Miesiąc później... Cihangir wreszcie nie chodzi smutny. Ja nareszcie mogę żyć spokojnie bo nik się czycha na życie moich dzieci i na mnie. Elis urodziła dziewczynkę. Izabela niestety poroniła. Michrunnisa i Mustafa czasami odwiedzają Hatice i Safiye. Książe Mustafa pozwolił mi się opiekować córeczkami.
Obudziłam się przez krzyki w ogrodzie. Wyszłam na taras i zobaczyłam Elis i moją matkę. Ubrałam pelerynę i poszłam do kobiet. Ukłoniłam się do matki. - Matko co tu się dzieje ? - Ta o to kobieta ubrudziła mi nową suknie prosto z Wenecji - krzykneła moja matka. - Przeprosiła - spytałam. - Tak - odpowiedziała matka. - Elis idź do altany zaraz przyjdę ! - Dobrze Pani -odpowiedziała Elis. - Matko co z tobą ? - Źle się czuję ! - To przejdź się do medyczki. - Pójdę. Możemy wreszcie się pogodzić. - Tak - podeszłam do niej i ją przytuliłam. - Przyjdź dziś do mojej komnaty. Zjemy razem kolacje. - Przyjdę. Ukłoniłam się i poszłam do Altany. Porozmawiałam z ją i porpsiłam Elif aby przyniosła nam śniadanie. Czekaliśmy dziesięć minut. Po posiłku wróciłam do swojej komnaty. Ubrałam się w to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Do mojej czerwonej sukni dorzuciłam naszynik. Poszłam razem z Asibike do moich dzieci. Achmed basił się z Abdaluchem na miecze a Hatice , Safiye i Kösem próbowały upleć warkocza. Podeszłam do nich i sama zaplotłam nim warkoczyki. Później rozbolała mnie głowa i wróciłam do komnaty. Zauważyłam na biórku jakieś pudełko. Otworzyłam je i to było chyba błędem. W środku znajdował się skorpion
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wzięłam pudełko i wyszłam na taras. Chciałam wyrzucić go ale barierka się obsuneła i spadłam z wysokość. Później była tylko ciemność.
