Yağmurlar kara döndüğünde,
Toprak buzdan örtüsünü örttüğünde,
Gözlerinden süzülen yaşlar buzdan kristallere döndüğünde,
Dokunuşumun şehveti ile titreyecek,
Ve artık geri dönüşün olmadığını bileceksin...
Düğün gecesi herkes için farklı ilerliyordu. Asgard'lı konuklar çoktan dağılmaya başlamıştı. Düğün mekanında kalıp konukların bıraktıkları dağınıklığa bakan biri vardı. Az önce, yeni evli çiftin oturduğu koltuklara yöneldi, aradığını bulamadı. Bakınmaya devam etti ama bir türlü bulamıyordu. Acaba yanlarında mı götürmüşlerdi? Bir şekilde alması gerekiyordu. Bu gece mutlaka elinde olması gerekiyordu. Malikanede olmalıydılar. Peşlerinden gidebilirdi. Ama oraya girebilir miydi? Ya da birinden yardım mı almalıydı?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Astrid, Loki'nin kalbinin sesini duymasından korkarak adım attı odaya. İkisi için hazırlanmış olan bu oda, eski evinin neredeyse beş katı büyüklükteydi. Dahası buraya bir ''oda'' demek hakaret sayılırdı. Burası ikisi için ayrılmış özel bir daireydi. Loki kapıyı arkalarından kapatırken bir yandan da Astrid'i izliyordu. Genç kız turkuaz yeşili tonlardaki duvarlara hayranlıkla bakıyordu. Girdikleri ilk bölümde oturmaları için geniş koltuklar, koyu gri taşlardan yapılmış büyük bir şömine ve duvarları boydan boya kaplayan dev kitaplıklar vardı. Odanın diğer ucundaki gümüş oymalı metal kapı takıldı gözüne Astrid'in. Herhangi bir çekingenlik göstermeden çeviriverdi kapının kolunu.
İçeride hayal dahi edemeyeceği bir yatak duruyordu. Su yeşili tül perdelerle çevrili devasa boyutlarda bir yatak yerleştirilmişti baş köşeye. Hemen yatağın önünde turkuaz bir puf duruyordu. Yatağın üzerine rastgele atılmış turkuaz ve uçuk yeşil yastıklar oldukça davetkar gözüküyordu. Odanın yan duvarlarından birine oyulmuş geniş şöminenin üstünde bulunan sedef kakmalı gümüş ayna nefes kesiciydi. Astrid büyülenmiş gözlerle odayı incelerken Tanrı'da sessizce içeri girdi.
''Oda hoşuna gitti mi küçüğüm?''
Astrid sadece başını sallayabildi. Üzerindeki güneş rengi gelinliği ile odada tam bir tezat oluşturduğunu biliyordu. Saatlerdir üzerinde taşıdığı ağır giysiyi bir an önce çıkarmak istiyordu. Loki aklından geçen bu düşünce karşısında gülümsemesini gizleyemeyince, aceleyle ''Üstümü değiştirmem gerek'' diye geveledi.
Tanrı eliyle başka bir kapıyı işaret ediyordu.
''Orada aradıklarını bulabilirsin.''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
