Bir Katilin Notları 2

2-BKN

Kısa farkındayım fakat bir dahi daha uzun olacak! Yorumlarınızı bekler.Keyifli okumalar...

‘’Enkarnasyon Tanrı’nın İsa bedeninde can bulmuş haliydi. İsa yok artık. İnsanların ölüm ve yaşam kararı benim elimde. Tanrı benim. İsa benim.’’

Gökhan yaşadığı şokla kendi kendine sayıklamaya devam etti ama o karartı hala oradaydı. Kapı çalıyordu ve bunu çok sonra fark etti. Kapıya yönelirken elinde silahı vardı. Temkinli olmalıydı. Kapı deliğinden baktığında karartıyı görür gibi oldu. Geri çekildi. Nefesini tuttu. Bir iki dakika bekledi. Kapı sanki kırılması gereken bir şeymişçesine çalıyordu. Gökhan dışarıdan adını duydu:

‘’Gökhan!?’’ Cevap ver oğlum!

Gökhan duyduğu tanıdık sesin kulaklarına dolmasıyla rahatladı ve derin bir iç çekerek kapıyı açtı. Babasını karşısında gördü:

-Neredeydin oğlum?

-Yalnızca banyoda baba, diye geçiştirdi. Çünkü gördükleri ona bilinç altının bir oyunu olabilirdi. Dışarıdan içeri dolan soğukla titrediğini hissetti ve dışarıya son kez göz atarak kapıyı kapattı. Babası koltuğa yerleşmiş bir şeyler arıyormuş gibi etrafa bakıyordu:

-Ne arıyorsun?

Televizyonu göstererek ‘Kumandayı’ dedi.

-İşte burada, dedi sehpanın üstündeki kumandayı babasına uzatırken.

Babası televizyonu açıp koltuğa iyice yerleşti. Gökhan ise az önce olanları unutmayı diledi. Mutfağa yöneldi. Evini de o olaydan sonra değiştirmişti. Çünkü her mutfağa girdiğinde o yazıyı orada görür gibi oluyordu. Şimdi ise mutfağın dört duvarını da bir şeylerle kapatmıştı. Bir tarafta pencere, diğer yerde mutfak tezgâhı ve dolaplar, Diğer yerde buzdolabı yanında raflar ve diğer yerde ise sebzelik ve ıvır zıvır doluydu. Aynı şeyi yaşamamak içindi hepsi. Buzdolabına yöneldi ve yaptığı yemekleri ısıtmaya başladı. Pencereye vuran kar tanelerine bakma için perdeyi araladı. Kalbi çok hızlı atmaya başladı çünkü o ağaçların arasında görmeyi beklediği bir karartı vardı. Fakat oraya baktığında kimsenin orada olmadığını fark etti. Etrafa biraz daha bakındı. Güvende olduğu kanaatine vararak perdeyi kapattı ve yemekleri hazırlayıp salona geçti. Babası oturduğu yerde yoktu. Ona seslendi ve yukarıdan ses geldi. Gökhan oturdu ve yemeğine başladı bu sırada yeniden zil çaldı. Şu sıralar beklediği tek kişi Cengiz’di. Gelen kişinin o olduğunu umarak aceleyle kapıya yöneldi. Maalesef ki gelen kargoydu:

-Bu ne?

-Efendim bu sizin adınıza ismi belli olmayan birinden yollandı. Lütfen şurayı imzalayın.

Gökhan merakla kutuyu eline aldı, imzayı attı ve evirip çevirdi. Koltuğa oturduğunda kutuyu açtı. Kutu kırmızıydı. Kapağı kaldırdığında gördüğü manzara onu şoke etmişti ve bunların şaka olması için dua etti. Kırmızı raptiyeye iliştirilmiş not:

‘’ Unutma! Hayatta herkesin reenkarnasyonu vardır Gökhan. Geri döndüm. Yakında görüşürüz…’’