Κεφάλαιο 4

56 57 2
                                    

Προσήλωσα το βλέμμα μου πάνω της, καθώς έμπαινα μέσα στο δωμάτιο της. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και τα χέρια της μαζί με τα πόδια της, ήταν δεμένα σφιχτά με τις γνωστές χοντρές ζώνες.

"Anna..;" Είπα σιγανά και την πλησίασα. Το στήθος της ανεβοκατέβαινε από τις απαλές αναπνοές της. Τα μάτια της στο άκουσμα του ονόματος της άνοιξαν αλλά με δυσκολία και φάνηκε να παλεύει για να παραμείνει ξύπνια, μέσα στην ζάλη της. Πρώτα κοίταξε τους άσπρους τοίχους του δωματίου και ύστερα εμένα.

"Emily" Είπε και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της, πριν τα μάτια της κλείσουν ξανά, νιώθοντας εξουθενωμένη.

"Που είμαι..;" Ρώτησε και έκανε να σηκώσει τα χέρια της αλλά οι ζώνες, με τις οποίες την είχαν δέσει δεν την άφηναν. Άνοιξε ξανά τα μάτια της και ανασήκωσε λίγο το κεφάλι της, βλέποντας σε τι κατάσταση βρισκόταν. Το ξανά έριξε πίσω και με κοίταξε με τα μάτια της να είναι γεμάτα φόβο.

"Είσαι σε μια ψυχιατρική κλινική για ψυχασθενείς εγκληματίες" Της εξήγησα σιγανά και εκείνη ξεκίνησε να κουνάει το σώμα της και να τραβάει τα χέρια της και τα πόδια της για να λυθεί.

"Όχι, όχι" Έλεγε στην αρχή δυνατά, μετά η φωνή της έγινε πιο σιγανή και στο τέλος ήταν πια ψίθυρος.

"Anna πρέπει να ηρεμή-" Πήγα να πω, όμως με διέκοψε.

"Εκείνος φταίει" Είπε έντρομη και το σώμα της έτρεμε. Την κοίταξα μπερδεμένη, εφόσον δεν ήξερα σε ποιον αναφέρεται. Πήγα λίγο πιο κοντά της, στα πλάγια του κρεβατιού και ήμουν από πάνω της.

"Ποιος..;" Αναρωτήθηκα και εκείνη αγνόησε το σχόλιο μου, συνεχίζοντας να μιλάει.

"Εκείνος είναι η αιτία που βρίσκομαι εδώ. Εκείνος είπε να με φέρουν εδώ. Στην πραγματικότητα δεν έχω κάνει τίποτα" Μιλούσε με τρεμάμενη φωνή και εξακολουθούσα να την κοιτάζω ταραγμένη.

"Anna ποιος είναι αυτός..;!" Ρώτησα λίγο δυνατά ανήσυχη.

"Ξέρεις πολύ καλά ποιος" Αποκρίθηκε κοφτά ψελλίζοντας.

"Μην τον εμπιστεύεσαι Emily. Μείνε μακριά του" Είπε σιγανά και μερικά δάκρυα έτρεξαν απο τις γωνίες των ματιών της αργά, νομίζοντας ότι θα μας ακούσει κάποιος συγκεκριμένος και κοίταξε προς την ανοιχτή πόρτα. Τα μάτια της γούρλωσαν από φόβο και ακολούθησα την ματιά της βλέποντας τον Jake να με κοιτάζει.

Μιλούσε για τον Jake..; Μου ήταν δύσκολο να το πιστέψω, αλλά γιατί τότε όταν τον είδε και αντέδρασε έτσι ένιωσα έναν έντονο κόμπο να δημιουργείτε στο στομάχι μου..;

Chaotic Memories Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ