Bahar gözlerini huzurla kapattı. Uzun zaman önce sarılarak uyumuşlardı Yavuz ile. Başta formalite üzerine evlenmiş olsalar bile neredeyse gerçek olmuştu.
Yavuz'un evlenme teklifi ettiği gün 'Aynı evde yaşayacak değiliz herhalde.' dediği kulaklarında çınladı Bahar'ın. Öyle söyleyip birkaç ay sonra Bahar'ın evine yerleşmişti Yavuz.
Bahar farkında olmadan kıkırdarken Yavuz bunu fark edip kapalı olan gözlerini açtı.
"Bahar? Neye gülüyorsun sen?"
Bahar, Yavuz'un sesi ile kendine gelip Yavuz'a döndü.
"Hiiiç..hiç bir şeye gülmüyorum." diyerek mırıldandı Bahar.
"Bahar. Gülüyordun duydum."
"Öff aman be. Hiçbir şeyi de kaçırma.... Sana gülüyorum Sarı komutan."
Yavuz, Bahar'a daha çok gülüp kaşlarını çattı.
"Acaba bu sefer ne yaptım doktor hanım? Sarı komutan geldiyse bir şey yapmışımdır."
Bahar biraz düşünürmüş gibi yapıp Yavuz'a baktı.
"Hani şu 'sen evlen benle ya!' dediğin gün var ya. O gün aynı evde yaşamayacağımızı söylüyordun. Şimdi ise aynı evde yaşıyoruz. Hatta aynı yatakta uyuyoruz."
Bahar bilmiş bilmiş gülerken Yavuz kaşlarını çatıp soran gözlerle Bahar'a bakmaya başladı.
"Karımla aynı yatakta yatmamın neresi sorun?"
"Tabiki sorun değil. Ama biz formaliteden evlendik Yavuz. Henüz bana gerçek bir evlenme teklifi yapmadın." diyerek Yavuz'a baktı Bahar.
"Oo burada bir mesaj var yalnız." dedi Yavuz gülerek. O da her şeyin farkındaydı. Zaten düşünüyordu bu konuyu.
"Arif olana bir işaret yeter."
Yavuz gülerek kafa sallarken Bahar da ona güldü. Huzurla gözlerini kapatıp birbirlerine doğru iyice sokuldular.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar uyuyamadığı için bir o tarafa bir bu tarafa dönüp durdu.
