Λάθος Τηλεφώνημα

chapter1

HEY! Σας παρουσιάζω μια ιστορία WOW! απίστευτο εε; Εντάξει Εντάξει σκάω! ορίστεεε.....

~~~~~

Ξύπνησα πολύ νωρίς σήμερα. Δεν ένιωθα καλά όλο το σ/κ και αποφάσισα να μείνω σπίτι. Δεν ήθελα να πάω στη σχολή αν και ήταν Δευτέρα και θα έχανα τα σημαντικά μαθήματα. Αποφάσισα να ευχαριστηθώ τον ύπνο αλλά το ξυπνητήρι χτύπησε κανονικά. Φαίνεται πως ξέχασα να το απενεργοποιήσω. Ποίος σηκώνεται τώρα....

Έπειτα από λίγο χουζούρεμα σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς την τουαλέτα. Αφού τελείωσα κατέβηκα τις σκάλες του διώροφου σπιτιού μας. Εμένα εδώ δύο χρόνια,τώρα με την κολλητή μου, Βικτόρια ή αλλιώς Victoria. Είναι ίσα με εμένα, 19 και είχαμε έρθει μαζί στο Λονδίνο για σπουδές. Δυσκολευτήκαμε στην αρχή για να βρούμε διαμέρισμα αφού και οι δυο πηγαίναμε σε διαφορετικές σχολές. Ευτυχώς βρήκαμε κάτι πολύ καλά παιδιά, στην ηλικία μας, από το πανεπιστήμιο μου και μας βοήθησαν να βρούμε το μέρος. Το διαμέρισμα είναι στη μέση του Λονδίνου. Ξέρω ξέρω, 'Ουαου. Λονδίνο. Θα βλέπεις πολλούς διάσημους.Και μην ξεχνάμε τους 1D.Omg!' Δεν είναι καθόλου έτσι. Δεν τους έχω πετύχει πότε. Να μην σας πω πως αρχίζω να τους μισώ σιγά σιγά με τόσα που ακούω για αυτούς. Οι 1D αυτό, οι 1D το άλλο... Έλεος. Εννοώ εντάξει υπάρχουν και καλύτερα συγκροτήματα και τραγουδιστές από αυτούς.Δεν τους μισώ μισώ αλλά δεν συγκρίνονται και με τους 5 Seconds Of Summer. Ναι,ναι ξέρω 'Σου αρέσουν αυτοί και όχι οι 1D? Omg!'. Ναι μου αρέσουν αυτοί και όχι οι 1D.

Αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι τόσο πολύ το πρωί. Προχώρησα προς το ψυγείο και το άνοιξα. Έβγαλα το γάλα, πήρα ένα μπολ και άρπαξα τα δημητριακά. Ακόμα έβαλα τον καφέ να γίνεται. Είμαι σίγουρη πως η Vic θα ήθελε αλλά, ουπς! Μόλις τελείωσα, ο καφές είχε γίνει. Αποφάσισα να καθίσω και να δω τηλεόραση. Καθώς άπλωνα το χέρι μου για να πάρω το τηλεκοντρόλ άκουσα βήματα από πίσω μου.

"Καλημέρα!" της είπα χωρίς να γυρίσω να την αντικρίσω.

"Good morning!" μου απάντησε περπατώντας προς την κουζίνα. "Hey!Γιατί δεν έβαλες καφέ και για εμένα;" με ρώτησε.

"Εμ...να μωρέ... κάπως... βαριόμουνα." της απάντησα χωρίς να έχω συγκεκριμένο λόγο. Ένιωσα ένα μαξιλάρι να με χτυπάει στο κεφάλι, ευχαριστώ πολύ...

"Τόσο κόπο σου κάνει; Τεσπα, δεν θα πας σήμερα;" με ρώτησε καθώς έφτιαχνε τον ελληνικό της. Φυσικά...

"Δεν αισθάνομαι και πολύ καλά.." της είπα την αλήθεια αφού πρώτα άνοιξα την τηλεόραση.