She's more than just a girl

KABANATA 14

[Jealous for no reason]

GUS POV

Matapos sabihin iyon sakin ng lalakeng to tumayo na rin ako dahil tapos na akong ginagamotan "By the way i'm Ezra." Ani nito sabay abot ng kamay niya sakin "Salamat." Tanging sinabi ko lamang sakaniya, una na akong lumabas sakaniya sa Infirmary.

Gusto ko man takpan ang muka ko para lang hindi makita nina mommy pero hindi eh.. Makikita at makikita parin paakyat na ako ng kwato ko ngunit nakasalubong ko si mommy "GUS!?" Gulat na sambit ni mommy bigla naman niya ako nilapitan dahil rito.

"Sinong may gawa sayo nito!? TELL ME!" Galit niyang tanong habang hinawak hawakan ang mga sugat ko na tinakpan "Kasalanan ko rin naman ang nangyare, nakipag-away ako..Thats it.."

Tama na rin na hindi ko sabihiin ang totoo, kasalaan ko naman talaga ah.. Hindi ko nasabi agad kay kelly na ako ang nagligtas sakaniya sa gitna ng kapahamakan "Wh...what? why??" Sinuot ko na lang ang earphone ko "Dahil ba kay Amaya?"

Hindi ko pa man piniplay ang ipapatugtog ko umalis na agad ako sa harapan ni Mommy.

'Dear diary,

            Bakit ko ba ginaagawa lahat ng to? Bakit ko pa ba ipagsiksikan ang sarili ko sa mga taong hindi naman ako kayang pagkatiwalaan? I really missed Dad the old one.. Gusto ko tong ipagkalat sa buong mundo but he rejected me. Sinasaktan na nga ako kumakapit pa ako.. Ganito na ba talaga ako kaduwag????'

"Seriously? I'm really at my lowest right now..."

---

Kelly's POV

Naghuhugas ako ngayon ng pinggan na pinagkainan namin dalawang araw na akong hindi pumasok buti nalang saturday ngayon walang pasok. Hindi ko pa kayang harapin ang nangyare lalo na magkaklase kami ni Gus .. Ayaw ko ng makita ang pagmumuka nun.

"Ate, hindi mo parin ba ako kakausapin?" At ito namang isang to hindi parin ako tinitigilan, Dalawang araw ko na rin siya ayaw kausapin "Ate naman may importanteng sasabihin ako sayo makinig ka naman oh.."

"Pwede ba wag ngayon.." Ani ko at iniwan siya sa kusina.

Naglakad lakad na lang muna ako upang makipag lipas oras maay biglang humintong kotse sa harapan ko, lintek na pabida binuksan naman niya ang bintana ng kotse niya sa hindi ko inaasahang pangyayare.. Nagkita ulit kami ng Stepbrother ni Dindo.

Nakakahiyang humarap sakaniya dahil hinusgahan ko siya agad without knowing the truth behind all the scars na naramdaman ko simula ng umalis si Dindo "Hindi muna kailangang tumakbo at layuan ako, come with me.. Wag kang mag-alala wala akong gagawing ikapapahamak mo."

Tinignan ko siya ng masama bago ko siya pagkatiwalaan "Trust me.." Ani nito "No i'm not.." sambit ko at tumalikod sakaniya, hindi siya umimik kaya't napaharap ulit ako sakaniya. Nagulat ako ng ipinarking niya ang sasakyan niya sa gilid ng daan, lumabas naman siya matapos niyang mag parking, patakbong tumawid na siya patungo sakin na namumulsa.

"Anong ginagawa mo?" Seryoso kong tanong "If you don't trust my words.. Trust my actions." Ani nito sabay ngiti. "Ano bang pinagsasabi mo?" Tanong ko "I know you want to escape something, i'll go with you."

"Satingin mo ba makakatulong ka rito?" Masungit kong tanong. Hinila naman niya ako agad patungo sa hindi ko alam na lugar. 

Hanggang sa hindi ko man lang namalayan napakalayo na pala namin sa kotse niya, pinagmasdan ko muna ang paligid para makasigurong malayo na ba  talaga kami sa bahay namin 'Hindi pa pala pero ma layo layo na rin.'

Huminto siya sa harap ng napakadaming puno na halos hindi na makita kung saan ang daanan, Ano to aabangan namin ang engkanto? "Anong ginagawa natin dit~" Napahinto ako dahil kinuha niya ang nakaharang na damo sa harap namin dun ko nakita ang lugar na napaka gandang tignan.

"Tara.." Ani nito. Isang little bridge na may lake sa ibaba, may mga poste naman kung saan pag gabi may ilaw sa bawat poste may mga bulaklak na paikot ikot rito may mga kaunting paro-paro  naman ang lumilipad. 

"Anong lugar to?"Tanong ko "Secret place ng mga taong may hinanakit na nararamdaman." Ani nito sabay ngiti. Dahan dahan naman akong pumunta sa bridge "Ang ganda.." Ani ko sumunod naman siya sakin.

"Alam mo walang nakaka-alam sa lugar na to simula nung namatay ang may-ari ng mansyong nakatayo jan maraming taon ng nakalipas. Kaya yun wala namang dapat umangkin sa lupa na to kaya ang ginawa ko pinaganda ko ng husto."

Napakabait naman talaga nitong kuya ni dindo eh "Para kanino?" Napatanong ko "Para sa taong..." Ngumiti muna siya bago niya ibanggit ang huli niyang sasabihin sakin "Para sa taong gaya mo." Ani nito.

Gaya ko? Teka maygusto ba to sakin??? "Gaya mong may hinanakit sa puso." Dagdag pa nito. Ahhh! Sabi ko nga.. Para sa may malungkot na nararamdaman lang ang maaring pumunta dito "Hindi ba nakakatakot dito pag gabi?" Tanong ko, napangisi naman siya dahil dito.

"Kung mag-isa ka lang." Sagot nito, para naman masuklian ang pagpunta namin dito nilabas ko na lahat ng galit na naramdaman ko.

"WALANG HIYA KA! SANA HINDI NA KITA ULIT MAKITA!! BAKIT KA PA DUMATING SA BUHAY KO!!! NAPAKA SAMA MO!!! UBOD KA NG KA DEMONYOHAN!!!"

Napalakas naman ang tawa ni Ezra dahil sa sinabi ko. "Sino ba yang tinutukoy mo?" Tanong nito "Si Gus.. Ang taong naglagay sakin sa kapahamakan. WALANG HIYA SIYA AT NG MGA BABAE NIYA NAPAKA MALANDE NIYA! PLAYBOY!"

Napansin kung hindi na umimik si Ezra tinignan ko siya nakayuko lamang siyang tumitingin sa ibaba.

"Bakit?" Tanong ko "Hindi mo pa rin ba alam ang totoong nangyare?" 

"Anong pinagsasabi mo?" Magsasalita na sana siya kaso tumunog ang phone ko tumatawag si Mommy.

"Nasan kang bata ka?"

"Uh.. Naglakad  lakad lang po, pauwi na rin ako."

Binaba naman ni mommy ang phone "Bakit mo hindi sinabi ang totoo?" Pag-aalalang tanong ni ezra "Eh kasi magdududa yun eh kaya wag muna lang ipaalam sakaniya tsaka bukas mo nalang sasabihin yang importanteng sasabihin mo, Kailangan ko na talaga kasing umuwi eh."

Pauwi na rin kami, para mas maging mapadali ang pagbalik namin tumakbo ulit kami habang hawak hawak niya ang kamay ko.

---

GUS POV

Unang araw to ng pasukan para sakin dahil discussion na at makikilala na namin ang maga subject teachers namin hindi lang iyon nung mga araw na absent si Kelly may bago ng proper arrangement kung saan kaharap ko siya. Hindi man kami magkatabi magkalapit naman kami ok lang sakin.

Hindi ako na late at pangalawa ako sa unang nakarating, dumami na rin ang mga studyante ngunit wala pa rin si kelly yung kaibigan niya nandito na at masama parin ang tingin niya sakin.

Nabaling ang atensyon ko sa labas ng pinto ng classroom namin kung saan kasama ni Kelly si Ezra nagpaalam pa talaga siya rito bago pumasok. Teka sila na ba??? "Kelly dun ka nakaupo oh." Tinuro ng kaklase namin kung san ang upuan niya ngunit hindi siya nakatingin sa upuan niya. 

Nasakin ang mga titig ng galit niyang mga mata. Oo nga pala hanggang ngayon hindi parin niya alam ang totoong nangyare dahil dun iniwasan ko siya ng tingin at napayuko na lamang ako.