Lost & Damned / Kayıp ve Lanetli (Loki FanFiction)

9. Bölüm

Astrid günlerdir aynı şeyi düşünüyordu. Evlendiğini nasıl anlayacaktı? Büyükbabasıyla yaptıkları konuşmadan döndükleri neredeyse bir hafta olmak üzereydi ama hiç bir şey olduğu yoktu. Loki'yi yine sadece yemek zamanlarında görüyordu. O anlarda da Tanrı sadece Sigyn ile ilgileniyor, Astrid'in yüzüne bile bakmıyordu. Bazen gündüz saatlerinde bahçede dolaşırken gördüğü oluyordu. Yanına gitmeye niyetlendiğinde ise birdenbire ortadan kayboluyordu Tanrı. Astrid biliyordu ki Loki onu görmek istemiyordu.

Büyükbabasının yanından geldikleri gece, Loki odasına geldiğinde Astrid Tanrı ile çok özel bir an paylaştıklarını düşünmüştü. Loki onu kollarının arasında uzun uzun tutmuş ve düşüncelerini duyduğunu belli eden sözler söylemişti. Ama o günden sonra bir daha aynı sıcaklığı görmemiş hatta bir daha konuşmamışlardı bile. Astrid, Hellheim ya da her neresiyse oraya gitmek niyetinde değildi. Bu evlilik tüm şartlarıyla gerçekleşecekti. Dahası buna gönüllüydü de. Tanrıdan hoşlanıyordu, bu yalan değildi. Fiziksel olarak aralarında inkar edilemeyecek bir çekim vardı. Astrid en ufak bir hayale bile dayanamıyordu çünkü olacakları düşündükçe kalbi deliler gibi çarpmaya başlıyordu. Ama Loki'yi sevmiyordu. Bundan da oldukça emindi. Sevmek için hiç bir sebebi yoktu. Tanrı ona masasındaki tuzluktan daha az değerliymiş gibi davranmaya devam ettikçe de sevebileceğini düşünmüyordu. Hissettiği tek şey tutkuydu ve bunun sebebi Loki'nin büründüğü beden olmalıydı. Astrid kendini bu şekilde avutuyordu. Şu an ihtiyacı olan en son şey aşık olmaktı. Bunu bir görev gibi görmeleri ve yerine getirmeleri gerekiyordu ama ne zaman?

Bir düğün beklemiyordu. Sanırım bir gece Loki odasına gelecek, olması gereken neyse çarçabuk yerine getirilecek ve sonrada Tanrı çekip gidecekti. Eğer Astrid kısa süre sonra hamile kalmazsa bir daha tekrarlanabilirdi. Hamile kaldığında görev tamamlanmış olacaktı. 

Sıkıntıyla odasında dolanıyordu. Elinde kitabıyla pencere kenarına oturdu. Dışarıda puslu bir hava vardı ve kar lapa lapa yağıyordu. Astrid bu zamanlarda Londra'da olmak istiyordu. Evini zerre kadar özlememişti ama Londra sokaklarında yürümeyi, özellikle de yılbaşı için hazırlanmış vitrinlere bakarak yürümeyi istiyordu. Nerede olduğunu bile bilmediği bir yerdeydi ve bir daha geri dönme ümidi bile kalmamıştı. 

Kapısı sessizce açıldığında  Unn elinde büyük bir tepsiyle içeri süzüldü. İçinde zarif çay fincanları ve bir adet çay potunun bulunduğu tepsiyi getirerek Astrid'in önüne bıraktı. Astrid üşümüştü ve hemen kendine bir fincan çay doldurup yanındaki bisküvilerden birini ağzına attı. Unn gidip şömineyi kurcaladıktan sonra gelip Astrid'in yanına oturdu. Son bir haftadır en yakın arkadaşı olmuştu. Ona eski hayatından bahsetmesine bayılıyordu. Kız daha önce hayatında duymadığı şeyleri duyup şaşırdıkça Astrid daha da büyük bir şevkle anlatıyordu. Konuşmaya olan ihtiyacını onunla gideriyor, dahası bundan büyük bir zevk alıyordu. Küçük kız oldukça akıllıydı. Astrid zaman zaman Unn'un parlak mavi gözlerinden ürperse de yalnız kalmak istemiyordu. Aklını başka şeylerle meşgul ediyordu. 

Unn yapması gereken işler olduğunu mırıldanıp yanından ayrıldığında hava çoktan kararmıştı. Astrid yalnız kalmaktan da hoşlanıyordu bazı zamanlar. Düşünmek ya da kitap okumak için vakti oluyordu. Burada elinde en fazla olan şey zamandı ve Astrid geldiğinden beri evin büyük kütüphanesinden aldığı kitapları büyük bir zevkle okuyordu. Daha dün gidip de keşfettiği, Asgard'da ki evlilik törenleri ve gelenekler ile ilgili bir kitap okuyordu. Kitaptaki bir cümle gözlerinin büyümesine sebep olmuştu. 

''Bir erkek evliliğinde bir ya da daha fazla kadına sahip olabilir, bunda herhangi bir sınırlama yoktur.''

Hah! Kitabı kendi yazmış olmalı diye düşündü Astrid. Aklının asla almayacağı saçma sapan bir ilişki biçimiydi bu. Aslında bir yandan bunu düşünürken aklının bir kenarında her zaman Sigyn'den sonra geleceğini biliyordu. Loki'nin Sigyn'e bakışını, dokunuşunu görmüştü. Astrid hiç bir zaman aralarında bu tarz bir evlilik olamayacağını biliyordu. Hele ki Loki onu sürekli görmezden geldiği sürece.