Λάθος Τηλεφώνημα

Chapter25

Τα αγόρια έφυγαν κατά το βράδυ. Εγώ και ο Louis ήμασταν τόσο κουρασμένοι που πήγαμε αμέσως για ύπνο. Σκέφτηκα την Vic όμως δεν υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να μιλούσαμε. Δεν ήθελα να ρωτήσω και είμαι σίγουρη δεν θα ήταν σε θέση να απαντήσει.

-Vic's POV -

Έπεσα να κοιμηθώ την στιγμή που ο Zayn έφυγε. Δεν ήξερα αλήθεια τι ένιωθα απλώς ήθελα να πιστεύω. Να πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αυτό το 'εμείς'. Ότι η Perrie δεν θα κρατούσε κακία σε αυτόν αλλά σε εμένα. Ήλπιζα πως τα εννοούσε όσα είπε και να μην ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Αλλά το σημαντικότερο ήλπιζα να ξέρει τι κάνει γιατί μετά και οι δυο θα το μετανιώσουμε.

[…]

Άνοιξα τα μάτια μου. Κοίταξα γύρω στο δωμάτιο μου χωρίς φυσικά να βρω κανέναν. Δεν ξέρω απλά πολλές φορές έχω την αίσθηση πως κάποιος με παρακολουθεί όταν κοιμάμαι. Για άλλη μια φορά ήμουν λάθος. Κοίταξα το κινητό στο κομοδίνο. Η ώρα είχε πάει 6 το απόγευμα.

Είχα περάσει ήδη πολλές ώρες ξαπλωμένη και για αυτό αποφάσισα να σηκωθώ. Περπάτησα με αργά και σταθερά βήματα προς το μπάνιο, όπου και έριξα νερό στο πρόσωπο μου. Κατέβηκα στις σκάλες και περπάτησα προς τον καναπέ. Ήμουν έτοιμη να ουρλιάξω επειδή αντιλήφθηκα πως κάποιος κοιμόταν ήδη εκεί. Κράτησα το στόμα μου και ευτυχώς βγήκε ένας πολύ σιγανός θόρυβος. Αποφάσισα να μην τον ξυπνήσω γιατί μετά πως σώζεις τον εαυτό σου; Ο άγνωστος είχε γυρισμένο το κεφάλι του μέσα στα μαξιλάρι και δεν μπορούσα να δω τίποτα άλλο παρά μόνο τα κατάμαυρα μαλλιά του.

Έφυγα να μπω στην κουζίνα, από όπου και πήρα ένα τηγάνι. Τουλάχιστον ας τον χτυπήσω, και μετά να καλέσω την αστυνομία, εε; Αλλά πως μπήκε; Και τι δουλειά έχει εδώ; Μ- ο Zayn. Ο Zayn θα άφησε ανοιχτά. Φυσικά αυτό το παιδί. Δηλαδή τώρα εγώ τι κάνω;

Πήρα το κινητό που είχα στην τσέπη μου κι έστειλα μήνυμα στο Zayn. Αμέσως το κινητό του αγνώστου φωτίστικε και εμφανίστηκε το μήνυμα μου στην οθόνη του. Πήρα το κινητό στα χέρια μου και άφησα το τηγάνι δίπλα. Προσπάθησα διάφορα νούμερα για να πετύχω το σωστό αλλά μάταια.

"2,7,9,0" άκουσα μια βαριά φωνή από δίπλα μου και γύρισα απότομα, περνώντας το τηγάνι που ήταν λίγα εκατοστά πιο εκεί, στα χέρια μου.

Ανακουφίστηκα όταν είδα τον Zayn.

"Be careful with that!" είπε και γέλασε.

"Oh my God! Zayn! What are you doing here? How the heck did you come in?" τον ρώτησα γρήγορα κρατώντας με τα χέρια μου το στήθος μου προσπαθώντας να ηρεμήσω τον εαυτό μου. Ο Zayn από την άλλη άρχισε να γελάει.

"I got the keys and i wanted to be with you so here i am." χαμογέλασε και με πήρε αγκαλιά.

"I still have the pan, Malik." είπα κρατώντας το τηγάνι πάνω από το κεφάλι του.

"Then leave it." μου είπε μέσα από τον λαιμό μου.

Έκανα ότι μου είπε και ταυτόχρονα άφησα και το κινητό του. Αμέσως ο ίδιος ήρθε από πάνω μου χωρίς να με αφήνει από την αγκαλιά του.

"Zayn get off!" προσπαθούσα να τον σπρώξω από πάνω μου ενώ με φιλούσε στον λαιμό. "C'mon!" είπα άλλη μια φορά και ο ίδιος έφερε το πρόσωπο του λίγο πιο πάνω από το δικό μου.

"What's wrong?" με ρώτησε με ανησυχία στο πρόσωπο του.

"Nothing... I mean... I want to know what happened. Did you tell Perrie? Are you like... Free, now?" τον ρώτησα ακόμα στην αγκαλιά του.

Σηκώθηκε και κοίταξε κάτω. Ωχ! Αυτό δεν είναι καλό.

"Umm.. Well yesh i told her and... We broke up but she might be a little angry. And- i don't really know." μου απάντησε χωρίς να με κοιτάει.

Πήγα δίπλα του και τον αγκάλιασα από το πλάι. "Great." με κοίταξε. "I mean now you are all mine, right?" του είπα και γύρισε να με αγκαλιάσει.

"Right!" απάντησε και δεν μπορούσα να κρύψω το χαμόγελο μου. "I love it when you smile." μου είπε και ήρθε να με φιλήσει.

"I love you!" του είπα μέσα στο φιλί.

Μόλις απομακρύνθηκε του χαμογέλασα και μου το ανταπέδωσε.

"Let's do something together, shall we?" του αποκρίθηκα.

"Karaoke!" φώναξε ο ίδιος και άρχισε να χοροπηδάει στον καναπέ, χωρίς βέβαια να σηκωθεί όρθιος.

"No way! You are a professional singer. I am not going to compete with you in singing." του είπα και τον σταμάτησα.

"But... Aghh! Okay, what would you like to do?"

"See a movie or something?"

"That would be great." απάντησε απλά και χαμογέλασε. Σηκώθηκα και άφησα το τηγάνι στην κουζίνα.

"Where are you going?" τον άκουσα να φωνάζει.

"Make popcorn." φώναξα πίσω.

Γύρισα με το φαγητό και η ταινία ξεκινούσε. Κάθισα κάτω δίπλα του και του έδωσα το μπολ. Φοβερή ταινία- Όχι!