CHAPTER 13- WHOS NADINE?

109 4 1
                                    

NADINE'S POV

Hi guys! My name is Nadine Bartolome 20 years old and yes kasama ko sa kwento na to. Ayaw niyo? Gusto niyo dalawa lang sila? Bida lang? Syempre kung may bida may kontrabida.

Im Nadine bartoleme college student medyo maarte at isa ako sa mga hinahabol ng kalalakihan sa campus namin at yes hindi ako seryoso sa mga nakakalandian ko. Ewan ko hindi ko sila type. Hnd sila ang ideal man ko.

By the way. My family is one of the richest people in the world nakatira ang parents ko sa America but pinauwe nila ko dto sa pinas para mag aral. Why? It is because yun ang gusto ng parents ko at wala naman akong magagawa kundi sundin sila. Para na rin naman daw sa business namin yun.

At ayoko talaga kasama parents ko. Mesyo may tampo at selos ako. Kaya nga naging ganito ko kasalbahe e. Lagi na lang kase business nila ang lagi nilang inuuna. Wala na silang oras para sakin. Wala na rin nagmamahal sakin. Bata palang kase ako, parang ayaw ng mommy ko na anak niya ko.

Simula kase nung pinanganak niya ko. Iba na ang mood niya at lagi siyang galit sakin compare sa isa kong kapatid na lalaki.

Wayback when im 10years old nung nalaman ko ang dahilan...

"Nadine! Ano ba! Ano na naman ba ginawa mo sa kapatid mo! Hindi kana talaga naawa! Sakit ng ulo ang dala mo sa pamilyang to" sigaw ng mommy kong galit na galit sakin.

"Mommy wala akong ginagawa. Siya ang nauna nanonood ako dto then he suddenly broke my doll" sagot ko

"Pwede ba nadine tigilan mo na yang pagdadahilan mo. Ate ka kapatid mo to dapat ikaw tong umiintindi palibhasa.." sigaw niya nang tinawag siya ni daddy

"Emily! Tama na!" Sigaw ni daddy sakanya.

"Sige ronaldo kampihan mo yang ampon mo! Nasa tamang edad na siya para sabihin sakanya ang totoo!" Sigaw ni mommy.

"Pwede ba emily! Tama na hindi ito ang oras para pagusapan yang ganyang bagay! Naririnig ka ng bata!" Sagot ni daddy.

*umiiyak na ko sa mga oras na yan. Hindi ko alam kung ano at paano ko sasabihin ang gusto kong sabihin sakanila. Hindi ko alam kung galit ba ko o matutuwa kase nalaman ko yung totoong ako. Ampon ako? Oo ampon ako. Kaya ganun na lang pala magalit sakin si mommy. Never ko pang naramdaman na minahal niya ko biang isang anak.*

Back to present..

After kong malaman na ampon ako. Nagiba na ang simoy ng hangin sa bahay noon. Nagsimula nang manlamig si daddy sakin. Minsan na lang siya umuwe ng bahay at si mommy namin at ang kapatid ko nauna na sa america noon. At kame lang ni yaya rosie ang nasa bahay lage. Oo masakit para sakin kase hnd ko mafeel na mahal nila ako kahit ampon lang ako. Masakit. Dala dala ko to hanggang ngayon. Umaasa na sana makita ko ang tunay na magulang ko. Na maranasan ko man lang ang yakap at aruga ng tunay na pamilya.

Kaya ganun na lang ako galit sa mundo. Naging maldita at salbahe. Ayoko nang nakakakita ng masyang tao habang ako misirable. Ayokong nakakakita ng taong buo salamantalang ako durog na durog.

Kainisan niyo na ko hanggat gusto niyo pero eto ako e. Ako si nadine bartolome.

-----
Thankyou sa suporta! Keep on reading! 😊
I hope you like it!💕
#MariaEmmanuel
#ETERNITY
#1KNAAA!💕

MY BOYFRIEND IS A GHOST (NOT COMPLETED)Where stories live. Discover now