Chasing A Montague (Montague Series #1) UNDER REVISION

Kabanata 33

Letting Go

That man just love my mom. That man have been hurt because my mom choose my Dad. I want to talk to him and tell him, I'm sorry. I am sorry for what he felt before. I am sorry because I keep reminding him of my mom. At first, I am sorry.

But everything change when I saw his face on that video. I despise that old man. I hate him. How could he? How--could he kill my mom? I manage to swallow the lump on my throat even it hurts. Nasasaktan ako sa bawat lunok ko. Hindi ko parin kasi matanggap. Hindi ko matanggap na pinatay si mommy.

Akala ko nung una, mom died because of depression. My mom died dahil di niya kinaya. Pero hindi. Kinaya niya. Pinipilit niyang kinaya. But how can someone killed her? Ganon ba talaga kalalim ang galit ng matandang yun kay mom?

"You're not listening again"

I was back in my senses and gave him a glare. Nabubuwiset na ako sa lalaking katabi ko na kanina pa nanghahampas ng sandok.

"What the f*vk is wrong with you?!" I shout. Nakakainis. Bakit ba kasi 'to sumunod rito?

"Your mouth Amanda. I told you not to cuss."

I just rolled my eyes on him at nagpatuloy sa paghihiwa sa repolyo. Kanina pa siya nanghahampas ng sandok kaya naman ang sarap na niyang tadtarin. Kahapon pa ito dumating sa bahay pero hindi man lang ako tinigilan sa kakakulit.Minsan nga ang sarap ng sipain nito pabalik sa Manila.

"What were you thinking?" His voice is so calm. Wala ng bakas ng pang-aasar.

"Wala." I lied.

"Are you thinking of him again?"

Napaangat naman ang tingin ko sa kanya na seryusong nakahawak sa sandok.

"What? Ano bang pinsagsasabi mo? Hindi ko siya iniisip."

Umiwas ako ng tingin sa kanya. What I said was true. Hindi ko iniisip ang gagong yun. Ayoko lang malaman ni Stan na nagsisinungaling ako. I am thinking of something at pakiramdam ko sumasakit na ang ulo ko nito.

I don't want to share what I have saw last night. It's not that I don't trust Stan pero kasi, this is my problem. And hindi ko muna ipapaalam tu sa kanya. I want to know everything. Alone.

"Kailan ang balik mo sa Manila? May klase ka pa Amanda." Seryuso nitong saad.

"Maybe tomorrow? Hindi ko alam. I still have something to fix here."

Matapos ang tanghalian namin ay nagdesisyon akong umalis sa bahay. Gusto pa ngang sumama ni Stan pero sabi ko na tignan niya ang kondisyon ni Dad. Mas naging pabor sa akin na pumunta siya dito para naman matignan niya si Dad. Yun nga lang kahapon niya pa ako binubuwiset.

"Andito na ho tayo ma'am"

Nang masilayan ko ang malaking gate kung saan nakaukit ang apelido niya ay bumaba ako. Nakabukas na ang gate nito na minsan lang mangyari. Nakakapanibago at nakakamiss.

Nagbayad ako sa driver at nagsimulang maglakad papasok sa loob. Hindi masyadong busy ngayon sa farm dahil di naman anihan at iilan nalang ang narito dahil sa nalalapit na kapaskuhan.

Kahit tanghaling tapat ay ramdam ko parin ang malamig na hangin na humahaplos sa balat ko. May iilang christmas light na umiilaw sa tabi ng factory. Masyado ba akong naging malungkot para hindi ko maramdaman ang pasko?

Inilibot ko ang paningin ko sa loob ng factory. Nakita ko noon ang lamesa ko  na may iba ng pangalan ang naroon. I smile at the girl who is busy scanning the papers with her big tummy.