Hayaller&Hayatlar|Yavbah💫

"31'den devam.2"

"31'den devam.2"

"Umarım beğendiğiniz bir bölüm olur. Yorumlarınızı bekliyorum."

"Bu bölümü bilinmeyen_biri1111
neilperryy byznr_tlg ithaf ediyorum."

Bahar'dan

Eylemle konuşmak iyi gelmişti. Eylem,Nazlı,Su ve Güler abla bana her zaman yardımcı olurdu. Eylem Karabayır'daki ilk dostum olduğu için onunla aram diğerlerine göre bir tık daha iyiydi.

"Bahar hala Yavuz'u mu düşünüyorsun?" dedi Eylem.

Eylem'in sesi ile kendime geldim. Sahi konuşmayı unutup başka bir şeye dalmıştım.

"Yok Ya. Boş ver,sen ne anlatıyordun." diyerek bakışlarımı Eylem'e çevirdim.

"Diyordum ki Yavuz yanına gelecek. Ama sen onu hemen affetme." 

"Bilmiyorum Eylem. Ama Yavuz'dan boşanmayı düşünüyorum. Beni sevmeyen bir adamla evli olmak istemiyorum." diyerek Eylem'in tepkisine baktım. 

Eylem dinlerken bir anda heyecanlandı ve kaşlarını kaldırdı.

"Hayır! Hayır! Bak Yavuz gelecek." diyerek telaşla beni engellemeye çalıştı.

Onun bu haline şaşırıp kaşlarımı çattım. Ardından olumsuz anlamda kafa sallarken Eylem tedirgince bana baktı. Ben ona anlamaz gözlerle bakarken kolundaki beyaz kol saatine baktı.

"Eh saatte geç olmuş. Ben gidiyim. Sen de dinlen canım."

Eylem kalkıp giderken vedalaştım. Onu uğurladıktan sonra birkaç bardak ve tabağı mutfağa götürürdüm. Bulaşık makinesine yerleştirdikten sonra odama gittim.

Yatağa yattıktan sonra ilk sağıma sonra soluma döndüm. Aklım Yavuzda idi. Beni arasaydı,özür dileseydi affederdim. Ama ne aradı ne sordu. Kalbim çok kırılmıştı bu sefer.

Bu işi uzatmanın hiçbir gereği yoktu. O yüzden yarın ilk iş boşanma davası açacaktım. Böyle devam edemez. Uykum gelmiyordu. Ne kadar yorulsam da uyumak istesem de uyuyamıyordum. Her şey beynimde dört dönüyordu. Düşünmek istemesem bile illaki düşünüyordum.

2 GÜN SONRA

Yavuz'dan

Kapının çalması ile yattığım yerden doğruldum. Babamın bu saatte geleceğini düşünmüyordum. O yüzden elime mutfaktan bıçak alıp kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm Eylem ile çatılan kaşlarım gevşedi.

"Eylem ne işin var burada?" diyerek merakla konuştum.

"Konuşacaklarımız var Yavuz." dedi Eylem sinirli bir şekilde.

Çatık kaşları ile beni süzdükten sonra içeri girdi Eylem. Elinde de zarf vardı. Koltuğa oturup bana baktı. Kapıyı kapattıktan sonra karşına geçip söyleyeceklerini can kulağı ile dinlemeye başladım.

"Yavuz,Bahar'ın karşısına ne zaman çıkacaksın? Bıraktın gittin iki gündür burada bekliyorsun!" diyerek bana baktı Eylem.

Bunu o kadar ciddi söylemişti ki o tanıdığım Eylem'den eser yoktu. O güler yüzlü kız gitmiş sanki yerine başkası gelmişti.

"Eylem doğru zamanı bekliyorum. Bahar biraz sakinleşsin. Bende kendimi affettirecek şeyler düşüneyim." diyerek sırtımı koltuğa yasladım.