-2-
Multimedya:Araba kazası
Kafamı sarsıntının durmasıyla aniden ön koltuğa çarptım.Kafam feci şekilde acımıştı ama şuan kafamın Acısını düşünemeyecek kadar panik olmuştum.Hızla Kafamı çevirip babama baktım.Her yeri kan içinde kalmıştı.Gözlerimden yaşlar süzülürken anneme baktım.Aynı şekilde onunda kucağında cam kırıkları vardı ve annemde kan içindeydi.Korkuyla gözlerim büyüdü.Ön cam kırılmıştı!Ön camın sarsıntı esnasında kırıldığını düşünerek aklıma kaza geldi.Boğazımdan yüksek bir hıçkırık çıktı.Ne yapacağımı bilmiyordum.Sağıma dönüp kardeşime baktım.Allah'a şükürler olsun ki Rüzgar'dan kan akmıyordu.
Korkuyla bir çözüm yolu bulmak için beynimi olabildiğince hızlı çalıştırmaya çalışıyordum.Acaba ölmüşler midir? Yok hayır,öyle bişey olamaz.Hayır, hayır, hayır! Şimdi kafamı toplamalıyım.Ailemi kurtarmam gerekiyordu.Stresten yiyip bitirdiğim tırnaklarımındaki salyalarımı üstüme sürüp aklıma gelen fikirle zaman kaybetmeden öne doğru eğilip babamın cebinden telefonunu çıkarttım.Resmen ellerim,ayaklarım titriyordu.Hemen 112'yi tuşladım.
"Buyrun 112 acil servis"derin bir nefes alıp
"Biz bir kaza yaptık.Arabımızın ön camı kırılmış annemle babamdan kan akıyor,çok fazla kan var!"içimi çekerek ağlamaya devam ettim.Onlara birşey olmasından çok korkuyordum.
"Sakin olun ve şimdi bize kazanın nerde olduğunu söyleyin.Şuan nerdesiniz?"Biz nerdeydik?
"Bilmiyorum.Silivri'de piknik yapmaya gitmiştik,Acıbadem'deki evimize gidiyoduk.Yola çıkalı 30 dakika oldu,olmadı.Issız bir yoldaydık.Ama bi yere doğru sürüklendik."
Kafamdaki acı yüzünden konuşmakta güçlük çekiyordum.Acı şiddetini arttırırken daha fazla konuşamıycağımı farkettim.Duyduğum en son şey :"HANFENDİ ALO HANFENDİ IYI MİSİNİZ?"korkuyla söylenen bu sözlerdi.
