke e tallur.

-Paska ndodhur nje keqkuptim ndoshta-dhe I tregoi se ckishte degjuar ne klase.

-Mbase kane fol per ndonje mik te tyrin xhan, une skam ku te shkoj. Ti me lidh me kete vend, me kete shkoll, me gjithcka.

-Erion..une..

-Ti asgje, thjesht tregohu e sinqerte me mua. Kaq dua nga ti.-dhe ia ledhatoi buzet me duart e tij.

-Me ndjen sic te ndjej une? E ndjen mungesen time neteve te gjata dhe deshiron te me kesh mua prane? E ndjen se te mungon ajri kur nuk me ke mua prane, kur nuk me sheh tere diten? E ndjen ate kenaqesine ne shpirt kur je ne perqafimin tim apo kur duart e mia te ledhatojne? Te duket vetja si ne qiellin e shtate kur fytyrat tona jane kaq prane njera tjetres? Ndjen mungesen time? Sepse..gjithe keto gjera..une I ndjej per ty Aida. Ndjej se je e nevojshme ne jeten time si ajri qe e thithim.-dhe vazhdoi duke ia ledhatuar faqet.

-Me thuaj se cfare ndjen. Te pakten kam te drejt ta di a kam ndonje mundesi me ty.

-Ndjej se te dua. Te dua si asnjehere askend ne jeten time Erion. Ndjej..ndjej se ti je motivi I jetes sime, arsyeja qe une zgjohem cdo mengjes. Kam nevoj per ty ne cdo moment te jetes sime, vetem prane teje ndihem e mbrojtur dhe e lumtur.. nese...nese kjo seshte dashuri atehere une sdi cfare emri ti ve-kaq I tha ajo dhe ai e ngriti peshe duke bertitur I lumtur.

-Te duuua Aida.. te dua me shpirt e zemer.-I peshperiti ne vesh pasi e leshoi ne toke. Fjale qe ia renqethen mishin, e iu krijuan mornica te vogla.

-Une me shume. Une te dua me shume-dhe buzet e tyre u ceken. Pas kaq shume kohesh, po e perjetonin momentin qe te dyte e kishin enderruar. Nje moment magjik qe per Aiden ishte parajsa vete, ndersa Erioni..i dukej vetja sikur po e prekte qiellin me dore. Asnjeri nuk e nderpreu ate moment derisa e kuptuan se kishin nevoje per ajer.

-E dija se me do, e lexoja ne syte e tu. –e talli ai pasi e pa se syte e saj ishin mbushur me lot gezimi.

-Posi jo, e nga e dije ti zoteri? Apo je futur ne zemren time?

-Ma thoshte shikimi yt, sa here ishim afer ti vdisje per mua-vazhdonte te luante ai e kenaqej me fytyren e saj te acarruar si te nje femije.

-As ti nuk ngelesh mbrapa heroi im. Nga gjitha vajzat e klases me zgjodhe mua-dhe ia luajti syrin.

-Cbera une qe Zoti me denoi me nje femer si ti?-qeshi ai kur e pa ate duke buzeqeshur. Fytyra iu ngrys dhe ia largoi doren.

-He mos u brengos, tani do lirohesh nga ky denim. Por jo pa te perqafuar dhe njehere-dhe u struk ne perqafimin e tij te ngrohte qe per te ishte parajse. E ai ia ledhatoi floket duke I lene ca puthje te lehta aty.

-Bej shaka shpirt. Jam I bekuar me nje femer si ty-dhe e puthi serish e serish deri sa e kuptuan se me shume kishin nevoje per ushqim. Uria I kishte kapluar te dyte dhe aty ia plasen te qeshures.

********************

-Si do ja bejme me ate vajze Jeton? Ajo spranon asesi te fejohet.-I tha Sara te shoqit.

-Lere pak dite sa te qetesohen ujerat. Pastaj do vendosim ta fejojme pa I treguar asnje gje asaj.-I peshperiti ai lehte sepse kishte frike se Ela do I degjonte.

-Mire e ke. Po e fejuam me zor, ska si te kundershtoje-dhe buzeqeshen te dyte te lumtur.

********************

-Jam e lumtur per juve dreq. Sinqerisht e meritoni lumturine e botes-I tha Vjollca Erionit kur po ktheheshin ne shtepi. E kishin derguar Aiden ne shtepi, dhe pastaj kishin shkuar ne shtepine e Vjollces.

-Vetem bej kujdes me prinderit e saj. Jane perbindesha per mendimin tim. Mos ju beso shume vella.

-Vjollc, dua te di dicka. A sillen ashtu edhe me Elen? Apo vetem me Aiden?-pyeti ai konfuz.

-Mesa e di une jo, Eles vetem I bertasin por nuk e kane rrahur kurr gjoja si me e vogel. Ndersa Aiden...shume here e kane keqtrajtuar. Dhe dyshime te shumta e kishin kapluar koken e Erionit.

-Vjollc. Po sikur..sikur ata te dy mos te jene prinderit e saj? Une ate mendim e kam, Jetoni dhe Sara smund te jene prinderit e Aides. Nje prind, asnjehere nuk e keqtrajton femijun e vet ne ate menyre-dhe ja ku dyshimet e shumta e kapluan edhe Vjollcen.