Chasing A Montague (Montague Series #1) UNDER REVISION

Kabanata 50

Pieces

Just like everybody's first time, I woke up with the pain in between my thighs. Alas tres pa lamang ng madaling araw ay bumangon na ako't nagbihis. I gather all my things at tahimik na hinila ito palabas ng mansion. Tahimik akong nagpapasalamat na wala rito ang mga maids at driver. Napapangiwi ako sa bawat hakbang na ginawa ko dahil sa sakit ng katawan ko.

Bumalik ako sa kwarto at umupo sa kama. While looking at him peacefully sleeping beside me, kusang bumagsak ang luhang kanina ko pa pinipigilan. I run my fingers to his hair and pray silently. Please Lord. Please heal him as I broke him into pieces. Mahal ko siya. Mahal na mahal.

He groan as I trace his face with my fingers. Eyebrows, forehead, sharp nose, sinful yet sweet lips and his unforgettable features broke me silently. Papano Shaun? Papano ko kakayanin ang gagawin ko? Papano ko kakayanin na tingnan kang sumasaya na hindi ako kasama?

"Amanda? Why are you awake?" His voice is raspier than the usual.

Palihim kong pinunasan ang luha ko at ngumiti sa kanya. He manage to open his eyes kahit na antok na antok pa ang itsura niya.

"I just want to stare at you. I can't believe that we made love."

Ipinatong niya ang braso sa tiyan ko at inihiga ulit ako sa kama. His breathe touches my neck and my heart is sinking. Mamimiss ko ang ganito. Mamimiss ko siya.

"Aren't you tired? Maaga pa. Let's get back to sleep." He said and put his head on my neck.

"I--love you Shaun. Mahal na Mahal kita."

Sinubukan ko talagang maging matatag. Sinubukan kong wag bumigay ang boses ko pero trinaydor parin ako ng luha ko.

"I love you too baby. I always will."

Hinigpitan niya ang pagkayakap sa akin kaya mas lalong bumuhos ang luha ko. Parang hindi ko yata kaya-- parang mas masakit na iwan siya ng ganito.

"Bakit ka umiiyak?" Sabay kusot sa mata niya at tumingin sa akin.

"Ma--masakit kasi. Sabi mo you'll be gentle." I crack a joke. Yet it is half meant.

"I'm sorry. Dapat pala kinamay muna kita." He chuckle and kiss my temple.

"Gago!"

"Let's just do this often. Para masanay na yang doraemon mo sa paninindigan ko." He wink and lay again.

"Matulog ka na." Bulong ko sa kanya at pinahid ang luha ko.

"Alright. Let's sleep together baby. Sleep well Amanda."

"I love you Shaun."

"I love you baby and please don't leave."

I was stunned by his words. Hindi na ako sumagot at tahimik na umiyak. Does he know? Kahit nanlalabo ang mata ko ay tiningnan ko siya. His lips parted and a small snore came out to his mouth. Nakakunot ang noo nito pero kalaunan ay nawala rin. His now asleep. His now dreaming.

Ilang minuto rin akong umiiyak habang nakayakap sa kanya ng mahigpit. I hug him tightly as I can. Hindi ko gustong umalis. Hindi ko gustong basagin siya at lalong gusto kong maabot namin ang dulo pero paano naman yung bata? How about his little angel with that woman? How could I ruin a perfect family for my selfishness? Kung kaya ko naman ibigay ang buong pamilya na kahit sinong bata ay pangarap 'to bakit hindi? Bakit ko ipagkakait kong kaya ko naman?

Habang inialis ang braso niyang nakayakap sa akin ay kagat labi ako para wag tumakas ang hikbi. I place a pillow beside him at yun ang niyakap niya. Nilapitan ko ulit siya at hinalikan sa pisngi.