MY BOYFRIEND IS A GHOST (NOT COMPLETED)

CHAPTER 8 (MERGER-part 2)

Nandito na kame sa kusina at lahat ng family ko nandito. Ready na rin ang lahat para bukas. Pero ang hindi pa ready is ako. Ready ako para bukas pero mamaya? Nagdadalawang isip ako kung itutuloy ko pa ba o hindi 7pm na pero hindi parin nagpaparamdam sakin si emmanuel at nagsisimula na ring bumitaw ang katawan at buhay ni mang luis.

OH PLEASEEE EMMANUEL! MAGPAKITA KANAAA 😭.

"Anak?" Tawag sakin ni mommy.

"Poo?" Sagot ko.

"Bat parang ang layo ng tingin mo. Okay ka lang ba?" Tanong ni mommy.

"Opo okay lang po ako. Kinakabahan lang po ako para bukas" sagot ko.

"Anak, easy ka lang. Ha. Enjoy and relax." Sabe ni mommy.

"Opo, mommy. Excuse po magccr lang po ako" sagot ko.

"Sige anak" sagot ni mommy.

"Bakit ang tamlay ng anak mo teresita" tanong ni tita kay mommy.

"Hindi ko nga alam ate baka naman naeexcite lang siya." Sagot ni mommy.

*habang naguusap sila e tuluyan na kong pumasok sa kwarto humiga at nagpagulong gulonh sa kama*

ANO BA TONG PINASOK KONG PROBLEMA. BAKIT GANITO NA LANG KUNG KABAHAN AKO. HINDI KO ALAAM GAGAWIN KO PLEASEEE EMMANUEL KAIILANGAN KITA.

"Maria." Tawag sakin mula sa bintana.

"Emmanuel. Mabuti naman at nagpakita kana jusko lord di ko na alamm gagawin ko kinakabahan na ko" bungad kong bati sakaniya.

"Relax, kaya nga nagpakita na ko sayo diba maria oras na para sumanib na at mabuhay muli ako" sagot ni emmanuel.

"Teka teka teka, sigurado kanaa ba jan? Hindi na ba magbabago isip mo?" Sagot ko.

"Maria, napagusapan na natin to diba. Eto na e. Nandito na tayo. Halika na balita ko naghihingalo na si mang luis at kailangan na nating unahan yun" sagot nya.

"Emmanuel. Okay okay sgesge Go tara na" sagot ko.

*sa bintana ako dumaan at tinulungan ako ni emmanuel*

Nasa kabilang lugar kase ang bahay ni mang luis ayaw manirahan ni mang luis sa mansion dahil nga sa mga nagmumulto.

*naglalakad na kane sa madilim at masukal na daan*

"Emmanuel malayo pa ba tayo hindi ko na natatanaw anng mansion" tanong ko.

"Malapit na maria humawak ka lang sa kamay ko" sagot niya.

Habang hawak hawak niya ang kamay ko e ramdam ko nang hindi sya multo dahil sa higpit at init ng kamaay niya. Yung tipong parang buhay na tao yung kahawak ko ng kamay.

"Nandito na tayo" sabe niya.

"Emmannuel. Habang buhay akong makokonsensya" sabe ko.

"Ako din pero eto lang ang paraan" sagot nya.

"Tara na pumasok na tayo." Sabe nya.

"Teka, wala bang tao jan?" Tanong ko.

"Wala. Si mang luis lang ang nanjan" sagot nya.

"Kumatok kana" utos nya sakin.

"Teka, pano ka?" Tanong ko.

"Hindi niya ako makikita kahit magkasamaa tayo. Wag mo lang ako kakaausapin habang kaharap mo siya, mahirap na." Sabe niya.

"Okay sige" sagot ko.

*kumatok*

"Mang luis?" Tawag ko habaang dahan dahan kong binubuksan anng pinto.

"Mari...mari....mariaaa" tawag niya sakin.

"Mang luis ano pong nangyayare sainyo" tanong ko at lumapit ako sakaniya.

*hinang hina na si mang luis walang nag aalaga sakaniya. Konting oras na lang ang natitira para mabuhay si mang luis paano ko sasabihin sakaniya to*

"Mariaaa. A-a-alam ko kung ba-bakit ka naparito" sagot ni mang luis

"Ano po?" Tanong ko. Medyo kinakabahan na ko.

"A-a-alam ko na may may kaibiga-gan kang mu-multo at gusto niyong kunin ang buhay ko para lang mabuhay muli ang kaibigan mo" sagot niya sakin.

"Mang luis. Paano niyo po nalaman?" Tanong ko.

"Na-naginip ako matagal na bago pa ko manghina ng lubos napaginipan ko tong nangyayare ngayon na kukunin nyo ang buhay ko alang alang sa kaibigan mo." Sagot niya.

"Mang luis, parawarin niyo ho ako" sagot ko.

"Wag kang humingi ng tawad anak dahil hindi ko na rin namaan kaya at hinang hina na ang katawan ko, gusto ko rin ibigay ang buhay ko para mann lang makatulong ako hanggang sa huli ng buhay ko. Kunin niyo na ang buhay ko pero may isa lang akong hiling sainyo" sabe ni mang luis.

"A-ano po yon?" Sagot ko habang tumutulo na ang luha ko.

"Sana pag nakuha niyo na e gamitin niyo ito sa tama, magmahalan kayo at wag niyong sasaktan ang isa't isa alam kong mahal nyo ang isa't isa bilang magkaibigan pero sana habang buhay to at wag sayangin yun lang ang hiling ko" sagot niya.

"Mang luis makakaasa po kayo. Hindi ko ho kayo bibiguin. Maraming maraming salamat po mang luis tatanawin ko po tong isang MALAKING UTANG NA LOOB sainyo alam ko po na magiging masaya kayo dahil matatapos na ho ang paghihirap niyo. Mang luis maraming salamat sa sasaglit na binigay nyong pagkakataon para maging parte sa pangangalaga ng mansion alam ko pong masaya kayo dahil nakilala nyo ang pamilya namin" sagot ko.

"Ku-kunin niyo na bago pako bumitaw"sagot niya.

"Emmanuel. Umpisahan mo na" sagot ko.

"Mang luis *sabay hawak sa kanyang kamay ng mahigpit* maraming maraming salamat po till we meet again mang luis" sabe ko

*at isang magandang ngiti lang ang naisagot sakin ni mang luis. Hindi ko na napigilang umiyak sa pagkakataon to. Dahil awang awa ako kay mang luis ngayon ko lang sya nakita at nakausap pero ang gaan sa loob na may ganung klaseng taong handang itaya ang buhay para lang sa ikasasaya ng iba*

"Maria. Eto na" sagot ni emmanuel

*pumikit kame at inumpisahan na ang pagsanib*

Hindi madali ang pagsanib maraming sinasabi si emmanuel na mga salitang hindi ko alam hanggang sa...

*tuluyan nang namatay si mang luis at pagkalingon ko sa likod ko para hanapin si emmanuel e nakita kong nakahiga sya at walang malay*

"Emmanuel. Emmanuel! Gising eto na nga ba sinasabe ko e! May mapapahamak sainyo e" sigaw ko.

*may humawak sa kamay ko*

"O.A mo naman nahiga lang ako dahil naubudan ako ng lakas"sagot ni emmanuel.

"Alam mo nakakainis ka! Bumangon kana nga jan!" Sagot ko.

"MARIA ISA NA KONG GANAP NA TAO MULI NABUHAY AKONG MULI MARIA" Sagot niya.

"Totoo ba to? Paano ako makakasiguro?" Tanong ko.

"Bukas ng umaga pupunta ko sainyo at magpapakilala ako sa pamilya mo bilang kaibigan mo" sagot niya.

"Okay sge para masabi ko na rin sakanila na ikaw ang escort ko bukas" sagot ko.

"Maria *sabay hawak sa kamay ko* gusto kong magpasalamat sayo sa ginawa mong to" sagot nya.

"Wakang anuman pero teka paano ang katawan ni mang luis?" Tanong ko.

"Hayaan nating sila ang makakita sakaniya alam kong may ppnta dto ng 10pm para kamustahin si mang luis at sila, sila ang magbabalita sa pamilya ko na wala na si mang luis" sagot niya.

"Okay. Tara na bago pa may dumating dto" sagot ko.

*habang papabas kame e ramdam ko sa kamay ni emmanuel na buhay na nga ang sinasabe kong imaginary friend dahil kung makikita nyo habang naglalakad kame sa madilim e nakikita ko ang anino niya.*

ANINONG NAGPAPATUNAY NA ANG KAIBIGAN KO AY HINDI NA MULTO.

--
IHOPEYOULIKEIT!
MORE VOTES FOR MORE STORY!💕