-5-
merhaba şanssız okurları soranlar için söylüyorum profil resmindeki ablam .hikayeyi ben yaziyorum ama hesabı o kullanıyor neyse keyifli okumalar .
"Kardeşiniz iyi merak etmeyin birazdan odaya alıcaz"
şuan o kadar mutluydum ki bunu kelimelerle anlatmak mümkün değildi.
"Annemle babam nasıl peki?"
Gülümsemesi biraz solarak "Henüz onlar için birşey söylemek erken olur.Hala yoğun bakım dalar ve mağlesef hayati riskleri devam ediyor"
ruh halim ne kadar çöküşe de kimseye belli etmemeye çalıştım.Sonuçta kardeşim kurtulmuştu.Annemle babam da kurtulucaktı.Hem doktorlar ellerinden geleni yapıyorlar.
Düşüncelerimden beni ayıran teyzem oldu.
"Tatlım üzülme.Herşey yavaş yavaş düzene giriyor.Aaaaa bak babaannen ve halanlarda gelmiş."
Teyzemin gösterdiği yere bakarak gülümsemeye çalıştım.Uzun zamandır babaannemleri görmemıştim zaten.Beni böyle üzgün görmelerini istemezdim.
Onları çok özlemiştim.Koşa,koşa babaannemin yanına gittim.Tontişim nasilda güzel korkuyordu.
Babaannemin kokusu o kadar saf ve güzeldi ki,daha fazla dayanamadım ve göz yaşlarımı serbest bıraktim.
Ben anneannemi hiç görmemiştim.Yani ben doğmadan ölmüş.
Dedem de ben küçükken ölmüş.
Babaannem de bana hem anneannelik hem de dedelik yapti.Babaannemin eşi yani dedem de babaannemi aldattiği için boşanmışlar.Yani yaşıyor mu bilmiyorum.
Amcam falan da yok sadece bi halam ve bi teyzem var.İşte bu benim ailem...
Babaannemin 'şşttt ağlama ufaklık'sesleriyle kendime geldim.
Benim kardeşim, ziyaret etmem gerekiyordu.Onunla konuşmam lazımdı....
