Senle yakınlaştığımız o son gece,terk edilmeden önce geçirdiğimiz son dakikalarmış.Bilsem seni incitmemek için değil sadece,seni bırakmamak için dokunurdum sana.Cümlelere sığdıramadığım seni,o gece uğruna mısralara saklıyorum.
Çaresizliğin ve özlemin son çığlıklarındayım Park Jimin.Ay ışığı olmadan gecenin hiçbir anlamı kalmıyor.Hasretin kaplıyor içimi, yıldızsız karanlık bir gece gibi.İçim çok fazla dolu.Birşeyler yazmak istiyorum defterimin bir kısmına ama gözyaşlarım yıpratıyor defterimin köşelerini. Hiçbir şey yazamıyorum.
Gidişin yıktı içimdeki tüm şehirleri,özlemin sızdı sıcak sokaklarıma.Hiçbir şey eskisi gibi değil.Yaşadığıma teşekkür eden ben, son günlerde nasıl acıyla ölmem gerektiğini düşünüyorum.Bana aşkın sonsuz olduğunu bir zamanlar inandırmış kalbim,gittiğinden beridir sessiz çığlıklar atıyor.
Ruhum sensizliğe alışmakta o kadar çok zorlanıyor ki artık kendimi tanıyamıyorum.Kalbim mısra mısra sensizliğe yazıyor,hasretinin soğuk fısıltıları beynimi kemiriyor.Neden gittin Park Jimin?Bu sorunun cevabını asla bulamayacağım.
Hergün pencerene belki sen gelirsin diye bakarken umudun gölgesinde kalan şehirde yaşıyor gibi hissediyorum.Ne sol tarafım kaldırabiliyor olmayan varlığını nede soluğum.İçim parçalara ayrılana kadar düşünüyorum seni yüzünü,gülüşünü,kokunu,tenini.
Kara bulutlar dolaşıyor baş ucumda,sensizliğin gürültülü sessizliği kesiyor bileklerimi veya ben artık dayanamadığım için kesiyorum kendimi.Kanım yavaşlıyor,dizlerim çözülüyor ve senin uyuduğun odada yatağına uzanıyorum.Uyuduğun odadaki bedenine değen beyaz çarşaf kırmızılara bürünüyor,özür dilerim Park Jimin sana yakıştırdığım renk sadece gökkuşağı olmalıydı.
Özür dilerim Park Jimin,nefesini hapsettiğim odana girip rüzgarını kirlettiğim için...
Özür dilerim Park Jimin,seni bu kadar çok sevdiğim için.
Ve teşekkür ederim Park Jimin,bir gece vakti hayatıma uğrayıp gecelerime ışık,gündüzlerime güneş olduğun,seni sevmeme izin verdiğin,bana nefes olduğun için.
Seni gördüğüm an çalan kemanımın sesi doluyor kulaklarıma.Sona geldiğimi ve bu gösterinin bitmesi gerektiğini söylüyor.Yazdığım tüm satırlar,yokluğunu delil olarak kullanıp artık gitmem gerektiğini söylüyor.Hala çok güzelsin Park Jimin,bana uzanan ellerinle beyazlar içinde beni çağırıyorsun.Burada olmadı ama mutlaka bir yerde kavuşmak umuduyla
Hoşçakal Ayışığım!
'Aşk bir kelimeden ibarettir, ta ki ona anlam yükleyen biri gelene kadar.Aşk bir kelimeyle sınırlı değildir,bir çok bedeni alıp götürene kadar.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
la Vie en Rose •pjm&jjk•
FanficPenceremin senin pencerene denk gelen mesafesi,hayatıma armağan edilen en güzel olay gibi gelirken,seni daha yakından görebilme şerefine laik olmak bile içimi güzelleştiriyor Park Jimin.
