Κεφάλαιο 6

54 57 4
                                    

Προσοχή περιέχει ακατάλληλη σκηνή, διαβάζεται με δικιά σας ευθύνη ..!


Ήμουν στον χώρο εστίασης καθισμένη σε ένα τραπέζι και είχα ακουμπήσει τον αγκώνα μου πάνω σε αυτό, στηρίζοντας το κεφάλι μου στην παλάμη μου. Ήμουν αρκετά κουρασμένη με το προηγούμενο περιστατικό που έγινε.

Άκουσα βήματα να με πλησιάζουν και σταμάτησαν μπροστά μου. Δεν σήκωσα το κεφάλι μου να δω ποιος είναι, ήδη είχα μια υποψία, που επιβεβαιώθηκε όταν άκουσα την φωνή του.

"Έλα πιες λίγο, θα σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα" Είπε και μου έδωσε για άλλη μια φορά ένα χάπι με νερό. Το πήρα χωρίς αντίρρηση και το ήπια.

"Emily, μπορώ να σου μιλήσω.;" Ρώτησε και εγώ γύρισα και τον κοίταξα με απέχθεια. Ήμουν έτοιμη σηκωθώ και να φύγω από κοντά του, όμως πρόλαβε και με έπιασε από τον καρπό μου σταματώντας με.

"Σε παρακαλώ..;" Είπε και έμοιαζε περισσότερο σαν ερώτηση. Ξανά έκατσα κάτω και το βλέμμα μου ήταν ανέκφραστο.

"Τι θες να πούμε Jake..;" Αναρωτήθηκα με ψυχρό τόνο.

"Ας ξεκινήσουμε από το γιατί με αποφεύγεις..;" Απόρησε και ακούστηκε κάπως πληγωμένος. Ένιωσα λίγο άσχημα βλέποντας τον έτσι, εφόσον δεν είχα τέτοιο σκοπό.

Επειδή έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για εσένα και για το τι προθέσεις έχεις.

Επειδή δεν σε εμπιστεύομαι πια όσο πριν.

Επειδή ότι και να συμβεί, μοιάζει σαν να είσαι ύποπτος.

Επειδή τα λόγια της Anna με επηρέασαν αρκετά, όταν μου είπε να μείνω μακρυά σου και να μην σε εμπιστεύομαι.

"Δεν ξέρω, ίσως είναι επειδή φοβάμαι" Είπα σιγανά και εκείνος έμεινε σαστισμένος.

"Τι φοβάσαι..;" Ρώτησε συνοφρυωμένος.

"Να μην πληγωθώ από κάποια αλήθεια" Αποκρίθηκα στο ερώτημα του και έμεινε σιωπηλός.

"Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό..;" Τον ρώτησα ξαφνικά δυνατά και τον έσπρωξα δυνατά από το στέρνο του.

"Ποιο..;" Είπε παραξενεμένος.

"Που είπες να πάνε την Anna στην απομόνωση..!" Είπα φωναχτά και με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι σήμαινε. Έφερε μια καρέκλα δίπλα μου και έκατσε, πριν μιλήσει.

"Emily, μπορεί να νομίζεις οτι η Anna δεν είναι ασφαλής εδώ αλλά προσπαθούμε απλώς να την βοηθήσουμε, το ξέρεις αυτό έτσι δεν είναι..;" Απόρησε και τα μάτια μου κοίταζαν έντονα μέσα στα δικά του.

Chaotic Memories Where stories live. Discover now