Bölüm şarkımız: Perdenin Ardındakiler- Kendime
Alarmın çalmasıyla gözlerimi araladım, yataktan zar zor kalkıp camı açtım ardından ayaklarımı yere sürte sürte banyoya girdim elimi yüzümü mü yıkasam? Duş mu alsam? İkileminde kalıp en sonunda duş almaya karar verdim, üzerimi çıkarıp küvetin içine girdim soğuk su vücudumun her zerresine işlerken rahatlıyordum, evet yanlış duymadınız ben yaz kış farketmeden soğuk suyla banyo yapıyordum. 5 dakika sonunda küvetten çıkıp dolabıma gittim çünkü kıyafet almayı unutmuştum çekmecemden temiz iç çamaşırları, siyah bir eşofman ve koyu giri bir swet alıp banyoya girip giyindim kafamdaki havluyla padişah edasıyla merdivenleri tek tek inip Berrak'ın yanına doğru ilerledim, "Günaydıııın" yüksek çıkmıştı sanırım sesim sonra gülerek yanağına bir öpücük kondurdum, bana dönüp o da gülümserken "Günaydın ablaa" dedi biz sohbet ederken yukarıdan abim indi "Günaydın güzellerim" diyerek yanımıza geldi annemle babam çıkmıştı o yüzden mutfağa girip kahvaltı hazırladık.
Yarım saatlik kahvaltının ardından bahçeye çıktık abimle, Berrak'ta işi olduğunu söyleyerek dışarı çıktı. "Abi" dedim boğuk çıkan sesimle, bakışlarını telefonundan kaldırarak "Söyle güzelim" abim her güzelim dediğinde çok mutlu oluyordum.
"Ben biraz dışarı çıkıp yürümek istiyorum"
"Tamam güzelim çıkarız hadi git hazırlan"
"Abi tek çıkmak istiyorum ben, evin yolunu da öğrendim, adres zaten telefonumda yazıyor birşey olmaz"
"Emin misin Maral korkuyorum başına bişey gelmesinden"
"Evet abi eminim ben gidiyorum sen merak etme sürekli arar haber veririm " yanağına öpücük kondurup odama çıktım önce Betül'ü arayıp dışarı çıkacağımı gelip gelmeyeceğini sordum, "Alo... Betüş'üm ben dışarı çıkıyorum istersen buluşalım"
"Tamam sende sahile gel"
Üzerimi siyah tulumumu giydim, saçlarımı düzleştirip makyaj yaptım en son beyaz spor ayakkabıları da ayağama geçirip evden çıktım. Bahçede oturan abime el sallayıp caddeden bir taksi çevirdim.
----------------------
Betül'le sahilde buluşmamızın üstünden saatler geçmişti birlikte çok güzel vakit geçirmiştik, oturmuş deli gibi sohbet etmiştik ve sonrada annesinin çağırması üzerine yanımdan ayrılmıştı. Ben de eve hemen gitmek istemediğim için burada oturmaya devam etmiştim. Sahil o kadar kalabalık değildi çünkü hava yeterince soğuktu hangi deli bizim gibi bu havada buraya gelirdi diye içimden geçirdim, söylediğim şey komiğime gitti ve kıkırdamaya başladım. Buydum işte ben yavaş yavaş özüme dönüyordum sonunda, İçim huzur doluydu zor şeyler yaşasamda hiçbir şey hatırlamasam da kalbimde hissediyordum.
Denizi izlemeye devam ettim telefonumu elime götürüp bir şarkı açtım ve şarkı başladığın da söylemeye başladım
Seni öpmeden ölürsem şehrimin yağmurları
Adına kazınır, yine sana yazarım
Seni öpmeden gidersem tutmaz ayaklarım
Seni bulmalıyım kalbine dokunmalıyım
Şarkının en sevdiğim yeri nakarat kısmı gelmişti
Beni sev, beni gör, beni duy ve sarıl
Kokunu benle sanıp bağrıma basarım
Kendime darılır kendime kızarım
Odamdan solmaya başladın
Bana eşlik eden bir ses duymamla arkamı dönüp Uras'ı görmem bir oldu.
"Sen...Beni mi takip ediyorsun Uras Denizoğlu? "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAHVERENGİ GÖKYÜZÜ
Teen Fiction" Kaybolup hafızasını kaybetmiş bir kız ve onun için herşeyi yapabilecek bir sürü insan, zamanla aşılacak zorluklar, mutluluktan ağlatacak duygular, birbirini çok sevecek insanlar ve daha bir sürü şey..." -----------------
