Between the Spaces

Kabanata 7

Donny

"Wala akong cookies bukas pero thank you ulit, ah, Donny." sabing ganun ni Kisses sa akin

"Para san?"tanong ko naman sa kanya still eyeing on the road

"Para sa pagpapasakay sa sasakyan mo." sagot niya, "Wala kase si Daddy for a week. Pumuntang Masbate."

"It's okay, Kisses." sagot ko sa kanya, tumango naman sya, "Sumabay ka na sa akin araw araw. Hindi naman talaga out of way yung bahay niyo sa amin."

"Nakakahiya naman sayo. Ginawa pa kitang driver." natawa ako sabay umiling, "Pero thank you for offering." she said sweetly

"Hindi nga, seryoso. Halos sabay nadin naman tayo ng oras sa pag uwi dahil sa extra acads mo, tapos ako sa practice." sabi kong ganun sa kanya trying to make a point pero hindinsya sumagot, "I'll wait for you sa lobby pag kami naunang natapos. Or pag ikaw din naman. Kesa grab ka ng grab, mag aalala pa sila Tita eh pwede naman kitang isabay."

"Are you really serious?" tanong niya sa akin in disbelief

"Yes, Kisses." sagot ko sa kanya, "Natatakot ka sa akin?" tanong ko ulit

"Hindi naman! Ano ka ba. Pero nakakahiya nga kase." sabi niyang ganun trying to hide a blush

"It's fine. Cute mo namang mahiya." sabi ko at tumawa, hindi na ulit siya sumagot. She just hid her face on her backpack like a kid.

We drove silently pero naabutan parin kami ng traffic.

"Ahhh. Traffic na naman." reklamo ko

"Are you hungry?" tanong niya, I nodded in agreement,

"Ikaw, gutom ka na?" tumango din sya

"And tired. But hungry, majority." sagot niyang dagdag

"Gusto mo kumain muna tayo? May fastfood naman dun sa unahan." sabi ko sa kanya

"Okay lang ba? Baka uwing uwi ka na sa inyo." tanong niya sa akin

"Okay lang Kisses." mabuti nalang at medyo malapit2 lang yung fastfood kung san kami, kaya we spent a little more time for dinner.

Which i never expected to happen. This, all.

Kisses

10pm when I got home. It was all tiring but fulfilling day. Busog din sa pagkain at mga kwento namin ni Donny.

Wait lang. Kailangan pa yatang mag sink in ng thought na Donny and I are friends now, officially.

I was already in my bed ready to sleep when Twitter notified me with a photo of me laughing with a burger in one hand.

@DonatoAntonio tagged you in a post

"Sometimes cookies, sometimes Kisses. Good night."

I smiled on the thought of it.

I retweeted his tweet and quoted, "Night. 😇"

Donny: See you tomorrow, Cookies.
Kisses: Wala naman akong cookies bukas ah. 😩
Donny: Good night, Cookies
Kisses: Kulit.
Donny: Matulog ka na
Kisses: 😥😥😥
Donny: Matulog na nga sabiiiii
Kisses: Haha, yesyes!

Kisses typing...

Donny: Matulog ka na, Miss.

The next day, maaga akong nagising dahil kailangan naming mag organize ng portfolio para sa research. Pagkababa ko galing kwarto, I smelled something so good my stomach reacts.

"Bango naman nyan Mommy!" sabi ko sa kanya habang pinapanood syang magsalin ng baon sa lunch box ko

"Yes. I cooked something! Di mo naman kase sinabing dadaanan ka pala ng friend mo dito!"

I wondered. Friend? AC?

"Po?" tanong ko sa kanya

"Si Donny. Dumaan dito kanina susunduin ka. Umalis lang saglit magpapagas lang daw muna." nagtaka ako, hindi naman kasama sa usapan namin kagabi yung ride papuntang school

"Ah talaga ma. Wala kase kaming usapan." sagot ko sa kanya

"Nanliligaw ba yun?" tanong ni mama na nakangiti

"Hindi naman po ma." sabi ko sa kanya and started eating

"Talaga? Akala ko nanliligaw. Ang aga eh." natahimik nalang ako, "O siya. Here's your lunch. May para kay Donny na din dyan. Sabi kase, ihahatid ka din daw pauwi." hindi pa man ako nakakasagot biglang pumasok si Donny sa kusina na parang bahay niya lang yung pinasukan niya

"Tita, may fresh juice po akong dala." sabi niyang ganun and handed the juice kay mama

"Sige. Ihahanda ko muna to. Maupo ka na and eat. Maaga pa naman." she instructed Donny so he followed

Pagkaupo ni Donny, sinundan lang siya ng mga mata ko. And when he finally looked at me, he smiled and greeted. "Good morning!"

"Good morning." sagot ko naman, "Bat nandito ka?"

"Napadaan lang?" natatawa niyang sagot

"Ah talaga?" asking him in disbelief

"Talaga, talaga. Sarap magluto ni Tita no?" biglang segway niya tumango lang ako, "Wag kang tumahimik dyan Kisses." lumingo lingo ako sa kanya

I was teasing him. Napapatingin siya sa akin na parang nahihiya na nagtatapang tapangan sa pagkain

"Donny ha..." sabi ko

"What?" tanong niyang natatawa parin

"Napadaan ka lang talaga ah?" tanong ko ulit

"Oo ngaaaa." sagot niya

"Baka naman masanay na ko niyan." sabi ko sa kanya in all honesty. Natigil naman sya sa pagkain.

Dumating si Mommy dala ang juice. Tumingin sya kay mama at uminom.

"Tita baka daw masanay si Kisses na dinadaanan ko dito." palaban niyang sabi, I was caught offguard

"O. Anong problema dun?" tanong din ni mommy sa akin na parang kinikilig, napalingo ulit ako

"Hay nakuuuu" sabi ko sa kanila

"Tita, dadaan ako araw araw. Masanay ka nang nakikikain ako dito tita." makulit niyang sabi

"Oo naman nak." sagot ni mommy kay Donny

"Ikaw din Kisses. Dadaan ako dito araw araw. Masanay ka na. Kahit walang cookies. Okay lang promise."

And just like that, I was no longer the only child of my mommy. Dalawa na kami bigla na tinatawag niyang anak.

What to feel now?

Donny looked sheepishly at me. His smile was like a winner. Tinataas taas niya pa yung kilay niya.

What to feel now when this feels a little weird and good all at the same time?