Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από όταν έφτασε η Anna στην ψυχιατρική κλινική και ήδη έχει δημιουργήσει αρκετούς μπελάδες.
"Άκουσα τον Jake να λέει να πάνε την Anna Avery στην απομόνωση..!" Αναφώνησα με λίγο θυμό καθώς βρισκόμουν στο γραφείο του υπεύθυνου, που διεύθυνε την ψυχιατρική κλινική. Ήξερα ότι εκείνο το μέρος ήταν κάπως φρικτό. Βρισκόταν σε υπόγειους χώρους, με ανεπαρκή πρόσβαση σε φυσικό φως και είναι επιρρεπή στην υγρασία.
"Emily, δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ξέφυγε εκτός ελέγχου..! Θα είναι μια χαρά, είναι μόνο 3 μέρες η τιμωρία της" Είπε, τα χαρακτηριστικά του ήταν ψυχρά και είχε μια σκληρή έκφραση.
"Τότε θα την πάρω πίσω στο σπίτι, όπου θα ξέρω ότι δεν θα κινδυνεύει από κάποιον.!" Είπα σοβαρά εννοώντας το και εκείνος χλεύασε.
"Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό από την στιγμή που η Anna βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Είναι επικίνδυνο να την αφήσουμε απλώς να φύγει" Είπε και εγώ έμεινα σιωπηλή για λίγο.
"Επικίνδυνο να την αφήσετε..;" Ρώτησα ειρωνικά και πλησίασα το γραφείο του ακουμπώντας εκεί τις παλάμες μου, καθώς τον κοίταζα.
"Επικίνδυνο είναι αυτό το μέρος. Ίσως θα έπρεπε να ελέγχατε πιο συχνά τι συμβαίνει σε αυτό το κτίριο." Είπα αναφερόμενη στον άγνωστο δολοφόνο.
Τίποτα δεν είχε γίνει στην πραγματικότητα. Ούτε πλησίασα το γραφείο, ούτε του μίλησα με τόσο αγενή τρόπο. Όπως και πριν, στεκόμουν πίσω από τις καρέκλες του γραφείου του και τον κοίταζα δυσαρεστημένη. Μια μάχη γινόταν μέσα μου για το αν θα έπρεπε να του τα πω όντως ή όχι.
Επέλεξα να το αποτρέψω να συμβεί αυτό, όσο και να ήθελα φωνάξω αυτά τα πράγματα.
"Καλύτερα να πηγαίνω" Είπα και στο τέλος έσπασε η φωνή μου από αυτά που μου είπε. Βγήκα έξω από το γραφείο του και στον στενό διάδρομο είδα τον Jake να περπατάει. Σταμάτησε μόλις με είδε. Αυτές τις μέρες είχα ξεκινήσει να τον αποφεύγω και όσες προσπάθειες είχε κάνει μέχρι τώρα για να με πλησιάσει, εγώ απλά τον αγνοούσα. Και η σημερινή μέρα δεν αποτελούσε εξαίρεση, προσπερνώντας τον.
-Λίγα λεπτά πριν-
Εισήλθα εκεί που ήταν και οι άλλοι ασθενείς όπου είδα την αδερφή μου με τα γνωστά μπλε ρούχα που φορούσαν όλοι οι τρόφιμοι εδώ μέσα. Μόνο η μπλούζα περιείχε μερικά κουμπιά προς την μπροστινή μεριά.

YOU ARE READING
Chaotic Memories
Mystery / Thriller"Εκείνος φταίει" Είπε έντρομη και το σώμα της έτρεμε. Την κοίταξα μπερδεμένη, εφόσον δεν ήξερα σε ποιον αναφέρεται. "Ποιος..;" Αναρωτήθηκα και εκείνη αγνόησε το σχόλιο μου, συνεχίζοντας να μιλάει. "Εκείνος είναι η αιτία που βρίσκομαι εδώ. Εκείνος εί...