Yüzüme soluyan rüzgarla gözlerimi araladım. Yavaşça yatağımdan doğruldum komodinin üzerinde duran telefonumu aldım merakla incelemeye başladım.Bir sürü kişiden mesaj instagramdan bildirimler ve bir çok cevapsız çağrı.
Çok kötü hissetmiştim o an,kalbim sızlamıştı gözlerimin hafif yandığını hissettim.Bir insan kendine bu kadar yabancılaşamazdı kim olduğumu bile bilmiyordum ki geçmişimi, arkadaşlarımı, kısacası hayatımı...
Bu düşünceleri bir kenara bırakarak yatağımdan çıkıp lavaboya gittim. Aynada ki yansımam diğer günlere göre daha iyi görünüyordu, gözümün altındaki mor halkalar yok denilecek kadar belirsizleşmişti ve suratımda solgun görünmüyordu. Artık toparlanmam lazımdı hatırlamam için çabalamam lazımdı böyle bitkin, umutsuz bir şekilde bekleyerek bir şey elde edemezdim.
Kararlıydım şuandan itibaren üzülmek yoktu yada çaresiz bir hal almak yoktu, hemen lavabodan çıkıp odama geçtim öncelikle odamı topladım daha sonra üzerimdeki pijamaları çıkararak siyah kazak ve gri jean giydim uzun zamandır kullanmadığım telefonumu alarak aşağı indim.
Evimiz iki katlıymış hatta çatı katını sayarsak üç, ama bir türlü gezememiştim kahvaltıdan sonra kız kardeşim Berrak'tan rica edecektim. Ben bunları düşünürken karşımda ki masada oturan ailemi bana bakarken gördüm, hepsine Günaydın diyerek abimin yanına oturdum.
Teker teker Günaydın cevaplarını aldım ve annemin bana hazırladığı kahvaltı tabağını yemeye başladım. Benim ailem ne güzelmiş onlara olan sevgimi hiç kaybetmemişim sanki içimde bir yerlerde hep varmış gibi.
Bu arada size biraz ailemden bahsedeyim;
Annem Ayşe YILDIZ ünlü bi ressam ayrıca aile holdingimizin başında duruyor uzun ve doğuştan turuncu saçları vardı gözleri kahverengiydi yüzü o kadar güzeldi ki insan bakmaya doyamaz, sanırım kime çektiğim belliydi.
Babam Orhan YILDIZ Trabzon devlet hastanesinin Başhekimi ve aile şirketimizin sabiplerinden birisi. Babam uzun boylu hafif grimsi saçlıydı hastane onu biraz yormuştu sanırım.
Kız kardeşim Berrak YILDIZ 16 yaşında 10. Sınıf öğrencisi hafif kısa boylu , kısa siyah saçları ve açık kahverengi gözleri vardı o biraz daha babama benziyordu .
Abim Yiğit YILDIZ 24 yaşında üniversite okuyormuş ama bir süreliğine dondurmuş bu süreç içinde de anneme destek için holdingte çalışıyor. Uzun boylu siyah saçlı koyu kahve gözleri ve gamzeleriyle çok yakışıklı görünüyordu
Ve Ben Maral YILDIZ 20 yaşındayım tek bildiğim buydu
Hepsinin tanıttığıma göre artık evi gezme sırasındaydı, yanımda oturan abime dönerek " Abicim eğer işin yoksa evi gezelim mi?"
"Olur güzelim gezelim sonrada hazırlanıp çıkarız"
Babam bize bakarak;
"Nereye çıkıyorsunuz çocuklar?"
"Uras Betül ben ve Maral biraz dışarı çıkalım dedik hemde Maral biraz hatırlar belki diye düşündük"
"Iyi düşünmüşsünüz oğlum ama fazla yormayın kendinizi" dedi babam.
Bizde tamam anlamında başımızı sallayarak evi gezmek için ayaklandık
Abim evin her katını her odasını ayrıntılı bir şekilde gösterdi. Ama en çok bir oda dikkatimi çekti, kapısı kilitliydi ve kimse girmiyordu benim odamın karşısındaydı abime dönerek;
-"Şu oda neden kapalı bakalım mı Oraya da"
-" Orası şuan olmaz sakın girme oraya,
aklından bile geçmesin"
Başımı onaylarcasına salladım ve ardından hazırlanmak için odama geçtim abim de dışarı çıktı.
Aklımda tek bir soru acaba ne giysem bu düşünceyle dolabın kapaklarını açtım karşımda tek gördüğüm koyu tonlar ama siyah daha fazlaydı, hemen kıyafetleri karıştırmaya başladım içinden siyah bir swet, siyah yanlarında beyaz çizgisi olan bir tayt ve siyah kot ceket aldım üzerimi giydikten sonra makyaj yapmaya karar verdim yüzüm ölü gibiydi.
Biraz rimel, ince eyeliner ve dudak parlatıcısı sürdüm daha sonra saçımı at kuyruğu yapıp aynada kendimi süzdüm yüzümü bile unutan biriydim kendimi geçmişimi hatırlamam elbet kolay olmayacaktı.
Merdivenlerden dikkatli şekilde inip abimin yanına doğru ilerledim. Bahçede oturmuş beni bekliyordu görünce uzun uzun bakıp sonra sırıttı ona dönüp
"Çok mu komik görünüyorum" dedim
"Ne alaka turuncu kafa sadece uzun zamandır senle dışarı çıkmadık ondan mutluyum" ikimizde birbirimize bakıp güldük, sonrada abimin arabasına doğru yol aldık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVERENGİ GÖKYÜZÜ
Novela Juvenil" Kaybolup hafızasını kaybetmiş bir kız ve onun için herşeyi yapabilecek bir sürü insan, zamanla aşılacak zorluklar, mutluluktan ağlatacak duygular, birbirini çok sevecek insanlar ve daha bir sürü şey..." -----------------
