∞ GEÇMİŞİN İZLERİ-VEDA ∞ |3.KİTAP|

1.Bölüm

'...
Ve biliyorum...
Öldüğüm günüm bile her anım sen...'

Bir yerde gördüğüm şiiri, günlüğüme yazdım. O sayfada, León ile olan fotoğrafımız da vardı. Onu çok seviyordum. Halâ da çok seviyorum...

"Anne! Şuna bir şey söyle! Kalemlerimin uçlarını kırıyor!" Gözlerimi birkaç saniyeliğine kapattım. Sadece bir gün... Sadece bir gün kavga etmeseler olmuyor mu? Ya da bir abla olarak, Valentina, sabırlı olsa olmuyor mu?

Koltuktan kalkıp, yanlarına gittim. Gördüğüm şey, beni anında ürpertmişti. Leonard bir kalemi ağzına sokmuş, neredeyse kıpkırmızı ve León televizyon izliyor! Lükse bakın! Bebeğimiz orada morarmaya başlamış ama beyefendinin umuru değil!

León'un elindeki kumandayı çekip, televizyonu kapattım. Hemen sonra da, Leonard'ın ağzından çıkarttım kalemi. Baba olacak varlık ne mi yapıyordu ben bununla uğraşırken? Söylüyorum; dizinin en heyecanlı yerinde televizyonu kapattığım için bana söyleniyordu. Harika!

Leonard'ın ağzından çıkarttığım kalemi ona fırlattım. Nasıl bu kadar öküz olabiliyordu?! Ah, doğru ya! Öküz olamayacak kadar kadın ruhluydu, o! Aptal!

L: "Ben ne yaptım şimdi? Televizyonu kapatan sensin!"

Valentina ve Leonard'a dönüp, "Çocuklar, bahçeye çıkar mısınız? Mini parkınıza çok güzel oyuncaklar yerleştirdik!" dedim. Valentina bu tür şeyler pek umursamazdı ama yine de yerinden kalkıp, bahçeye çıktı. Leonard da onun peşinden paytak paytak yürüyerek çıktı.

V: "Gelmeseydim, Leonard boğulacaktı! Sen ise, dizini izliyordun ya!"

Ellerimi saçlarımdan geçirdim. Tamam, çok seviyordum León'u. Ama sevgimin de bir sınırı vardı yani. Çocuk orada morarıyordu!

L: "Ah, hiç fark etmemişim."

İçimden kendimi sakinleştirebilmek için bir şeyler söylüyordum. Violetta! Derin nefes al, ver; al, ver; al, ver... Bu kadar ruhsuz değildi senin kocan. Olamaz da zaten! Hepinizi çok seviyor, sadece kendisini televizyona birazcık kaptırmış, o kadar. O kadar...

"Bir daha olursa... Ah, 'bir daha olursa' diye bir şey yok! Olmayacak bir daha! Olduğunda, sokakta yattığını hayal et, tamam mı?" Ne demiştim ben?! Ya sokakta yatmak yerine, başka bir kadınla yatarsa?! Yok artık, Violetta! Aştın kendini! Cidden aştın! León hiçbir zaman böyle bir şey yapmamıştı ki, şimdi yapsın.

Kafama minik bir şaplak attım. Yani kendimle gurur duyuyordum! Bir saniyede León tarafından aldattırdım kendimi! Lara geçti, bitti. Bir daha asla olmayacağından adık gibi eminim. Söz verdi bir kere!

León yüzünde kocaman sırıtmayla, "Yine sana ne yaptığımı düşünüyorsun?" diye sordu. Daha önce de defalarca olmuştu bu. Gittikçe paranoyaklaşıyordum. Olmayacak şeyleri düşünmekte nesiydi ya hu?!

Bakışlarımı ondan kaçırıp, cevap verdim. "Beni aldattığını."

Kıkırdayıp, yanıma çöktü ve beni kendisine doğru çekti. "Ben, seni aldatmam. En azından üç çocuğu geçene kadar." Bunu söyledikten sonra, yumruğumu yemişti. Kahkaha atıp, yanağımı öpmeyi de ihmal etmedi. Güya tatlılık yapacak! Öküz! Tatlılık yaparken bile öküz olmayı nasıl beceriyordu, anlamıyorum! Bir türlü anlayamadığım bir şey daha vardı; ben, ona nasıl oluyor da kızamıyordum? Yani, kızıyordum da çok kızamıyordum. Mesela; onu, bunu söylediğine pişman edebilirdim! Edemiyordum işte...

L: "Şimdi ki cezam nedir?"

Ay canım! Her seferinde cezalandırdığım için, şimdi de ne ceza vereceğimi soruyordu. Yerim ama ben kocacığımı...