A Fallen Angel || a seventeen fanfic

Chapter 8: Camera

[JUNE's POV]

Dream...

I dreamt again...

I dreamt of blurred visions. Why is everything so blurred!

Lagi nalang ganyan napapaginipan ko. It's either all is very blurry o yung taong kasama ko lang sa panaginip ko yung blurred.

And what's weirder here is I'm seeing the same blurred person all the time! This tall, blond guy! He always appears in my dreams! Blurred enough to not recognize his face

And it's creeping me out.

What does that supposed to mean?

"Mamaaa! Tulala ka na naman poooo~" Mia poked my cheek only to bring me back to reality.

"Ay, sorry baby... Mama's just... Thinking of games na lalaruin natin mamaya!" pagsisinualing ko naman tho ang totoong iniisip ko talaga ay yung panaginip ko kanina at... Yung trabaho ko sa Greece. Wala na akong babalikang trabaho dun for sure...

"Mama! Play tayo dito oh!"

"Mama dito naman tayo!"

"Papa laro ka din!"

"Ma! Pa! Dito tayo!"

Nakakailang laro na kami jeske eto na naman ang walang kapagurang bata! Nakailang balik na si Seth sa counter para bumili ng tokens jeske naman nitong batang to! Di na nawalan ng energy!

"Papa dito naman tay...o. wala na naunahan na! Lipat nalang tayo sa iba!" ....................

"Ma! Lika na po!"

"Ay! Okay sorry..." sabi ko nalang at muling sumunod sa aking mag-ama. Plus I caught Seth with his judging eyes again...

I can't blame him tho. Seloso siya. At yung nakita ko?

Yung...

Yung tatay nung Emi... Yung bata noon sa park...

Ewan ko kung bakit pero hutaness kinabahan ako bigla nung nakita ko siya. We both looked shocked tho... Nung... Nagkatagpo... Kami ng... Tingin...

PWEEE ERASE ERASE ERASE! WALANGYA KA JUNE CYRIL UMAYOS KA NGA! WOOOH!
Nagpatuloy kami sa paglalaro at paminsan-minsan pinapanood lang namin ang bata maglaro. Pero kadalasan, lagi niya kami sinasali.

"Hey,"

"Oh?!"

"Tired already? Pwede namang kumain muna tayo," bulong sa akin ni Seth habang pinapanood namin si Mia maglaro dun nung pinupukpok yung mga nagpo-pop up na hayop o kung anuman basta yun!

"Ha? Hindi sige okay lang. Baka gusto pa maglaro nung bata eh..." sabi ko.

"No... I think we better eat or at least leave this arcade. Dumadami na din mga tao saka... Something seems bothering you," kalmado niyang sambit at saka nilapitan si Mia para ayain kumain.

Nalungkot nung una si Mia pero gumawa agad ng paraan si Seth para mapangiti ulit yung bata. So we left the arcade!

"Ay, sorry po!" palabas na dapat kami kaso nabangga ko yung isang bata at nahulog yung bag ng tokens niya. Why do I always bump onto kids?

Tinulungan ko siyang pulutin yung ibang tokens na natapon mula dun sa maliit na bag. "S-salamat p-po," nauutal nitong sambit.

Wait... I remember this kid...