CARMEN

7卍Kalp

Eveeet, yeniden benn!

Her neyse, iyi okumalaaaar :33

×××

"Sen hayatıma giren en güzel ve en acı veren insandın. Ama şimdi ölüsün."

Gözlerimi açıp etrafa şapşal şapşal baktım. Soğuktan elimin parmak uçlarını hissetmiyordum. Derin bir nefes alıp elimle başımı ovaladım. Başım ağrıyordu.

Üstümdeki cekete anlamsızca baktım. Yine birileri tarafından takip edilmiştim, belliydi. Kafamı mezarına çevirdim. Güneş tam tepedeydi. Etraf aydınlıktı. Kuşların mutlu cıvıltıları, ağaçların güzel kokusu çevredeydi. Ama bu güzel ortamı tek bozan şey onun mezarda olmasıydı.

"Niye yaptın ki?" diye mırıldandım. Kendi suçum yokmuş gibi konuşuyordum fakat en büyük suçlu bendim. Kendini kandırıp bu şehirden kaçan da.

Mezarının üstündeki pislikleri başka yerlere attım. Toprağını avuçladım ve kokladım.

"Sen gibi kokuyor."

Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

"Çok özledim seni." dedim hıçkırıklarımın arasından. Kafamı toprağına yasladım. Bir kalp daha ne kadar kırılabilirdi ki? Özlemiştim.

"Söz veriyorum sana. Asla bir daha birine aşık olmayacağım. Asla bir daha o hataya düşmeyeceğim."

"Bu kadar mı eminsin kendinden?" diyen sesi umursamamaya çalışsam da tam dibimdeydi. Ben onu görmezden gelmeye çalıştıkça o daha çok yaklaşıyordu.

"Git buradan." diye fısıldadım çatallaşmış sesimle. Ben bile zar zor duymuştum. Kalbim acıyordu. Burnumdan nefes alıp ağzımdan vermeye başladım.

Hayır, şimdi olmaz.

Derin nefesler alıp verirken göğsüm daha fazla sıkışıyordu.

"Asel? İyi misin?"

"Git buradan Haktan." dedim. Adım sesleri duyuluyordu, gökyüzü sessizdi. Beni dinliyor, beni duyuyordu.

Gözlerimi beyaz mezar taşı yerine tahta yazıya çevirdim. Param yetmemişti. Elimden bu kadar gelmişti. Biz iki kimsesiz birbirimize hem anne hem baba olmuştuk. Elimi yazının üstünde gezdirdim.

Aşkın Serez

Gözüm boş bileğime takıldı.

"Ya ben bunu nasıl saklayacağım Aşkın?" dedim şaşkınlıkla. Bir yandan da bileğimde ki, detaylı bir şekilde işlenmiş bilekliğe bakıyordum. Üstünde kocaman A yazıyor ve sonsuzluk işareti bulunuyordu. Aşık olmamak elde değildi elbette.

"Asel, şimdi şöyle yapalım." dedi ve duraksadı. Biraz düşündü. Pür dikkat mimiklerini ve hareketlerini izliyordum. Her zaman yaptığı gibi düşünürken gözlerini kısmıştı. Bir yere odaklanmıştı. İlk tanıştığımız zaman aklıma gelince gülümsedim. Yanlış anlamıştım onu.