Λάθος Τηλεφώνημα

Chapter 18

"Kris?" είπαμε ταυτόχρονα.  Γύρισα και του χαμογέλασα. Ήμουν τόσο χαρούμενη.

"Guys, emm.. I don't know. The others are here!" προσπάθησε να πει.

"And...?" την παρακίνησα να συνεχίσει.

"And Perrie too! She must not see you two kissing each ot..h..er..OMG! you were kissing each other!!!!" φώναξε αλλά σύντομα το χέρι του Zayn ήταν στο στόμα της.

"Shh!" της έκανε.

"Sorry!" προσπάθησε να πει και ο ίδιος έβγαλε το χέρι του από μπροστά της.

"Let's go!" είπε και βγήκε από το δωμάτιο. Τι, έτσι απλά; Κανένα σχέδιο;  Πολλά ζητάω εε;

Ακολούθησε η Kris και έπειτα εγώ. Πήγαμε προς την κουζίνα για να τους βρούμε όλους εκεί.

"Hello! And good morning." τους χαιρέτησε ο Zayn. Πώς μπορεί να είναι τόσο ήρεμος; Η καρδιά μου χτυπούσε χίλιες φορές πιο γρήγορα από το κανονικό.

"We brought food!" φώναξε ο Niall και άρχισε να αδειάζει τις σακούλες.

"What happened as long as we were out?" ρώτησε η Eleanor και αμέσως ένιωσα τύψεις. Πίστεψα πως τα είχε δει όλα και πως θα τα πει στην Perrie. Με έπιασε κρυος ιδρώτας.

"Are you okay, Vic?" με ρώτησε ο Liam.

"Νο...I am sorry guys but i need to go!" είπα και έτρεξα προς την πόρτα κρατώντας το στόμα μου για να μην ξεράσω.

"Wait!" άκουσα κάποιον από πίσω μου να φωνάζει. Σταμάτησα και γύρισα να δω ποιος ήταν, αν και ήμουν σίγουρη. Ο Zayn. Τι ήθελε πάλι; Δεν φτάνει που θα τον σκέφτομαι όλη μέρα;

"I'll drive you home!" συνέχισε και πήγα να χαμογελάσω αλλά δεν μου έβγαινε. Ένιωθα πολύ άρρωστη. Έτσι ξαφνικά. Δεν ξέρω γιατί.

"Thanks but you don't have to, i am okay!" είπα αλλά έχασα την ισορροπία μου προσδίδοντας το ψέμα μου. Ευτυχώς πήγα να πέσω προς τα μπροστά και με κράτησε ο ίδιος.

"Come on!" είπε και με σήκωσε να περπατήσω.

"I'll come with you." φώναξε η Kris από πίσω.

"Νο!You don't have to. I'll be alright.Don't worry!" προσπάθησα να την πείσω αφού μόνο αυτή δεν ήθελα εκείνη την στιγμή, να μου κάνει ερωτήσεις για τον Zayn.

"But.." ξεκίνησε αλλά την διέκοψα λέγοντας "Don't worry!" και απλά κούνησε ελαφρά το κεφάλι της δείχνοντας πως κατάλαβε. Ο Zayn με κρατούσε όλη την ώρα και προχωρούσε δίπλα μου. Βγήκαμε από το σπίτι και έκλεισε την πόρτα.

"What's wrong, princesse?" με ρώτησε ενώ έμεινε στις σκάλες τις εξόδου.

"I-I just don't feel okay...I am sorry!" του είπα και προχώρησε προς το αυτοκίνητο του, χωρίς να πει κουβέντα. Με έβαλε στη θέση του συνοδηγού και αυτός κάθισε από την άλλη πλευρά. Άρχισε να οδηγάει.

"Sorry for what?" με ρώτησε χωρίς να γυρνάει να με κοιτάξει.

"Sorry for making you to take me home! (;))" του είπα και τον κοίταξα.

"It's not big deal. I wanted to." απάντησε και χαμογέλασε.

"You are just so perfect!" ψιθύρισα και χαμογέλασα στον εαυτό μου.

"What was that?" είπε και με πλησίασε για να του πω στο αυτί.

"You are just so perfect!" ούρλιαξα μέσα στο αυτί του.

"Hey!" παραπονέθηκε για την ένταση της φωνής μου, ενώ εγώ γελούσα.

"That's right. Smile!" είπε και πήρε τα μάτια του από τον δρόμο, κοιτώντας με.

"You should keep an eye on the road!" του είπα ακόμα γελώντας.

"But it's boring. Seeing cars coming through. It's like seeing your life running just in front of your eyes but you can't do anything about that. It's so...disappointed. Don't you agree?" Με ρώτησε.Επιτέλους είχε γυρίσει τα μάτια του.

"Nah!!! You can't control every single car on your way. You just decide what's your way...and just drive through." είπα και κοίταξα και εγώ ευθεία στον δρόμο.

"I never thought someone could understand me the way you do!" είπε και με ξανακοίταξε για λίγο.

Πήρε τον δρόμο για την συνοικία μας και πλησίαζε το σπίτι. Μόλις πάρκαρε βγήκε από το αμάξι και εγώ πήγα να ανοίξω την πόρτα. Έβγαλα το ένα μου πόδι έξω και προσπάθησα να σταθώ αλλά γρήγορα έπεσα. Ευτυχώς για άλλη μια φορά, ο Zayn ήταν εκεί.

"I owe you." είπα και χαμογέλασα.

"Seriously now, you need to see a doctor!" μου είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω μας.

"No..I'll be ok!" είπα και έβγαλα τα κλειδιά από την τσέπη μου.

"You scared of the doctors?" με ρώτησε  με έντονη αγγλική προφορά.

"No...Of course not!" είπα γρήγορα καθώς άνοιγα την πόρτα.

"Yesh you are!" μου είπε και μου χαϊδέψε τα μαλλιά.

"Pff whatever you say Malik." είπα και μπήκα μέσα.

"I will be here if you need me!" η φωνή του σοβάρεψε απότομα. Κατέβασα το κεφάλι μου και μίλησα "Please!".

"Ha! I knew it!!!" φώναξε και πήδηξε μπροστά μου.

"Shut up! Yep, i maybe am afraid of doctors." είπα άλλη μια φορά και κοίταξα κάτω.

"Aww! That's so sweet!" μου είπε και με πήρε αγκαλιά.

"What do you mean?" τον ρώτησα ενώ προχωρούσαμε προς το δωμάτιο μου, να ξαπλώσω.

"I mean that you are sweet like marshmallows!" μου είπε και άνοιξε την πόρτα του δωματίου μου.

"You are crazy as fuck!" του απάντησα.

"Crazy for you!" ψιθύρισε και με βοήθησε να καθίσω στο κρεβάτι μου. Μου έδωσε ένα γλυκό φιλί και μου είπε να ξεκουραστώ λίγο, μέχρι να έρθει ο γιατρός.

"But Zayn..." προσπάθησα να τον μεταπείσω.

"I'll be here princess!" μου είπε και βγήκε από το δωμάτιο για να πάρει λογικά τηλέφωνο τον γιατρό.