SADİST MAFYA

4. Bölüm- MESAJ

Medya: Selim

                            ~

Elin sahibini gördüğümde şaşkınlıktan küçük dilimi yutucaktım nerdeyse.

"B-buğra bey sizin burda ne işiniz var?  Napıyosunuz burda?"

"Soru sorma söyliyceklerimi dinle."

"Seni uzun zamandır takip ediyorum. Arkadaşlarınla vedalaşmak için sadece 2 günün var.  Seninle kısa bi süreliğine burdan uzaklaşıcaz. Eğer bu söylediklerimi birine söylersen sana verdiğim şansı kaybedersin. Kimseye tek kelime dahi etmiyceksin. Anlaştık mı? "

"A-anlaştık. Ama neden? "

" Her şeyi anlatıcam. Merak etme. " Dedikten sonra abimin yaptığı dudağımdaki yaraya dokundu. Elleri çok soğuktu. Bi anda değdirmesiyle titredim. Gözlerinde anlam veremediğim bi hüzün oluştu. Benden uzaklaşıp.

" Artık git. Dediğim gibi eğer birine söylersen hiç ummadığın bi anda gideriz buralardan belki de hiç dönmeyiz.  Karar senin. "

"T-tamam kimseye söylemicem. "
Dedikten sonra lavabodab çıktım. 'Daha demin ne yaşamıştım ben?' diye düşünürken başımın dönmesiyle duvardan destek aldım. Kendimi toparladıktan sonra masaya doğru ilerledim.

" İyi misin? Bi şey mi oldu?  Yüzün bembeyaz olmuş. "

" B-ben iyi d-değilim Mert."

" Neden ne oldu? " Sandalyesini yanıma çekip ellerimi ellerinin arasına aldı.

" Bana güvenebilirsin. "

" M-mert Buğra b-beyi gördümüç gün sonra burdan gidiceğimizi söyledi. "

" Ne! Nasıl yani? "

" Beni uzun zamandır takip ediyomuş. " Ağlamaktan konuşamıyodum. Bana sarılarak.

" Tamam. Ben en iyisi seni evine bırakıyım kafanı toplarsın. Olur mu?"

" Tamam. " Ayağı kalktıktan sonra hesabı ödeyip arabaya ilerledik. Yağmur yağmaya başlamıştı. Yağmurlardan kaçmak yerine ıslanmayı tercih ederdim. Sanki altında ıslanınca vücudumu bütün kötülüklerden arındırıyodu. Dışarıyı izlerken geldiğimizi bile fark etmemiştim.

" Sonunu saymazsak güzel bi yemekti. Teşekkür ederim. "

" Önemli değil. Patronunu da fazla kafaya takma. İyi akşamlar"

"İyi akşamlar" Arabadan indikten sonra anahtarımla eve girdiğimde kimse yoktu. Buzdolabının üstünde bi tane not bıldum.

' Ablacım babam alkolü fazla kaçırmış o yüzden hastanedeyiz. Endişelenicek bi durum yokmuş. Buraya gelmene gerek yok. '

Notu bi kenara bıraktıktan sonra telefonuma gelen bildirim sesiyle elim telefonuma uzandı. Bilinmeyen numaraydı.

' Sana söylediklerimi birine anlatırsan şansını kaybediceğini söylemiştim. Her an hazır ol. '

Mesajı tekrar tekrar okudum. Ne yapmalıydım. Beni koruyup kollayacak bi ailem yok. Ablam desem tek başına bana göz kulak olamaz. Polise gitsem her şey daha kötü olur. Ne yapıcağımı bilmiyodum.

Ertesi gün kendimi koltukta buldum. ' neden byrdaydım ben?' diye düşünürken dün ki yaşadıklarım gelmeye başladı aklıma. Vücudumu tekrar bi korku sarmaya başlamışken temizlik yapıp kafamı dağıtmaya çalıştım. Ama olmuyodu. Kendimi hep ' Neden ben? ' diye düşünürken buluyodum. Banyodan deterjanı almak için aşağıya imdiğimde yukarıdan bi ses duydum. Sesi duymamla bedenimi esir alan korku yine de oraya gitmeme engel olamadı.

Elime bi tane vazo geçirdikten sonra yavaş yavaş sesin geldiği yöne doğru gitmeye başladım. Git gide gerilirken odanın kapısını açmamla boş olduğunu görmem bir oldu. Odanın içine ilerledikten sonra bir el ağzımı pamuk parçasıyla kapatıp bayılttı. Tek hatırladığım şey beni bi arabaya bindirmeleriydi.

Gözlerimi açtığımda yabancı bi odadaydım. Beni kimin kaçırdığını tahmin edebiliyodum.
Ama yinede korkmama engel olmuyodu. Etrafı incelediğimde oda gayet lükstü. Açıkçası böyle bi şey beklemiyodum. Gelen seslerle kapıya döndüm. İçeri 20-25 yaşları arasında bi kadın girdi.

" Uyandınız mı?  Bi şeyler ister misiniz. "

" Yok.  Teşekkürler. Ama ben nerdeyim. "

" İsterseniz size patronumuzu çağırıyım. " Dedikten sonra odadan çıktı beş dakika sonra tam tahmin ettiğim kişiyle içeri girdi...

                            ~

Acaba kim?

Uzun zamandır yb atamıyorum okulunu değiştirdiğim için derslerim daha yoğunlaştı. Fırsat buldukça atmaya çalışıcam.

Keyifli okumalar