CARMEN

2卍Kavga

Medya; Jale

Yeni bölümle selaaam (:

Fazla uzatmadan bölümü bırakıp, kaçayım.

İthaf isteyen?

zmugeaydin Bu bölüm sana my lav :dd

×××

Gözlerim mesajda takılı kalmıştı. Biz hangi gündeydik, saat kaçtı? 

Kafam karışmıştı. Yapmam gereken şey belli ve açıktı.

Numarayı engellemek.

Mesajı silip, engellerken kendimi rahatlamış hissettim. Daha güvende olabilirmiş gibi engellemiştim numarayı.

Gözüm masanın üzerindeki siyah deri saatime takıldı.

20.49

Garipti.

Geç kalmama rağmen hala burada rahatça oyalanıyordum. Halbuki  tam yarım saat  önce sahnede, işimin başında olmalıydım.

Sağ gözümü ovuşturdum. Yorulmuştum. Telefonumun zil sesi kulağımı uğuldattı. Arayan kişinin Atakan olması beni daha da çıkmaza sürüklüyordu. Daha fazla çalmasına dayanamayarak aramasını cevapladım.

"Ne var?" dedim, içimde his yoktu. Ne bir mutluluk, üzüntü, şaşırma veya kızgınlık. Rotasını kaybetmiş bir gemi gibiydim.

"Senin dilin fazla uzamış, işten kovulmak istemiyorsan benimle iyi  geçin!" gözlerimi devirmeden  yapamamıştım. Kendini daha 23 yaşındayken kabadayı sanıyordu ve bu aşırı gülünçtü.

"Sadede gel Atakan, boş konuşuyorsun." dedim içime doğan hiddetle. Bu konuşma iyice kötüye gidecekti, hissedebiliyordum.

"Tam olarak yarım saat geç kaldın, orospu!" 

Sinirim bedenimi ele geçirmişti. Bana küfür etmeye hakkı yoktu.

"Gelmiyorum lan işe, gelmeyeceğim. Götünü yırta yırta başka birini bul."

Ardından gelen küfürler yüzümü buruşturmama neden oldu. Daha fazla bu adama dayanamayacağım için telefonu suratına kapattım.

Şerefsizin tekiydi.

Telefon tekrar çalmaya başlayınca derin bir nefes aldım. Sakinleşmem lazımdı yoksa o adamı öldürecektim. Aramasını meşgule alıp, telefonu masanın üstüne bıraktım. Tekrarda çalmaya başlayan telefonla ağzımdan kısık bir küfür kaçtı.

"Hay ben senin gibi adamı sikiyim."

Aramasını meşgule alıp bir daha aramaması için numarayı engelledim.

Rahatlamıştım.

Masanın üstündeki günlüğe tedirgince baktım. Çöpe atmam veya tekrar bir yere gömmem gerekiyordu. Derin bir nefes aldım. Hava çoktan kararmıştı, evim soğumuştu. Yatağın kenarındaki dolaptan hırka alıp üstüme giyindim.

Biliyordum ki Atakan siniri geçince vakit kaybetmeden evime adam gönderecek beni zorla o iğrenç yere çıkarmaya çalışacaktı. Kimseye boyun eğmeyişimi sadece Atakan yıkıyordu. Eskisinden çok farklı olup, değişen Atakan. Tek değişmeyen özelliği ise hala kadınlarla nasıl konuşacağını bilememesiydi.