"အကို...ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းက ေပါင္းကူးအစီအစဥ္ကိုေလွ်ာက္ထားတယ္"
မနက္စာစားေနရင္းကမွ ေျပာသင့္မေျပာသင့္ ေဝခြဲရခက္ေနသည့္အရာကို ဖြင့္ေျပာမိသည္။
"ဘယ္လိုအစီအစဥ္လဲ ညီ"
"ဒီက IC ေက်ာင္းသားေတြ New Zealand မွာေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ scholar ေပးတာ"
အကို အံ့ၾသသြားဟန္႐ွိသည္။ အကိုထားခဲ့တဲ့အတိုင္းက်န္ေနခဲ့မယ္ဆိုလို႔ အကိုလိုအပ္ခ်ိန္တိုင္း ေျပးခိုလို႔ရမယ့္ အရိပ္အျဖစ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မေနဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္ အကို႔ကို လက္ျပတယ္ဆိုတာ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔အတြက္ နိဒါန္းတည္ျခင္းပါ။
"ဘယ္ေတာ့လဲ...ညီ"
အကို႔အသံသည္ အနည္းငယ္အက္ကြဲေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြတုန္ရီေနသည္။
"ဒီစာေမးပြဲၿပီးရင္ေပါ့..."
"စာေမးပြဲကဘယ္ေတာ့လဲ"
"ေနာက္လ..."
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ရင္း လက္မခံခ်င္ဘဲ လက္ခံေပးလိုက္ရသည့္ပံုမ်ိဳး။ အကို ၿငိမ္သက္သြားသည္။
အကို ဘာမ်ားဆက္ေျပာမလဲဟု အကို႔ကိုေငးေနမိသည္။ အတန္ၾကာေအာင္ေတြေဝေနၿပီးမွ အကိုစကားဆက္သည္။
"ကိုယ့္အိပ္မက္က မွန္ေနသားပဲ ညီ"
အက္ကြဲေနတဲ့အကို႔အသံကိုၾကားရတာသည္ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ေသြးစိမ္း႐ွင္႐ွင္ထြက္ေနသလိုခံစားရေစသည္။
သို႔ေပမယ့္လည္း..."လက္ေတြ႕မွာက အတူတူေက်ာခိုင္းၾကမွာေလ"
ေလသံကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးတည္ၿငိမ္ေအာင္ေျပာလိုက္ေတာ့ အကိုက စဥ္းစားသြားဟန္႐ွိသည္။
အေၾကာင္းမဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကိုေငးၾကည့္ေနေတာ့သည္။"ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္လိုအပ္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိေနလို႔ပါ"
YOU ARE READING
အရိပ္အေယာင္ အရိပ်အယောင်
Romanceအကို့ကို ဘာလို့ချစ်ရသလဲမေးကြတဲ့အခါ ကျွန်တော့်မှာဖြေစရာ အဖြေမရှိ။ အကိုက ကျွန်တော့်အတွက်အဖြေမရှိတဲ့ မေးခွန်းပဲ..... .................................. အကို႔ကို ဘာလို႔ခ်စ္ရသလဲေမးၾကတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေျဖစရာ အေျဖမ႐ွိ။ အကိုက ကြၽန္ေတ...