Λάθος Τηλεφώνημα

Chapter15

Επειδή σας αγαπώ!!!  Εσάς τις λίγες!

Το βράδυ είχε έρθει γρήγορα. Ήταν 7 ακόμα και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε να ντυνόμαστε.

"Λοιπόν.Τι θα βάλεις;" φώναξε η Vic από το άλλο δωμάτιο.

"Δεν ξέρω. Μπορεί pj's? Όχι?" της απάντησα και άνοιξα το συρτάρι και ξεκίνησα να ψάχνω.

"Τι πυτζάμες μωρέ... Πας καλά. Αφού είπες πως θα είναι και τα αγόρια εκεί." μου φώναξε άλλη μια φορά.

"Πωπω...ακουγόμαστε σαν τίποτα τσουλακια. Ε τότε θα πάρω μαζί τις πυτζάμες και θα βάλω καμιά μπλούζα, ξέρω και εγω;" της απάντησα.

"Καλά καλά, πολύ βοήθησες."

Έβαλα τις πυτζάμες μου μέσα σε ένα σάκο. Ακόμα έβαλα μια χτένα και πήγα να ντυθώ.

Αποφάσισα να πάω με ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και μια φόρμα. Μόλις τελείωσα πήρα το κινητό μου και πήγα να περιμένω την Vic στο σαλόνι.

"Τελείωνε. Πήγε 8 παρά η ώρα. Θα περιμένουν οι άνθρωποι." φώναξα για να με ακούσει.

"Είμαι έτοιμη!" ψιθύρισε δίπλα στο αυτί μου και με έκανε να ουρλιάξω.

"Αϊ στο δι@ολο, χαζό!" την έβρισα και σηκώθηκα.

"Και εγώ σ' αγαπώ." μου είπε και με φίλησε στο μάγουλο. "Αντε πάμε. Θα περιμένουν οι άνθρωποι." με μιμήθηκε ή τουλάχιστον προσπάθησε.

Φτάσαμε γρήγορα στο σπίτι του Lou και πάτησα το κουδούνι.

"Hey girls!" άνοιξε ο Louis την πόρτα.

"Hello Louis." είπε η Vic ενώ εγώ πήγα να τον αγκαλιάσω.

"Come on in." είπε και μας τράβηξε από το χέρι. Περάσαμε το καθιστικό και κατεβήκαμε κάτι σκαλιά.

"Where are we going?" ρώτησα.

"You'll see!" μου απάντησε ο Louis και συνέχισε να προχωρά. Πήγαμε μπροστά από μια μεγάλη μπλε πόρτα όταν σταμάτησε και μας κοίταξε. Χαμογέλασε και άνοιξε την πόρτα αφήνοντας ένα μεγάλο 'Ταραν' να ξεφύγει.

"Wow! Okay that's awesome." είπα καθώς αντίκρισα την πιο τέλεια αίθουσα προβολής που έχω δει. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με μπλέ χρώμα όπως και τα καθίσματα. Ήταν αυτό το πολύ μπλέ που το περνάς για μαύρο. Η ματιά μου γύριζε όλο το δωμάτιο μέχρι που κατέληξε στα παιδιά.

"Hello!" φώναξα και κατάλαβα πως η Vic πήγε να καθίσει.

Με χαιρέτησαν όλοι και ο Louis με τράβηξε να καθίσω δίπλα του.