Yağmurlar kara döndüğünde,
Toprak buzdan örtüsünü örttüğünde,
Gözlerinden süzülen yaşlar buzdan kristallere döndüğünde,
Dokunuşumun şehveti ile titreyecek,
Ve artık geri dönüşün olmadığını bileceksin...
Astrid gözlerini açtığında aradan kaç saat geçtiğini bilmiyordu. Dahası o an nerede olduğunu bile algılayamıyordu. En son hatırladığı, üzerine kuru bir şeyler giyerek yatağa uzandığıydı. Şömine hala yanıyordu ve oda sıcacıktı. Yatakta gerinirken kalkıp ne yapacağını düşünüyordu. Evde muhakkak birileri olmalıydı. Bu odayı sonuçta ''birileri'' hazırlamıştı. En azından öyle olduğunu umuyordu. Şu an Loki ve büyülü güçleri hakkında düşünmek istemiyordu. Yataktan doğrulduğunda karnı guruldadı. İlk olarak yemek yiyerek başlayabilirdi mesela.
Yataktan kalkıp üzerine örgü bir kazak ve jean bir pantolon giydi. Asgard ya da her neredeyse oraya uygun kıyafetleri yoktu. Ayağına da en sevdiği botlarını giydiğinde kendini artık daha iyi hissediyordu. Son derece güzel görünen makyaj masasına oturup saçlarını taradı ve at kuyruğu şeklinde topladı.
Astrid odadan çıkmaya çekindiğini hissediyordu. Acaba hiç dışarı çıkmasa birileri merak edip gelir miydi? Ama karnı tekrar guruldayınca beklemek için pek hevesi kalmamıştı. Loki'nin nerede olduğunu merak etti. Burada onunla baş başa olmamak için dua ediyordu. Umarım bizden başka birileri de vardır diye aklından geçirdi. Daha fazla düşünmeye fırsat bırakmadan kapıdan çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun koridoru geçerek ilerlemeye başladı ama yine kapılar kapalıydı. Bazılarına yanaşıp dinledi ama hiç birinden ses gelmiyordu. Koridorun ucunda devasa çift kapılara sahip bir oda vardı. Pirinç oymalı muhteşem bir çift kapıya büyükçe bir mermer basamaktan çıkılarak ulaşılıyordu. Büyük bir salon ya da benzeri bir yer olmalı diye düşündü. Ama gidip açmaya çalıştığında kilitli olduğunu görerek hayal kırıklığına uğradı. Hayal kırıklığı giderek büyüyordu çünkü hiç bir odaya giremiyordu. Buraya ev hapsine gelmişim diye düşünmeye başlamıştı. Geldiği koridoru geri döndü. Artık kapıları açmaya çalışmaktan yorulmuştu. Kaldığı odaya gidip birilerinin gelmesini beklemeyi düşünüyordu.
Sesi duyduğunda önce emin olamadı. İlk başta bir fısıltı gibiydi. Ardından hafif bir kıkırdama duydu. Kapıların birinin arkasından geliyordu muhakkak. Koridora tekrar dönüp kapılara yakın gitmeye başladı bu sefer. Sesi duymaya çalışıyordu. Büyük kapılara yaklaştığında kıkırdamayı tekrar duydu. İki kişi konuşuyor ve gülüyorlardı. Kapıya gidip kulağını dayadı Astrid. Ama bu bildiği kapılara pek benzemiyordu ve sesleri duymak oldukça güçtü.
Bir kadının iç çekişini duydu önce. Sonra bir erkeğin fısıldamasını. Ama çok alçak sesle konuşuyordu ve ne dediği anlaşılmıyordu. Her ne konuşuyor ya da yapıyorlarsa kendisini hiç ilgilendirmediğini düşündü Astrid ve kapıdan uzaklaştı. En azından birilerinin olduğunu biliyordu etrafta. Astrid gerisin geri geldiği koridordan dönmeye başlamıştı ki kapı açılıverdi. Panikleyerek kendini yan koridora attı. Ve kapıyı gözetlemeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
