~АРИМУН~

#5

16:00 цагаас хойш дэлгүүрт бараа янзалсан мөн нөгөө ээлжийн худалдагч Ха Вүүбин гэх залуугийн хэдэн өгүүлбэрээс болж толгой минь хангалттай гашилж хангалттай няцлагдаж байлаа.

Өнгөрсөнд
- Өө Мира ирчихсэн үү? Гээд 180 хавьцаа өндөртэй өөртөө боломжийн хувцасладаг даруухан гэмээр залуу Мираг харснаа шууд л инээнэ. Түүнийн Ха Вүүбин гэдэг юм
- Тэглээ ирлээ. Хэр их бараа буусан юм.
- Мэдээж их бараа буусан чи хүсвэл амарж бай! Гэхэд чимээгүй л инээмээр аядан толгойгоо сэгсэрлээ.

21:00 цаг
Арай гэж дуусж нуруу минь хэт ядарсандаа бушуухан амраагаач гэж байгаа мэт янгинана. Би түрүү шөнөөс хойш нойргүй явж байгаа шүү дээ гэж бодохдоо "түрүү шөнө" гэдгийг бодно У Сэүн гэнэт санаанд буув.
- Согтуу хүүхнийг хаашаа авч явах уу? Гэж надаас асуучхаад бас намайг таньдаг болно гээд байгаа юмдаа гэж үгэлж байхад цаанаас Вүүбин хоёр дарсан бэлэн гоймон авчираад халуун шүү гэж анхааруулаад инээнэ.
Та нар юу ч болсон төвөггүй инээх юм...
Вүүбин тухаа олон миний өөдөөс харж суугаад
- Мира! Хэзээ цагийн ажил нэг дор олноор нь хийхээ болих юм? Чи их ядарсан харагдаж байна! Гэхэд хариуд нь би
- Нөхөртэй болхоороо! Эсвэл үхэхээрээ гэхэд
- Тэгвэл би чиний нөхөр чинь болий. Битгий үхээрэй гээд дуугаа намсгана хэлэв
- Тэгвэл тэгдээ. За нөхөр минь тэгвэл дэлгүүрээ хаагаад хамаг юмаа унтрааж салгасан эсэхээ шалгаад яваарай эхнэр нь харилаа гээд гоймонгоос хэд хэд балгаад босох гэтэл.
- Мира тоглоогүй байна! Нөхөр чинь байж чадна! Битгий надтай тогло! Би тоглоомд их муу! Гээд үнэхээр л маазраагүй шинжтэй харцаа чухал болгон хөмсөгөө өргөн.
- Хэн чамтай тоглосон юм гээд хоолойгоо шоолсон аятай өөрчилчхөд
- Хммм Мира би чамд сайна шүү! Түр эсвэл үүрд хэзээ ч хамаагүй надад дээр л зогсоорой! Би чиний эхний, эцсийн, зуурдын зогсоол шүү гэхэд
- Би машин юм уу ай! Гээд гараа цохих гэж байгаа юм шиг далайгаад
- Эртхэн харь ойлгосон уу! Гээд хаалга руу явж байхдаа хальт Вүүбинийг харвал цөхөрсөн эсвэл гомдсон харцаар ширтэнэ...

Одоо цаг
Утгагүй зүйлс яриж байх юм...

Тэр У Сэүн гэх залуугийн мөнгө энэ сард намайг тайван унтуулах нь гэж бодоод нүүрээ цэвэрлээд шөнө сэрэхгүй гэж бодохоос баярлана орлуугаа шуналтай аргагүй алхаж байтал утас минь чичирч дуугарав
- Байна уу?
- Байгаа болохоор л залгаж байгаа биздээ гэхэд цээж хэсэгтээ цохиулж байгаа мэт хүнд мэдрэмж мэдрэв. Яагаад гэвэл утсаны цаадах Хоолой Сэүний хоолой байсан юм.
Би төвөгшөөсөн байртай
- Яах гээв? Бас миний дугаарыг хаанаас олоов?
Сэүн- Чиний дугаарыг олох их амархан байлаа. Дуудлагын жолооч, дэлгүүрийн кассчин, кафены зөөгчөө, эсвэл бас нөгөө ажлыг чинь дурдах ёстой юу?
- Яах гэж залгаснаа хэл?
- Чи өнөөдөр хаагуур байх юм? Би чамаар зочлохыг хүсээд
- Мм тийм зорилгоор залгаж. Тэгэхээр юулдаа. Чи намайг үнэхээр биеэ үнэлэгч гээд бодчихжээ гээд санаа алдангаа гүнзгий амьсгаа аваад Би зүгээр л чиний тэр их мөнгийг авахыг хүсээд л чиний тэр ойлголтоос зугтаж чадаагүй юм хэрвээ эсэргүүцсэн бол чамайг тэр мөнгөө эргүүлээд авчих байх гээд чимээгүй л өнгөрсөн юм. Их буруу зүйл хийж би чиний хариулт мөнгийг чинь өгнөө. Би биеэ үнэлэгч биш. Тийм болохоор дахиж битгий залгаарай! Бас таарвал бүү таниарай гээд шууд л утсаа тасалж орхив.
Түрүүхэн шунаж байсан орлуугаа гунигтай ширтээд шөнийн 3 цагийн сэрүүлгээ тавиад орондоо хэвтэхдээ. Сэүнд өөрийгөө зөвөөр ойлгуулсан байхаа гэж бодоод нүд анихад хэн ч намайг баяртай байсныг мэдэхгүй биз...
Чухам юунд баярласан юм болдоо муу нэрнээс салсандаа юу? Гэхдээ үгүй байх...

Сэүний талаас
Түүнийг тэгж хэлчхээд утсаа таслахад нь өөрийгөө шууд л зүхэв тийм бохир ажил хийдгүй гэдгийг нь мэдсээр байж яагаад байн байн түүнтэй тэр тухай яриад байснаа бодон өөртөө дургүй хүрнэ мэдээж миний хамгийн сайн мэддэг 2 төрлийн эмэгтэй бол нэг нь Ээж нөгөө нь ширээний хүүхнүүд шүү дээ! Гэхдээ тэр аль нь ч биш байтал гэж хараалаа урсгаад түүн рүү мессеж илгээв
Би түүнд татагдаад эхэлчихлээ...

Мирагийн талаас
Нүдээ анин унтахыг хичээж байтал утсанд мессеж ирэв гараа сунгана утсаа аваад харвал Сэүнээс

Уучлаарай. (mianhae)