Chapter3

312 25 0
                                    

Απόρησα, κανείς δεν ξέρει το Twitter γιατί ποτέ δεν μπαίνω. Δεν μου αρέσει και πολύ σαν εφαρμογή. Έκλεισα την σημείωση και μπήκα στο ίντερνετ. Συνδέθηκα στο Twitter μου και έψαξα τις ενημερώσεις. Μόνο μια καινούρια.Όπως είπα κάνεις δεν ξέρει το Twitter μου εκτός από δυο τρεις τυχαίες κοπέλες από την 5SOS Fam.

Ήταν κι άλλο προσωπικό μήνυμα μόνο που δεν διάβασα το όνομα. Άνοιξα το inbox και είδα ψηλά ψηλά αυτό το λογαριασμό που θα με στοιχειώνει από εδώ και πέρα.... Όχι, πλάκα κάνω. Ήταν ο Louis. Να πω την αλήθεια ήθελα να τον ξεχάσω και αυτό έκανα. Ναι ναι το ξέρω πως γίνεται να ξεχάσεις κάτι τόσο σημαντικό αλλά δεν με ενδιαφέρει ο τύπος ούτε σαν τραγουδιστής ούτε σαν φίλος. Όχι οτι υπήρχε περίπτωση να φτάσουμε και να γίνουμε φίλοι αλλά έστω. Διάβασα το μήνυμα.

Louis: Do you remember me?

Me: How can i forget you!

Louis: Finally you are online...:-)

Me: Yeahh -_-

Louis: Why that face? Are you ok?

Me: I am fine!:-) What about this face?

Louis: Come on, Kris.Tell me.

Me: How do you know my name?

Louis: You twitter is ε>Kristen<3...  Dah!

Me: Haha yeah you are right. So you texted me.

Louis: Yesh, why?

Me: Ohh you know now...CUZ YOU DON'T KNOW ME, I DON'T... BASICALLY I KNOW YOU BUT NOT PERSONAL. AND PLUS YOU ARE FAMOUS.

Louis: Oh God.I hate those fangirls.

Me: I am not a fangirl of your band. So why now?

Louis: You'll be. Cuz i was busy. We're recording our new album right now.Sorry.

Me: I don't like your style of music. So i will never gonna be a fan of your band.

Louis: Everybody loves us. So you do!

Me: I don't...

Louis: Yesh you do. Just a little bit less than others.

Me: Cut it.

Louis: No...you love us and you know it.

Me: I don't.... aghh nevermind,I am going offline . Bye! <3

Louis: You love us.

Έκλεισα τον υπολογιστή θυμωμένα. Αυτοί οι διάσημοι νομίζουν πως τα ξέρουν όλα και πως όλοι τους αγαπούν... Αα!!! Τον μισώ.Ήμουν έτοιμη να πάω να φτιάξω ένα τοστ να φάω μιας και βαριόμουνα να μαγειρέψω. Όπως σηκώθηκα το σταθερό χτύπησε. Έψαξα να το βρω και έπειτα το σήκωσα.

"Ηello!" απάντησα.

"Hey! It's me. You can run but you can't hint. I'll find you soon or later." μια έξτρα τρομακτική φωνή μου είπε.

"Wtf? Who's there?" ρώτησα αφού ήμουν σίγουρη πως μου κάνουν πλάκα.

"Louis." απάντησε με την κανονική του φωνή χωρίς να συμβαίνει τίποτα.

"What do you want?" τον ρώτησα εκνευρισμένη από το τόσο εγωισμό του.

"To tell you bye,honey and that you love us." μου είπε χαλαρά.

"First of all, don't call me honey.Secondly I DON'T!" φώναξα στο τηλέφωνο μου.

"But you are the one who sent me hearts and ok ok...you are not..." παραδέχτηκε. Αλλά... Ωπα Ωπα... Ποίος είναι αυτό που στέλνει τι?!?!

Δεν του έστειλα ποτέ καρδούλες...Μια φορά μιλήσαμε.. και δεν...Fuck του έστειλα καρδούλα.

"Yeah i am not. And sorry for the heart, was a mistake..." του είπα.

"Yeah right."

"You are not always right, you know." του απάντησα πολύ ήρεμα. Δεν ήθελα να μαλώσω μαζί του, τώρα.

"Grow up. You are an adult not a five years old boy.Stop thinking that you are always right, cuz you are not. Deal with it." φώναξα στη συσκευή και το έκλεισα πρώτου προλάβει να με βρίσει ή να μιλήσει.

Τελικά πήγα και έφτιαξα το σάντουιτς που ήθελα και κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή. Αποφάσισα αφού θα υπάρχει στη ζωή μου, να μάθω κάτι περισσότερο για αυτόν. Πήγα και είδα κάτι βιντεάκια που λέγονται 'video dairies' και από ότι κατάλαβα υπάρχουν πολλά...Το παιδί είχε πολύ φάση. Αλήθεια τώρα. Μπορεί να μην τον πάω αλλά άσε λέμε και του στραβού τα δίκαια. Έπρεπε να του ξαναμιλήσω. Του μίλησα πολύ απότομα και δεν έπρεπε... Αποφάσισα αφού τελείωσα με το φαγητό να του γράψω για συγνώμη. Όντως έπρεπε να του ζητήσω και αφού δεν ήξερα το κινητό του, έπρεπε να τον στείλω στο inbox του.

Me: I am so sorry, Louis.I shouldn't say that stuff. You are not a five-years old boy. You are just so crazy and live the life but not a five-years old boy. That's for sure! I wish i could be like you, as crazy and funny as you are.I am sorry...Would you forgive me?

Έδειξε πως το διάβασε αλλά δεν έλαβα απάντηση. Περίμενα για ένα λεπτό ακόμα μέχρι που τον είδα να γράφει.

Χίλια συγγνώμη που είναι τόσο μικρό... θα επανορθώσω με το επόμενο.... :)

Λάθος ΤηλεφώνημαWhere stories live. Discover now