Hayaller&Hayatlar|Yavbah💫

"61'den devam.2"

"İyi okumalar"

Bahar'dan

Derya'nın söylediği şey ile arkamı dönüp ona baktım.

"Ben sizi ilk defa görüyorum."

Derya olumlu anlamda kafa sallarken arkamı dönüp ameliyathanenin olduğu yerden ayrıldım. Tabii ki gitmeyecektim. Yavuz iyi olana kadar buradaydım.

Kafeteryaya inip bir süre bekledim. Derya denen kadının yanında beklemek istemiyordum. Deli gibi de merak ediyordum Yavuz'u ama yine de onun yanına gitmek istemiyordum.

Düşüncelerimden koluma dokunulmasıyla ayrıldım. Kafamı o tarafa döndürdüğümde Eylem'in bana baktığını gördüm.

"Bahar,oturabilir miyim?"

Kafamla onayladıktan sonra camdan dışarı bakmaya devam ettim. Eylem ise bir süre bana bakıp konuşmaya başladı.

"Bahar? Niye buradasın? Bak Derya burada."

"Biliyorum karşılaştık. Onun için buraya geldim ya. Ama merak etme beni tanıyamadı galiba."

Eylem kafa sallarken ben bakışlarımı camdan Eylem'e çevirdim. Eylem de anında bana baktı.

"Derya, Yavuz'a karşı bir şey mi hissediyor?"

Eylem bakışlarını benden kaçırıp yere doğru baktı. Ardından tekrar bana bakıp konuştu.

"E-evet. Biraz konuştuk onunla."

"Konuştuk değil de dertleştik desene sen şuna. Yavuzla arasını yapacaktın değil mi Eylem?"

Eylem dolan gözlerini benden kaçırdı. Hiçbir cevap vermeden başını eğdi.

"Bende kendimden nefret etmiştim. Arkadaşlarım beni öldü biliyor. Kim bilir ne kadar üzülmüşlerdir ben ise burada yaşıyorum diye ne kadar üzüldüm haberiniz var mı? Kendimi suçladım. Ama gerçeklerle buraya geldiğimde yüzleştim. Ne yapmalıyım sen söyle Eylem. Dedim ki hadi çiçek getirmediler mezarıma,ziyarette etmediler belki sebepleri vardır. Kendimi avuttum böyle. Sonra ne oldu biliyor musun? Sizi Derya ile konuşurken gördüm. Kulak misafiri oldum. Bana sorduğun gibi ona da sordun. Çokta mutluydun bu durumdan."Sen bu Yavuz'dan hoşlanıyor musun?" dedin işte o zaman içimden bir şeyler koptu gitti. Canımı en acıtanda ben sizi dostum sanıyordum. Ama ölmemin üzerinden 7 ay geçtiğinde kocama yeni bir sevgili ayarlamaya çalıştın Eylem."

Eylem'i unursamadan masadan kalktım ve ameliyathaneye yaklaştım. Derya'nın olmamasını fırsat bilerek koridorda bulunan koltuğa oturdum. Akan göz yaşlarımı sildim. Ama yerine yenileri geliyordu hemen. Omzuma dokunan ellerle tekrar dokunan kişiye döndüm. Bu sefer gelen Derya idi.

"İyi misin?"

Olumlu anlamda kafa sallayarak oturduğum yerden kalktım. Yaklaşan ayak seslerini duymamla yüzümü o tarafa çevirdim. Nazlı,Su ve Güler ablayı görmemle hızla koridordan uzaklaştım.

Nazlı'dan

Biz ameliyathaneye yaklaşırken karşıda iki kişi vardı. Biri Derya idi. Ama diğerinin arkası dönüktü. Kısa sürelide olsa bize döndü. Kısa siyah saçları,uzun boyu ile aynı Bahar'a benziyordu. Bizi görünce oradan uzaklaşmaya başladı. Ameliyathaneye yaklaşınca annem Derya'ya baktı. Ve konuştu.

"Yanında ki kimdi?"

"Bilmiyorum. Yavuz'un yakınıymış."

Annem kafa sallarken ben tereddütle etrafa baktım. Eğer o kişi gerçekten Baharsa Yavuz abi çok sevinecekti. Bize doğru gelen Eylem'i görünce adımlarımı hızlandırıp yanına gittim. Kötü görünüyordu.