Chasing A Montague (Montague Series #1) UNDER REVISION

Kabanata 26

The Failed Hope
Dedicated to Sovereign_Pauline

Ramdam na ramdam ko ang kulang simula ng tumuntong ako dito sa university. I was the only one who arrived here at school. There was no him.

Hindi magmakayaw ang kabog ng puso ko sa sobrang lakas. Fudge. Bakit ko ba nararamdaman to? I shouldn't feel this.

  
Maaaring anumang oras ay makasalubong ko siya at yun ang dapat kong paghandaan. It's been three days since that night happened. Three days since he pushed me away and promised to comeback.

Taas noo akong naglalakad sa hallway dala ang kaba sa puso ko. There is a part of me na gusto ko na siyang makita. I need to fix this. I need to fix us.

Diretso ang lakad ko patungong klase dahil sa malamang ay late na ako. I woke up late dahil akala ko...skala ko I was with him that night. Akala ko na naman.

"Amanda.."

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses and I saw Stan running towards me. May dala na naman siyang isang plastic ng apples. Kailangan kaya magdadala ng lemon ang gagong to?

"Mag isa ka yata." Luminga siya sa paligid. "Nasaan si Montague?"

 Napakuyom na naman ang kamao ko sa tanong niya. Like what the fuckk? Why he is so damn insensitive? I gave him my death glare para makuha niya ang nais kong iparating.

"What did I do?" inosente niyang tanong.

"Oh fuck you, Stan! Get lost."

Tumalikod na ako sa kanya at nagsimulang maglakad ulit. Nasira na ang araw ko nang dahil sa tanong niya. Kakasimula pa nga lang pero sinira na ng gago.

"Bakit ba ang sungit mo? Do you have your menstruation today?" He chuckled asking.

Gigil na gigil na ako sa kanya kaya di ko napigilang paliparin ang kamao ko papunta sa mukha niya. Kita ko kung paano nanlaki ang mata niya kasabay ng pangiwi nito.

"What the fuck was that for?!"

Galit niyang bulyaw sa akin. But hell I care binubuwiset niya ako. Nakahawak parin ang kamay niya sa pisngi niyang namumula dahilan sa pagsuntok ko.

"I want you to shut up you jerk!"

Iniwan ko siyang nakahawak sa pisngi niya. Nakaramdam ng sakit yung kamay kong sumuntok sa mukha niya. Damn. Ang tigas parin ng pagmumukha niya.

Paliko na ako sa kanto ng bigla na lamang tumigil ang mga paa ko. Nanlamig ang katawan ko sa aking nakita. He was there.

I tried to move pero parang naka glue ang paa ko sa sahig. My hands are shaking at ang lakas ng tibok ng puso. The fuck? Ganito ko ba talaga siya ka miss?

He was laughing with his back facing at me kaya hindi niya napansin na nasa di kalayuan ako. He was with his friends, including Drew. Nanunubig ang mata ko habang nakatingin sa likod niya. Damn. I miss him. I miss him so much that it hurts by watching him from afar.

Nakatingin sa akin ang mga kasama niya dahilan upang matigil siya sa pagtawa. Dahan-dahan siyang humarap sa akin and when I finally meet his gaze ay sumakit ang puso ko. Why it is cold? What happen to his eyes?

Nakatitig lang ako sa kanya dahil di ko alam kung makakaalis paba ako sa kinatatayuan ko. Stan suddenly appear at nakatayo na sa gilid ko.

"That hurts, Mandy.." Stan murmured.

Hindi ko pinansin si Stan dahil nanatiling may Shaun ang mga mata ko. I saw how his hands form into fist. My breathing become unstable dahil sa kaba at sakit.