A Fallen Angel || a seventeen fanfic

Chapter 3: Life

[MINGHAO's POV]

*** Past ***

Dali-dali kaming lumabas ng taxi at tumakbo papasok ng airport. Tumakbo kami sa service center at puno na agad ito ng mga tao.

Mga taong nakikichismis...

Mga taong... Nagaalala...

"Junhui!" tawag ni Seokmin. Andito na din pala siya. Tumakbo siya papunta sa aming dalawa.

"A-ano... M-may b-balita n-na ba?" nanginginig na tanong ni Junhui habang patuloy pa ding umaagos ang mga luha niya. Gosh, Junhui...

"Wala pa nga rin eh. Jusko... Bakit nangyari 'to gosh," tanging sambit ni Seokmin at naging kabado din sa anumang ibabalita ng staffs sa amin.

Lumipas na ang ilang oras pero ang tanging sabi lang nila "We're still getting updates from our staffs bla la bla" BLA BLA BLA BWISET! ANDAMI NANG NAG AAALALA DITO! ALAM KONG MAHIRAP PERO KASI! Okay kalma Minghao kalmaaaa. WALANG KALMA KALMA BESFREN KO TO! BESFREN KO!

Okay lang talaga. Kalmado ako on the outside pero in the inside gusto ko na sugurin yung staff dito!

"Dude, alis lang ako saglit. Dyan ka kang ah," sabi ko kay Junhui na ewan ko ba kung nadidinig pa ba ako. Kanina pa tulala eh. Nabawas-bawadan na din yung pag-iyak niya pero tumutulo pa din yung luha.

Hay nako naman Catherine! Beszxsc naman eh wag namang ganto oh!

Naisipan kong bumili ng iced coffee, pampa-cool down lang din kahit papaano so nag-Starbucks ako pfft bakit ba?

Habang nakapila ako dito sunod-sunod pagtext at tawag sa akin ng 17OLA at ng Seven Aces, pero wala rin naman akong maisasagot sa kanila dahil wala pa din naman talagang balitang nakukuha.

Bumalik na ako kung saan ko iniwan si Junhui, at ganun pa din yung itsura niya. Tulala pa din at may papatak-patak na luha minsan. Andun na din si Seokmin, napagod na din siguro sa kakakulit dun sa staff para sa updates.

"Oh, binilhan ko na din kayong dalawa," sabi ko at inabot sa dalawa yung frappe. "Thanks, Hao," sagot ni Seokmin at kinuha naman sa akin yung isa.

Si Junhui? Wala di niya kinuha, tinitigan niya lang. At bumalik sa pagiging tulala. Umupo nalang din ako sa tabi ni Junhui at ininom yung frappe habang nag-iintay ng kung anong milagrong dadating.

Magkakamilagro nga ba? Ayt.

"Uy uy, may announcement na yata!" sabi nung isang tao dito. Baka kamag-anak ng isa dun sa mga pasahero.

"Uhmm... Ladies and gentlemen... We are very sorry for the inconvenience of updates. Nahirapan lang din po kasi kami talaga na makakuha po agad ng updates since this is also a very surprising event for us..." sabi nung isang staff.

"As what we have gathered, the plane involved was checked by our team hours before the flight took off. There was no malfunctioning in the machines or such problem seen in our plane dahil kung meron man po, ay hindi namin ibya-byahe ang eroplano. Ngayon, all we can think of and suspect is... Sinadya po ang pagkasabog ng aming eroplano..." sabi pa ng isang staff na naging cause ng iba't ibang bulungan dito.

Pati kaming tatlong nakaupo dito napatayo na din sa aming kinuupuan. Natapon na nga ni Junhui yung iced coffee niya dapat eh... Sayang pera tsk.

"There's a possible chance po that it was planned and it was bombed. Maaari pong may masamang loob na gumawa nito at dinamay po ang lahat ng naroon sa aming eroplano..."

"What about the victims po? Yung mga pasahero niyo po?" a middle aged man asked. Aww, tatay siguro :(

"As of now Sir... We're deeply sorry kasi ang pagkasabog po ng eroplano namin ay... Ayon po sa nakuha naming report, was a total explosion po. Meaning sobrang sumabog po ang buong eroplano namin. Which can possibly be a result to no survivors," WHAT THE FUNK?

"Since sa may bandang tubig din po sumabog ang aming plane, the debris and such po, including the seats, luggages and even our passengers could be hardly seen. Dahil maaari pong bumagsak sila sa bodies of water or worse, kung nasama na po talaga sa explosion leaving nothing behind. Iyon po ang pinakaposibleng mangyari. We're so terribly sorry but there will be no survivors," dagdag pa nila. Wala na. Pumatak na luha ko dito. Walangya!

"If there will be any bodies seen near the area, we will inform po agad para malaman kung sino po ang kamag-anak nito. We're terribly sorry po for your loss," nadinig ko pang sinabi nung staff at patuloy silang humingi ng tawad.

Nakita ko naman ang pagbagsak ni Junhui sa sahig. Napaluhod siya at nagsimula na namang humagulgol. Gayun din ang iba pang mga taong nandito na siguro ay, kamag-anak nung mga pasahero na nandun.

Bumaba ako sa lebel ni Junhui at inakap siya. Kinomfort ko at lahat pero wala din namang magagawa tong pagko-comfort ko. Tiningala ko naman si Seokmin na humagulgol na din sa kinatatayuan niya at ako patuloy lang nakikiiyak sa humahahulgol kong kaibigan.

Siguro sa lahat sa aming magkakaibigan, si Junhui pinakamaapektuhan dito. Syempre iba pa din naman pagmamahal ni Seokmin kay Rin. Ganun na din sa amin ni Reyah saka ng 17OLA at Seven Aces.

Si Junhui kasi... Buong buhay niya na si Rin eh... Korni man kung korni pero yun yung totoo. Kung buhay si Rin, buhay si Junhui. Pero kung patay na siya... Baka... No... Hindi namin hahayaang mamatay din si Junhui no! Paano na nga pala sila Nathaniel! Shocks!

AND SHOCKS! BIRTHDAY NA NI EMILIA NEXT WEEK! SHOCKS. Gosh bakit ngayon pa nangyari to :"<

***

Imbis na umuwi sa kani-kanilang bahay, bumalik nalang kaming tatlo sa restaurant nila Junhui. Supposedly sarado na yung shop pero bukas pa rin dahil andun ang barkada.

Pagkarating namin doon everyone was quiet. Everyone eyed us. Everyone's waiting for an answer. Even... Nathaniel is... Here... Jusko ang bata pa nito...

Inakay ko paupo ni Junhui na latang-lata na at kanina pa tulala paupo sa isang upuan doon. Agad naman siyang nilapitan ni Nathaniel at inakap. Arrrgh! Ang sakit grabe ang sakit sakit!

"So?" pambasag katahimikan ni Jisoo. Tinignan ko silang lahat at saka umiling ng naka-yuko. I heard them all released the pressure they've been keeping. Napahampas yung iba sa mesa at yung iba, specially the girls, and Seungkwan started crying. Pati ako, si Seokmin at Mrs. Wen ay naiyak na rin ulit.

Tinignan ko muli si Junhui and he's still staring blankly into space while the poor little boy is hugging him...

And just by a glance, a life of our dear one slipped in to a tragic one...

Cath... Rin... Catherine... Beszxczxszx...

Thanks for everything yo.

We... specially Junhui... Loves you so much...

See you... After life?

BRUUUUUHHHH BESFREN KOOOOO WAAAAAAAAAH ( TДT)

***

A/N SO HAO'S IT GOING FOLKS? HAHAHAHAHAHA MAGULO BA? KASI MAGULO TALAGA DAPAT YAN PFFT DEJK XD BASTA ASA PAST PA DIN YAN HANGGANG SA NEXT CHAPTER SIGURO THEN BACK TO PRESENT GANERN HAHAHAHA

(please leave comments on my cc account if you like: https://curiouscat.me/caratherine ^^ )