✗ 20 Saniye ✗

| Yazar'ın Teşekkür Notu

Multimedia'da aslında olmasını istediğim, Final müziği var...

Merhaba.

Buraya ne yazmalıyım; bir fikrim yok. Sadece bugüne kadar yanımda oldunuz için size minnettarım... az ama öz, okuyucu kitlesine sahibim. Ve bu yeterince beni mutlu ediyor.

Kimi zaman oylarınızla, kimi zaman yorumlarınızla beni çok mutlu ettiniz. Bunun için size ne kadar teşekkür etsem, az. Yine de şansımı denemek istiyorum, size çok teşekkür ederim.

Final'i yazarken ağlamadım veya bir şey hissetmedim. Çünkü Beril'in psikolojisini yaşıyordum, birazcık... sonra bir şey oldu ve ben çok mutlu oldum, bu yüzden Tarkın'ından itibaren yazdığım her kelime içime sinmedi. Kötü psikolojiyle başlayıp, güzel psikolojiye geçince; nötr bir final yapamıyorsunuz, bunu çok iyi anlamış bulunmaktayım.

Neyse ne; bu hikaye, Wattpad'deki beşinci hikayemdi. Fakat ilk yayınladığımı çok önceden silmiştim, ikinci kitabımı yayınlayıp, final yapmış; üç ve dördü de bu hikayeye başlamadan önce kaldırmıştım. Şimdiyse, Watty'deki ikinci final yapmış hikayem.. ve sizde, bu hikayenin okuyucularısınız ♥

Bu hikayeyi yazarken, ciddi anlamda sorunlar yaşadım. -Hepsini tane tane anlatmak istemediğim için topluca, az önceki cümlemde belirtiyorum.- Fakat, yorumlarınız, desteğiniz; en önemlisi cana yakınlığınız... ah, bu benim mutluluktan havaları uçmamı sağladı, hala da sağlıyor ^-^

Bu hikayemde bana her zaman destek çıkan arkadaşlarıma apayrı minnettarım... Ceren'ime, Deniz'ime ve Pelin'ime. Birde Yaprak Göz'lü kızımızın yaratıcısı olan Esra ablama ♥ Hepinize çok teşekkür ederim...

Yorum yapan, oy veren, okuyan herkesi buraya yazmak isterdim. Fakat ben çok üşengeç biriyim ! Sizden çok özür diliyorum, yine de unutmayın; ben sizi biliyorum ve size kelimelerle anlatılmayacak kadar büyük bir sevgi besliyorum ! ^-^

1 Dakika'nın 1. Bölümünü hazırlıyorum, biraz uzun sürebilir; uzun bir bölüm yazmak istiyorum... Yine de, size bölümden bir kesit vermek istedim;

"Boş sokakta tok bir ses çıkaran silah sesinin yankılarının; bir kaç günlüğüne de olsa beni etkisi altına alacağına emindim. Ve bu sese bir ritim uyduran, merminin boş kısmının yere düşüş sesi; silahı daha sıkı kavramama neden olmuştu.

Elimde tuttuğum silahın hedefini belirlemek kolay ve kısa sürmüştü. Nokta atışı yapmam gerekiyordu ve bu; damarlarında ki kırmızı sıvının değişik bir enerji ile hızlandırdığını hissedebiliyordum.

Tarkın Amca'mın bugüne kadar söylediği ve yapmamı istediği şeyler belirliydi; duygularını köreltme, ama dozunu da kaçırma... işinin en iyisi ol.

Bugüne dek bir erkek çocuğu muamelesi görmüş ve yetiştirilmiştim. Amcamın dedikleri saçma geldiği kadar, imkansızdı da.

 Dert etmiyordum... bana öğretilenin aksini yapmadığımdan olsa gerek; garip bir şekilde rahattım. Derin bir nefes alarak, içime çektiğim havanın; ciğerlerime zehir etkisi yaratmasına neden oldum. Ve yine umursamadım.

Çünkü ben Ceren Berat'tım.

Bu aralar sıkça yaptığım şeyi yaptım ve bu seferki hedefimin; sol kolunun bir kaç santim gerisine ateş ettim.

Adını bilmediğim, buraya adımımı attığım saniyeden beri; kötü bakışlarına maruz kaldığım adam, yaptığım hareket ile panikledi ve kurşun daha hedefine varamadan; adamın yer değiştirmesi ile kalbine saplandı.

Adamın ağzından çıkan acı feryat ve ilk defa; kanlı canlı birini vurmamın verdiği şok ile bütün bu yaşananların sebebi olan yakışıklı adama baktım.

Bu durumda bile yakışıklı olduğunun kanısına vardığıma kızmama gerek kalmadan; elimdeki silah yeri boyladı.

 Çünkü az önce kurtarmaya çalışıp, başarılı olduğum olayın etkisi sebebinden dolayı olsa gerek adam bayılmıştı."

 

20 Saniye, bir sona ulaşamadı... çünkü geriye bıraktıkları cevapsız soruların yükünü, 1 Dakika'ya devretti.

Bu bir son değildi, bir başlangıcın habercisiydi.

Final'in tamamen hazır olduğu zaman;

 

29.08.2014 - Cuma - 13.39

-Berna ♥